Απογοήτευση, βαρεμάρα, ξενέρωμα, θυμός και τάσεις φυγής που εν τέλει με κυρίευσαν ήταν τα συναισθήματα που ένιωσα σε αυτή την απογοητευτική εμφάνιση της Sunny Μπαλτζή μαζί με την νέα της μπάντα τους Second Skin.
Πραγματικά όλο αυτό που είδα δεν το περίμενα σε καμία περίπτωση.
Ώρα 23:15 όταν έφτασα στο μαγαζί και μπήκα μέσα.
Χωρίς καμία αμφιβολία για την αξία της Sunny έδωσα ευχάριστα τα 15 ευρώ της εισόδου και πέρασα μέσα. Οι πρώτες εικόνες ήταν ενός άδειου μαγαζιού με 15 – 20 ανθρώπους, μαζί με το προσωπικό να κάθονται στο μπαρ. Οκ λέω, η γνωστή κατάσταση στην πόλη μου όπου κανείς δεν στηρίζει κάτι που δεν ξέρει ( αν και περίμενα η φήμη της Sunny να έχει ανέβει στην επαρχία και να δω κόσμο που δεν περίμενα να δω ), ακριβό εισιτήριο κτλ.
Φτάνει η ώρα όπου τα μέλη της μπάντας ανεβαίνουν στην σκηνή.
Κατευθύνομαι στο μπαρ και παραγγέλνω ποτό…
Έχουμε και λέμε… 15 ευρώ είσοδο χωρίς ποτό παρακαλώ και άλλα 10 ευρώ για το ποτό μου, σύνολο 25!
Cool λέω δικέ μου, να δεις την Sunny που δεν την έχεις δει ποτέ, να ακούσεις και τα τραγούδια της…
Ξεκινάμε … “The game of love” … το τραγούδι με το οποίο δηλώσανε συμμετοχή στην Eurovision. Μέτρια συναισθήματα…
Αμέσως μας αφήνει για λίγο η Sunny και αφήνει στην θέση της την εξίσου Καβαλιώτισσα Ιωάννα Μεταξά της οποίας οι φωνητικές ικανότητες είναι κλάσης ανώτερες από της Sunny και πιστεύω ότι η κοπέλα θα μας 
απασχολήσει ευχάριστα στο μέλλον… όλα αυτά χωρίς να θέλω να θίξω την αξία της Μπαλτζή στον χώρο.
Οι μουσικοί που απαρτίζανε αυτή την μπάντα ; Απαράδεκτοι !
Μια μπασίστρια η οποία «έπαιζε» με χαμηλωμένο το volume με έκανε να βγω έξω από τα ρούχα μου και να νιώσω βλάχος και χωριάτης, ο οποίος δεν έχει ιδέα και πήγε πρώτη φορά σε ροκ συναυλία… ανάθεμα κι’ όλας αν το λες ροκ, όταν ακούς διασκευή σε τραγούδι του Μιχάλη Χατζηγιάννη. Άρχισα ήδη να νιώθω εξαπατημένος. Να μιλήσω και για τους άλλους μουσικούς; Να πω ότι οι κιθαρίστες είναι κάτω του μετρίου τεχνικά; Θα το πω! Να πω ότι είδα και έναν γλαστρο-gothic τύπο στα αριστερά να «παίζει» με το λάπτοπ; Το είδα και αυτό. Ευτυχώς που ο ντράμερ έπαιζε και δεν ήταν και αυτός μια λούπα στο λάπτοπ του κακού γκοθά, όπως και ο πληκτράς.
Ένα νέο τραγούδι των Second Skin ήχησε απαίσια στα αυτιά μου, σίγουρα στις πρόβες ακούγεται καλύτερο. Δυο – τρία τραγούδια της Sunny μαζί με μια διασκευή του «Τρένου» από τις Τρύπες πήγαν να σώσουν την κατάσταση όμως ήταν πολύ αργά και το παιχνίδι είχε χαθεί. Το αποκορύφωμα ήταν στο τραγούδι «Τσίχλα δίχως ζάχαρη» του Λάκη Παπαδόπουλου ( στίχοι Sunny Μπαλτζή ) το οποίο όπως είπαν και οι ίδιοι, προσπάθησαν να παίζουν, δυστυχώς η προσπάθεια δεν ήταν αρκετή και οι τάσεις φυγής που ανέφερα αρχικά έγιναν ηλεκτροσόκ το οποίο με οδήγησε στην έξοδο.
Λυπάμαι, λυπάμαι πραγματικά… δεν θα πω τίποτα άλλο… για να μην φανώ χυδαίος και κακός. Συγνώμη, δεν είχα σκοπό να ρίξω χολή, όμως αυτό που είδα – άκουσα καταστρέφει την μέχρι τώρα αξιόλογη καριέρα σου Sunny. Καληνύχτα!
Φωτογραφίες & κείμενο: Νίκος Γραμμάτος
