Οι Sediment Bruise, η αγαπημένη indie, post-rock μπάντα από τη Θεσσαλονίκη, επιστρέφουν μετά την τελευταία τους κυκλοφορία, In between (2019), με το Heterentropy (E.P)– Global Digital Release, πιο δυναμικοί αλλά και συνάμα πιο ευαισθητοποιημένοι από ποτέ.

Ο τίτλος του νέου E.P μας προϊδεάζει, Hetrerontropy, όπως εξηγεί το συγκρότημα είναι μια συγχώνευση του όρου «εντροπία», από τη σφαίρα της φυσικής και της υποβλητικής ελληνικής λέξης «ετεροτροπία», μια αίσθηση συναρπαστικής δυσφορίας και ανησυχίας, που αντιπροσωπεύει την αλληλεπίδραση μεταξύ πολύπλοκων και ανθρώπινων συστημάτων, όπως είναι οι μπάντες.

Αυτό που αναμφισβήτητα κάνει τη διαφορά όμως, είναι το 16λεπτο βίντεο, μια μουσική ταινία μικρού μήκους που παρήγαγαν. Μέσα από αυτό, το γεμάτο συναισθήματα μουσικό ταξίδι, καταφέρνουν να αγγίξουν τις ευαίσθητες χορδές, ακόμα και των πιο «σκληροπυρηνικών» ακροατών. Ένα ταξίδι ανάμεσα στο βουβό κλάμα, την απώλεια, την οικονομική και κοινωνική κρίση, την ελπίδα για αλλαγή, μια αφήγηση που μοιάζει βιωματική.

Το promo tour ξεκίνησε από Λάρισα (8/2), δεύτερη στάση στην Θεσσαλονίκη (10/2) και ακολουθούν Σέρρες, Ιωάννινα και Αθήνα. Όσοι είχαμε την τύχη να τους ακούσουμε, το βράδυ του Σαββάτου στη Θεσσαλονίκη, φύγαμε εκστασιασμένοι και χορτάτοι από τον ιδιαίτερο ήχο τους, που πραγματικά μας είχε λείψει.

Συνέντευξη: Έμμυ Αβράμη

Α.Ε: Τι ήταν αυτό που πυροδότησε την «γέννηση» αυτού του 16λεπτου μουσικού φιλμ; Ποια ανάγκη, του εσωτερικού σας κόσμου, δημιουργήθηκε και μέσα από ποια συμβάντα;

Μ.Ν: Θα ξεκινησω από το δεύτερο σκέλος της ερώτησης. Ως καλλιτέχνες, είμαστε καταδικασμένοι να λειτουργούμε ως αγωγοί της καθημερινότητας, προσπαθώντας από το απλό, το καθημερινό, την ρουτίνα, να παράξουμε το αέναο, την μέθεξη, την αιωνιότητα… Η καθημερινότητα των τελευταίων χρόνων υπήρξε (και εξακολουθεί να είναι) ζοφερή. Πανδημίες, οικονομική κρίση, πόλεμοι, θάνατοι… μας επηρέασαν βαθύτατα και νομίζω αυτό αποτυπώνεται στο Heterentropy, που είναι πιο σκοτεινό και πιο εσωτερικό από τις προηγούμενες δισκογραφικές μας δουλειές, καθώς νιώσαμε κι εμείς την ανάγκη να αποτινάξουμε την εσωτερική μας μαυρίλα μέσω της μουσικής.
Σχετικά με το τι πυροδότησε την δημιουργία του μουσικού φιλμ Heterentropy, αυτό νομίζω ξεκάθαρα είναι η κρατική δολοφονία των Τεμπών, εκεί όπου χάσαμε φίλους, συναδέλφους, οικογένεια…

Χάσαμε την ηρεμία μας, κοιμόμαστε και ξυπνάμε με έναν κόμπο στο λαιμό, δεν μπορούμε να χωνέψουμε πως η κρατική ολιγωρία, η διαφθορά, η διαπλοκή και οι γόνοι πολιτικών φατριών που κρατάνε αιώνες στην ελληνική πολιτική σκηνή, θα μπορούσαν να αποτελέσουν την αιτία για τον φρικιαστικό θάνατο τόσων ανθρώπων… Όπως καταλαβαίνεις το εσωτερικό ερέθισμα για μένα ως σκηνοθέτη ήταν τεράστιο και κάπως έπρεπε να εκφραστεί. Έτσι οραματίστηκα αυτό το ταξίδι από τον θυμό, στο πένθος, στην απόγνωση, στο τέλος, στην πτώση, στη σύγκρουση, που όμως καταλήγει στην αφύπνιση, στον αγώνα για αλλαγή, στην ελπίδα… Η τέχνη υπάρχει για να δίνει νόημα στη ζωή, να μας παρέχει τη δύναμη να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε παρά τις αντιξοότητες, να εμπνέει την ελπίδα μας και το όνειρό μας για ένα καλύτερο μέλλον!

Α.Ε: Αν δε κάνω λάθος, ο «νονός» των Sediment Bruise, είναι ο Νίκος, βασικός στιχουργός και κιθαρίστας της μπάντας, από που εμπνεύστηκε το όνομα;

Μ.Ν: Ο Νικόλας είναι ο κύριος στιχουργός μας, η συντριπτική πλειοψηφία των στίχων των Sediment Bruise προέρχεται από την πένα του. Καθόλου τυχαίο, μιας και είναι ενεργός ποιητής, έχοντας εκδώσει δυο συλλογές με μια 3^η ποιητική συλλογή να βρίσκεται καθοδόν… Αυτό είναι ένα χάρισμα που είχε από μικρή ηλικία. Όταν λοιπόν δημιουργήσαμε την μπάντα στην ευαίσθητη εφηβική ηλικία, ο Νίκος ήταν πορωμένος με την σουρεαλιστική ποίηση (Εμπειρίκος και δε συμμαζεύεται…), οπότε συνταίριαξε δυο φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους λέξεις, το υπόλειμμα/ίζημα (Sediment) με την μελανιά (Bruise), θέλοντας να εκφράσει το αποτύπωμα που αφήνουν τα τραγικά συμβάντα στη ψυχή ενός ανθρώπου. Κι αν θες, μια βασική επιδίωξη των Sediment Bruise είναι να αφήνουμε ένα κάποιο αποτύπωμα στην ψυχή των ανθρώπων που έρχονται σε επαφή με τη μουσική μας, οπότε θα έλεγα μας ταιριάζει γάντι!

Α.Ε:  Το promo tour συνεχίζεται, με επόμενη στάση τις Σέρρες, πως είναι το κοινό που σας     ακολουθεί; Τι feedback παίρνετε;

Μ.Ν: To feedback που παίρνουμε μέχρι στιγμής είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία για έναν καλλιτέχνη από το να δέχεται την αποδοχή του κοινού κατά την διάρκεια ενός live. Να σκεφτείς, υπάρχει κοινό που μας ακολουθεί πιστά από τα πρώτα μας χρόνια, αλλά σε κάθε ζωντανή μας εμφάνιση προσθέτουμε νέους συνοδοιπόρους σε αυτό το μουσικό μας ταξίδι. Περάσαμε υπέροχα στην Λάρισα όπου κερδίσαμε αρκετούς νέους φίλους, συνεχίσαμε στην Θεσσαλονίκη όπου επανεπιβεβαιώσαμε τους ισχυρούς δεσμούς που μας δένουν με το κοινό μας, και συνεχίζουμε με τις Σέρρες το Σάββατο 24/2, όπου θα εμφανιστούμε για δεύτερη φορά. Ακολουθούν τα Ιωάννινα στις 2/3, εκεί που θα παίξουμε για πρώτη φορά ως μπάντα. Να είμαι ειλικρινής, ανυπομονώ ιδιαίτερα για τις επόμενες δυο εμφανίσεις. Πιστεύω θα περάσουμε υπέροχα!

Α.Ε: Μετά την πανδημία υπάρχουν αλλαγές στον τρόπο διασκέδασης και ποιες είναι;

Μ.Ν: Σίγουρα η πανδημία έφερε τα πάνω-κάτω. Θα έλεγα ότι η βασική διαφορά είναι ότι ο κόσμος είναι πιο διστακτικός και πιο επιλεκτικός. Θα σκεφτεί δυο και τρεις φορές αν θα πάει σε μια συναυλία ή τελοσπάντων ποια θα είναι η διασκέδαση του, συνεκτιμώντας τόσο υγειονομικούς όσο και οικονομικούς παράγοντες. Αυτό έχει ως συνέπεια να έχουν μειωθεί τα εισιτήρια στην indie σκηνή, με αποτέλεσμα οι επιχειρηματίες να θέλουν να έχουν οικονομικά καλυμμένη την πλάτη τους, το οποίο συνήθως σημαίνει, είτε πενιχρά οικονομικά deals, είτε να δίνουν το χώρο τους με (ιδιαίτερα αλμυρό) ενοίκιο. Και τα δυο παραπάνω οδηγούν στην αύξηση του κόστους των εισιτηρίων, που ως συνέπεια έχει την σταδιακή μείωση του κοινού που θα παρευρεθεί σε ένα indie live event.

Υπάρχει γενικότερα μια εσωστρέφεια στη σκηνή και έχει μεγαλώσει το χάσμα μεταξύ των μεγάλων events (festivals, συναυλίες με ονόματα παγκόσμιας κλάσης) και των ανεξάρτητων events, σε βάρος των δεύτερων. Ο κόσμος προτιμάει τη σιγουριά, να πάει στο όνομα παρά να τζογάρει σε ένα μικρότερο live, όπου υπάρχει όμως και η περίπτωση να περάσει πολύ πολύ ωραία.

Photo: Avrami Emmy

Α.Ε: Ποια είναι τα άμεσα σχέδια σας και με ποιους καλλιτέχνες θα θέλατε ιδανικά να συνεργαστείτε;

Μ.Ν: Μετά τις δυο συναυλίες σε Σέρρες και Ιωάννινα, θα ξαναμπούμε στο στούντιο για να δουλέψουμε ορισμένα καινούργια κομμάτια, κανονίζοντας παράλληλα τα επόμενα tour dates για την προώθηση του Heterentropy. Ιδανικά θα θέλαμε να παίξουμε Αθήνα, Πάτρα και όπου αλλού μας θέλουν. Το προσπαθούμε πάρα πολύ, οπότε ίσως έχουμε νεότερα στο επόμενο χρονικό διάστημα. Σχετικά με τους καλλιτέχνες που θα θέλαμε να συνεργαστούμε (και μιλάω προσωπικά, αλλά νομίζω καλύπτω και τους υπόλοιπους στην μπάντα), είμαστε μεγάλοι fans των Radiohead και της μουσικής ιδιοφυίας των Thome Yorke και Johhny Greenwood, οι οποίοι έρχονται ως The Smile το καλοκαίρι στη χώρα μας.

Θα ήταν ευχής έργον να καταφέρουμε να μοιραστούμε το ίδιο stage και να έρθουμε σε επαφή με τα μουσικά μας ινδάλματα, αυτούς οι οποίοι υπήρξαν η γενεσιουργός αιτία των Sediment Bruise. Έχουμε έρθει σε επαφή με την εταιρία παραγωγής του event και περιμένουμε την απάντηση τους, αν και δεν διατηρούμε πολλές ελπίδες, καθότι διαχρονικά ως μπάντα είμαστε έξω από τα όποια μεγάλα κανονίσματα, κάτι που ελπίζουμε φυσικά να αλλάξει. Σε κάθε περίπτωση, οι φίλοι της μπάντας μπορούν να μας παρακολουθούν στα social media προκειμένου να είναι ενημερωμένοι για τα επόμενα βήματα μας!

Α.Ε: Σε ευχαριστώ πολύ Μιχάλη.
Μ.Ν: Εγώ σε ευχαριστώ Έμμυ.

Webpage/SoMe Links:

Bandcamp: https://sedimentbruise1.bandcamp.com

Website: https://sedimentbruise.com/

Facebook: https://www.facebook.com/sedimentbruise/

Instagram: https://www.instagram.com/sedimentbruiseband/

YouTube: Sediment Bruise Official YouTube Channel

Spotify: Sediment Bruise Official YouTube Channel

Η Έμμυ Αβράμη σπούδασε στο τμήμα Δημοσιογραφίας και Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας του ΑΠΘ. Αγαπά την τέχνη, τον πολιτισμό και τους χαμογελαστούς ανθρώπους. Έχει πάθος με το ραδιόφωνο κι ασχολήθηκε αρκετά χρόνια, μια και λατρεύει τη μουσική. Το «μικρόβιο» του να αποτυπώνει τις σκέψεις της στο χαρτί, υπήρχε μέσα της από μικρό παιδί. Αυτό που τη χαρακτηρίζει: η επιμονή της να κατακτά κάθε στόχο που θέτει στον εαυτό της.