Οι Normah είναι  μια γυναικεία μπάντα, η οποία δημιουργήθηκε το φθινόπωρο του 2009. Εδώ και δυο χρόνια ξεκίνησαν και αυτές το μουσικό τους όνειρο, το οποίο έγινε επιτέλους πραγματικότητα.  Το είδος μουσικής που παίζουν δεν είναι κάτι συγκεκριμένο. Είναι ένα μείγμα των μουσικών τους ακουσμάτων, καθώς όπως διάβασα και στο βιογραφικό τους, δεν έχουν στεγανά στη μουσική και είναι ανοιχτές σε όλα τα ακούσματα. Σε εμένα πάντως, μου ακούγεται ένα σκοτεινό heavy, με πινελιές από gothic και στο σύνολο του είναι ατμοσφαιρικό με μια πιο «μαύρη» προσέγγιση.

Τα πρώτα κομμάτια που συνέθεσαν είναι το Normah και Wave of rage. Έχουν μοιραστεί την ίδια σκηνή με τους Planet Of Zeus, Released Anger, Power Crue, Anal Veritas, 3Fold Pain και πολλούς άλλους.
Η μίξη και το mastering αυτού του EP έγιναν στο «The Music House Studios» στην Αθήνα από τον Στάθη Παυλάντη και η παραγωγή έγινε από τον Κώστα Τόκα, ο οποίος συμμετείχε στο κομμάτι «Clowns». Το artwork έγινε από τον Άγγελο (Sunset of Ra) και τους Normah.

Ας αρχίσουμε λοιπόν να δούμε τα κομμάτια του EP ένα-ένα.
Ξεκινάμε με το Iron mother. Μπαίνει με δυνατές κιθάρες, που ως επί το πλείστον ο ήχος τους ακούγεται «φρέσκος», ακολουθώντας κατά ένα τρόπο τις επιταγές της εποχής. Κάπου προς το τέλος, έχει ένα πολύ ωραίο ξέσπασμα με άρτια χαμηλά φωνητικά και ένα πολύ ταιριαστό σόλο στην κιθάρα για κλείσιμο.
Δεύτερο κομμάτι είναι το Tormentor 33. Δυνατό γέμισμα στα τύμπανα με το ξεκίνημα, με οργιώδεις κιθάρες να ακολουθούν, και με ένα μπάσο οδηγό να μας πηγαίνει στα μισά του κομματιού, εκεί που αλλάζει τελείως μορφή το κομμάτι. Ερχόμαστε για πρώτη φορά σε επαφή με το στοιχείο που μου αρέσει σε αυτό το συγκρότημα. Η σκοτεινή του, προοδευτική, ατμοσφαιρική πλευρά, είναι αυτή που του δίνει το κάτι παραπάνω και πιστεύω πως αν την εξελίξουν θα ακούσουμε πολύ ωραία και ενδιαφέροντα πράγματα στο μέλλον. Πλήκτρα και ηλεκτροακουστικές κιθάρες καταφέρνουν και δημιουργούν μια μαύρη ατμόσφαιρα, θεατρική, και σε συνδυασμό με το μετέπειτα ξέσπασμα των ηλεκτρικών κιθάρων και το πολύ ωραίο σόλο, κλείνουν εφιαλτικά…
Τρίτο κομμάτι το Spirit of the night. Tο πιο βαρύ κομμάτι του EP. Οι κιθάρες εδώ έχουν πολύ όγκο και έχει γίνει καλή δουλειά ως προς τα θέματα που ακούμε… Πολύ ωραία φωνητικά και ένα πολύ ωραίο σόλο στο φινάλε.
Τέταρτο κομμάτι το Redheadz. Ξεκίνημα με ένα «μαύρο» μπάσο και ένα κάπως εμβατηριακό ρυθμό στα τύμπανα. Στη συνέχεια έχουν οι κιθάρες  πρωταγωνιστικό ρόλο και με πολύ καλό συμπρωταγωνιστή το μπάσο, μας οδηγούν σε ένα μέρος σκοτεινό,  μα άκρως ενδιαφέρον. Εκεί το μπάσο και οι ηλεκτροακουστικές κάνουν έναν μονόλογο μέχρι που μπαίνουν θυμωμένες οι ηλεκτρικές και μας επαναφέρουν μέχρι το φινάλε στο βασικό τους riff.
Πέμπτο και τελευταίο κομμάτι το Clown. Iδανικό για κλείσιμο. Κινηματογραφική έναρξη με το παιδάκι να ζητά βοήθεια, και το μπάσο κάνει παιχνίδι. Ένα άρρωστο κιθαριστικό σόλο με το καλημέρα και ογκώδεις κιθάρες στην συνέχεια, να παίζουν πολύ ωραία θέματα. Στοιχειωμένα πλήκτρα, αντρικά (τα brutal στο refrain μου άρεσαν) και γυναικεία φωνητικά, συμπληρώνουν το αποτέλεσμα ιδανικά. Όμορφο γέμισμα στα τύμπανα και οι ταχύτητες ανεβαίνουν και εκεί σκάει ένα σόλο που σε αποτελειώνει. Το κομμάτι κλείνει με απίστευτα αγωνιώδη riff.

Συνοψίζοντας,  οι Normah προσπαθούν να παίξουν ένα σύγχρονο, ατμοσφαιρικό heavy και θα έλεγα πως τα καταφέρνουν μια χαρά. Απ’ όλο το EP, ξεχώρισα τα πολύ καλά φωνητικά της Μαριανίκης. Κατά τα άλλα, σε όλους τους τομείς (παραγωγή, συνθετική ικανότητα και παίξιμο) το αποτέλεσμα είναι άρτιο. Προσωπική μου άποψη είναι, ότι αν στην πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά, δώσουν λίγο μεγαλύτερη έμφαση σε αυτή την ατμόσφαιρα που αναβλύζει στο Tormentor 33 και Clown, θα μας ισοπεδώσουν με ένα απίστευτο ντεμπούτο.

Πραγματικά ελπίζω να μην αργήσει η πρώτη τους στούντιο δουλειά. Εύχομαι τα καλύτερα. Όσο για εσάς που διαβάζετε αυτό το κείμενο, πρέπει να σας πω ότι επιβάλλεται να έρθετε μουσικά σε επαφή με το συγκρότημα και να αποκτήσετε το υλικό τους. Αξίζουν!!!!! Μπράβο λοιπόν στους Normah.

Ηλίας Μπαρλής