FUROR – Interview
Συνέντευξη με τον Νίκωνα Τζίφα – drummer των FUROR
Στην Ρένα Κωστοπούλου( rena.kostopoulou@gmail.com )
Οι FUROR σχηματίστηκαν το 2001 και μέχρι σήμερα εκπροσωπούν επάξια την Ελληνική metal-hardcore σκηνή. Πρόσφατα κυκλοφόρησαν και το δεύτερο album τους με τίτλο «Those Chords Made Chaos…» από την Reid Media Group. Τα μέλη των FUROR είναι ο Νίκος Παπαδόπουλος στα φωνητικά, ο Γιώργος Θωμάς στην κιθάρα, ο Δημήτρης Μπουζιώτης στο μπάσο και ο Νίκων Τζίφας στα ντραμς. Είχα πρόσφατα την ευκαιρία να μιλήσω με τον Νίκωνα για το ξεκίνημα των FUROR, για τη σημερινή τους επιτυχία, για τα σχέδιά τους, αλλά και για το πώς βλέπει ο ίδιος την Ελληνική metal και hardcore σκηνή…
Ρ.Κ – Οι FUROR συγκροτήθηκαν το 2001 και μέσα σε μόλις ένα χρόνο, ένα από τα κομμάτια τους και πιο συγκεκριμένα το «Payback» συμπεριλήφθηκε σε μία συλλογή της Wipeout Records. Επίσης, μέσα σε μόλις 7 χρόνια έχετε να επιδείξετε συνολικά ένα demo CD και δύο album, μία σειρά από επιτυχημένες live εμφανίσεις και μία πολύ καλή συνεργασία με τη «Reid Media Group». Που πιστεύεις ότι οφείλεται η επιτυχία αυτή;
Ν.Τ. – Δεν ξέρω αν μπορώ να το πω επιτυχία, αλλά όλα έγιναν απλά γιατί οι «FUROR» είναι ένα κομμάτι του εαυτού μας, το οποίο αγαπάμε πολύ και προσπαθούμε να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε!!! Αυτό όσον αφορά στα βήματα του παρελθόντος… Όσο για τη «Reid Media Group», αυτό που έχουμε να πούμε είναι ότι μέχρι στιγμής τα πάμε πάρα πολύ καλά. Το βασικό είναι ότι μας γουστάρουν ως άτομα αρχικά και μετά ως προς τη μουσική μας. Ελπίζουμε αυτό να κρατήσει και να βγει σε καλό και για τις δύο πλευρές. Τέλος, οι live εμφανίσεις είναι αυτό που γουστάρουμε ΚΥΡΙΩΣ… Δεν μπορούμε να περιγράψουμε τα συναισθήματά μας όταν βρισκόμαστε επί σκηνής και αυτό οφείλεται και στην ανταπόκριση του κόσμου. Οι FUROR στην ουσία είναι μπάντα που τζαμάρει και απλά ηχογραφεί αυτό που κάνει τα μέλη της να γουστάρουν!
Ρ.Κ – Σήμερα παρατηρούμε ότι υπάρχει μία υπέρ-προσφορά όσον αφορά στα metal και hardcore συγκροτήματα στην Ελλάδα. Πιστεύεις πως αυτό ευνοεί τη μουσική γενικότερα ή ότι την καταστρέφει;
Ν.Τ. – Είναι καλό να υπάρχει υπέρ-προσφορά όσον αφορά τη συγκεκριμένη σκηνή, γιατί πρέπει να πω ότι όταν ξεκινήσαμε υπήρχαν πολύ λίγες μπάντες της συγκεκριμένης φάσης και η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος δεν είχε πολλές επιλογές, οπότε την έβρισκε με ξένες μπάντες. Όχι ότι τώρα δεν τη βρίσκει, αλλά σίγουρα υπάρχουν αξιόλογες Ελληνικές μπάντες, οι οποίες δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τις ξένες, όσο περίεργο και αν ακούγεται αυτό… Είναι καλό να υπάρχει ανταγωνισμός με την καλή έννοια, γιατί μέσα από αυτό να είσαι σίγουρη ότι βγαίνει κάτι καλό. Και για να σου αποδείξω αυτό που σου λέω, σε προκαλώ να μπεις και να ψάξεις λίγο στο myspace για να δεις τι γίνεται – και όχι μόνο εσύ, αλλά όλος ο κόσμος του metal στην Ελλάδα. Σίγουρα ο κόσμος δεν έχει την καλύτερη γνώμη για τις Ελληνικές μπάντες, αλλά αυτό που έχω να τους πω είναι να ξεκαβαλήσουν λίγο το καλάμι και να δουν αντικειμενικά τι παίζει…
Ρ.Κ – Παρόλα αυτά όμως, πέρα από αρκετές αξιόλογες μπάντες που υπάρχουν στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή, υπάρχουν και πολλές που ο μοναδικός λόγος ύπαρξής τους είναι επειδή τα μέλη τους θέλουν να λένε ότι είναι σε μπάντα… Και πολλοί (μικρότεροι σε ηλικία κυρίως) θεωρούν τέτοιες μπάντες αξιόλογες μόνο επειδή συμπαθούν κάποιο ή κάποια από τα μέλη τους. Αυτό δεν πιστεύεις ότι θα μπορούσε μακροπρόθεσμα να βλάψει τη μουσική σκηνή στην Ελλάδα;
Ν.Τ. – Εννοείται ότι θα μπορούσε να τη βλάψει, αλλά πρέπει να σου πω ότι κάτι τέτοιου είδους μπάντες να είσαι σίγουρη ότι δεν κρατάνε για πολύ και έχω να σου αναφέρω τουλάχιστον δέκα παραδείγματα από τέτοιες μπάντες, τις οποίες γνώριζα προσωπικά, και αυτή τη στιγμή προφανώς παίζουν στα σπίτια τους μουσική. Επομένως κανείς δεν έχει να φοβάται τίποτα…
Ρ.Κ – Πολλοί υποστηρίζουν πως το Hardcore στην Ελλάδα είναι σε εμβρυικό στάδιο ακόμη, καθώς δεν υπάρχει η αντίστοιχη ιδεολογία πίσω από αυτό, είτε από τα συγκροτήματα είτε από τον κόσμο. Τι έχεις να απαντήσεις σε αυτούς;
Πιστεύω πως έχουν δίκιο κατά το 70%. Και γιατί το λέω αυτό? Σίγουρα σε όλους τους κλάδους υπάρχουν οι «δήθεν» αλλά και οι σωστοί, οι οποίοι έχουν κάποια πιστεύω και αυτά δεν τα έχουν μόνο στο μυαλό τους αλλά ζουν με αυτά. Έτσι λοιπόν και στην Ελληνική Hardcore σκηνή όντως οι περισσότεροι είναι «δήθεν» και στη μουσική, αλλά κυρίως στην ιδεολογία… Ξαναλέω όμως ότι υπάρχουν και κάποιες Ελληνικές Hardcore μπάντες που υποστηρίζουν επάξια αυτό που δείχνουν προς τα έξω. Και για να ολοκληρώσω την απάντησή μου, αυτό που έχω να πω είναι πως καλό θα ήταν να μην τους παίρνει όλους η μπάλα… Πάντως εμείς ΔΕΝ δηλώνουμε Hardcore μπάντα, όσο και αν η μουσική μας χαρακτηρίζεται έτσι. Αυτό το λέω γιατί ιδεολογικά τουλάχιστον δεν είμαστε σε αυτή τη φάση και ο λόγος είναι ότι δε θέλουμε να ανήκουμε σε κάτι τόσο συγκεκριμένο! Έτσι και αλλιώς, όποιος μας γνωρίζει προσωπικά μπορεί να το επιβεβαιώσει αυτό…
Ρ.Κ – Θέλεις να πεις δηλαδή αν κατάλαβα σωστά, ότι δεν σας αρέσουν οι “ταμπέλες” και ότι όλα αυτά που κάνετε τα κάνετε για τη μουσική και επειδή περνάτε εσείς καλά;
Ν.Τ. – Δε μας αρέσουν οι ταμπέλες για πράγματα που είναι πολύ συγκεκριμένα. Για παράδειγμα, το να δηλώσεις Hardcore σημαίνει ότι ζεις έτσι και κατά συνέπεια να είσαι έτσι και εμείς δεν είμαστε! Άλλωστε, όπως άκουσες στο δίσκο μας υπάρχουν και κομμάτια τα οποία θα χαρακτήριζα αρκετά metal, οπότε, αν το θέτεις έτσι, ναι! Το κάνουμε για τη μουσική μας και για να περνάμε καλά…
Ρ.Κ – Τώρα θα σε πάω λίγο πίσω – στα σχολικά σας χρόνια και στο ξεκίνημά σας ως μπάντα. Ποιοι ήταν οι λόγοι που σας οδήγησαν στο σχηματισμό των FUROR;
Ν.Τ. – Οι λόγοι που μας οδήγησαν στο να φτιάξουμε τους FUROR είναι οι παρακάτω εξής απλοί λόγοι: θέλαμε να παίξουμε metal σε όλες τις μορφές του και μιας και το έφερε η κουβέντα, θα σου πω πως ακριβώς φτιάχτηκαν οι FUROR. Είχαμε διάλειμμα στο σχολείο και εγώ μαζί με τον Δημήτρη, τον μπασίστα μας και τον Τάσο, τον πρώτο τον τραγουδιστή μας και λέμε «Δε φτιάχνουμε μπάντα να παίζουμε καφρίλες?» Και αυτό ήταν! Μπήκαμε σε στούντιο και μέσα σε 1-2 εβδομάδες είχαμε και δύο δικά μας κομμάτια… Η συνέχεια ήρθε αυθόρμητα!
Ρ.Κ – Το «Those Chords Made Chaos…» είναι ουσιαστικά ένα concept album, ως προς τους στίχους των κομματιών, όμως παρόλα αυτά δε φαίνεται να αποτελείται από ιστορίες, οι οποίες να είναι η μία συνέχεια της άλλης. Μπορείς να μας εξηγήσεις λίγο καλύτερα για τα κομμάτια και τη σχέση τους με τον τίτλο και το εξώφυλλο του album;
Ν.Τ. – Ok! Αυτό σημαίνει λοιπόν ότι πρόσεξες πολύ τους στίχους και χαίρομαι ιδιαίτερα! Κοίτα να δεις τι γίνεται… Στην ουσία είναι μία ιστορία ενός ανθρώπου, ο οποίος είναι σε ένα τρελάδικο! Αυτόν απεικονίζουμε ουσιαστικά και στο εξώφυλλο. Υπάρχουν λοιπόν δέκα κομμάτια στο δίσκο! Το κάθε κομμάτι έχει μία ιστορία. Εσύ μπερδεύτηκες γιατί για να βγάλεις το πραγματικό νόημα δεν πρέπει να προσπαθείς να συνδυάσεις τους στίχους του ενός κομματιού με τους στίχους κάποιου άλλου, αλλά το νόημα όλων των κομματιών. Δηλαδή, υπάρχουν κάποια στάδια, τα οποία οδηγούν στο τελευταίο κομμάτι και στο εξώφυλλο… Και για να σου λύσω την απορία, όλες οι ιστορίες του δίσκου είναι βιώματα του τύπου που είναι στο τρελάδικο… Και αν διαβάσεις τους στίχους του τελευταίου κομματιού, του «Escaping Myself», θα δεις τελικά έναν άνθρωπο που δεν πήρε κανένα ρίσκο στη ζωή του, δεν επέμεινε για πράγματα που πραγματικά ήθελε και στο τέλος δεν μπορεί ούτε καν να αυτοκτονήσει! Έτσι λοιπόν, το εξώφυλλο μπορείς να πεις ότι είναι και ειρωνικό… Πραγματικά, το εξώφυλλο μας προβλημάτισε πολύ μέχρι να καταλήξουμε σε αυτό που χρησιμοποιήσαμε τελικά! Είναι πολύ κλασικό το concept του, αλλά εμείς από πίσω κρύβουμε αρκετά νοήματα! Επομένως, για να το αντιληφθεί κάποιος θα πρέπει να διαβάσει τους στίχους…
Ρ.Κ – Το άτομο το οποίο έχει βιώσει όλα αυτά που περιγράφετε με τους στίχους σας, είναι κάποιο υπαρκτό πρόσωπο ή όχι;
Ν.Τ. – Όχι! Δεν είναι υπαρκτό πρόσωπο, αλλά σε κάποια κομμάτια εμπλέκονται και άλλα πρόσωπα που είναι υπαρκτά.
Ρ.Κ – Θέλω να μου περιγράψεις μία αστεία στιγμή, είτε δική σου είτε ολόκληρης της μπάντας, πάνω στη σκηνή…
Ν.Τ. – Πιστεύω πως η πιο αστεία στιγμή που έχω ζήσει μέχρι σήμερα ήταν πέρσι στο Αγρίνιο! Ο μπασίστας μας έπινε ξύδια από το μεσημέρι και όπως καταλαβαίνεις το βράδυ που βγήκαμε να παίξουμε αυτός ήταν…σε άλλο live! Το αστείο όμως είναι ότι πήγε να πέσει κάτω από τη σκηνή αρκετές φορές και τελικά δεν έπεσε γιατί τρέχανε τα φιλαράκια μας, οι «Audioblast» και τον κρατούσανε… Πραγματικά αυτό αν το έβλεπες θα γελούσες για μέρες!
Ρ.Κ – Ποια είναι τα σχέδιά σας για φέτος? Προγραμματίζετε κάποια live εκτός Αθηνών? Και ως Θεσσαλονικιά πρέπει να ρωτήσω επίσης, αν και πότε σκέφτεστε να κάνετε κάποιο live στη Θεσσαλονίκη.
Ν.Τ. – Αυτό τον καιρό έχουμε ξαναμπεί στο στούντιο και δουλεύουμε πάνω σε νέο υλικό, το οποίο μέχρι στιγμής είναι αρκετά ικανοποιητικό. Ο στόχος είναι ο επόμενος δίσκος να βγει ακόμη καλύτερος! Δυστυχώς βέβαια ξεκινάνε και οι στρατιωτικές μας υποχρεώσεις… Ο πρώτος που φεύγει είναι ο Γιώργος, ο κιθαρίστας μας. Όσο για live, στις 13 Δεκεμβρίου 2008 παίζουμε ξανά στο Αγρίνιο και στις 2 Μαΐου 2009 διοργανώνουμε ένα live για να γιορτάσουμε τα 8 χρόνια των FUROR. Γενικότερα, θα κάνουμε αρκετά live όλη τη χρονιά, απλά δε θα είναι πολύ κοντά χρονικά το ένα με το άλλο. Και τώρα έχω να σου πω ότι ως Θεσσαλονικιά έχασες την ευκαιρία να μας δεις όταν παίξαμε στη Θεσσαλονίκη τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε. Ήταν ένα πολύ καλό live! Ελπίζουμε να έρθουμε σύντομα ξανά…
Ρ.Κ – Και εγώ το ελπίζω και σου υπόσχομαι ότι δε θα το χάσω αυτή τη φορά… Σ’ ευχαριστώ πολύ Νίκωνα.
Ν.Τ. – Εμείς σε ευχαριστούμε…
Ρ.Κ – Θα ήθελες να πεις κάτι τελευταίο πριν κλείσουμε?
Ν.Τ. – Θα ήθελα να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου τον Λάμπρο Κριτσίμα των MI Studio για τη βοήθειά του όλα αυτά τα χρόνια! Επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Βαγγέλη Βαγενά, ο οποίος έχει στηρίξει τους FUROR όσο δεν πάει! Ευχαριστούμε επίσης τον Μάρκο Βαζαίο της Reid Media Group για την άψογη συνεργασία μας! Επίσης θέλω να πω πως το «Those Chords Made Chaos…» είναι αφιερωμένο στα αγαπημένα μας πρόσωπα που δυστυχώς δεν είναι πια κοντά μας… Στον Γιάννη Τζίφα και στην Ελένη Τσουμάρα. Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους μας έχουν στηρίξει τα 8 αυτά χρόνια… Ευχαριστούμε για όλα!
http://www.myspace.com/furorband
