Ανέβασε την ένταση να το ζήσουμε! (Pt. 11 of ?)
Έκανα πρόσφατα μια βουτιά με το κεφάλι επάνω σε έναν τοίχο! Χτύπησα άγρια με το παρελθόν και θυμήθηκα! Θυμήθηκα πως κάποτε (μιλάμε για τότε που το χαρτί δεν ήτανε μονάχα σε ρολό τουαλέτας αλλά κυκλοφορούσαν και μουσικά περιοδικά) άκουγα ώρες μουσική και έγραφα για εκείνη, έγραφα μαζί της, για εμένα, για όσους γουστάρανε να ακούνε! Εντάξει! Ανοιγόκλεισα τα μάτια μετά τη βουτιά στον τοίχο και κατάλαβα πως κάπου έχασα 18 με 20 χρόνια. Πολλά; Αναστήθηκα, οπότε ξύπνα κι εσύ γιατί σου έχω λίστα ηχητικέ μου αναγνώστη!
Ξεκαθαρίζω: Δεν είμαι κριτικός, είμαι απλός ακροατής. Όσα γράφω δεν ήρθαν συστημένα από εταιρίες, προήλθαν από την αγάπη στο αντικείμενο και κυρίως σε παιδιά που γουστάρουν να το κρατήσουν ζωντανό και να το πάνε ένα βήμα παραπέρα. Στο άρθρο θα βρεις μόνο ελληνικές μπάντες (με ελληνικό και αγγλόφωνο στίχο) αλλά δε γνωρίζω κανένα από τα παιδιά. Επίσης, οι δίσκοι δεν είναι όλοι του 2018, οπότε σε όποιον δεν αρέσει αυτό, ας κόψει λάσπη νωρίς! Αν μείνεις, να θυμάσαι πως το Ροκ και η μουσική εν γένει είναι ένα λιβάδι όπου όλα φυτρώνουν για να ανθίσουν, άρα μπορούν και –ναι!– αλλάζουν θέση, κουβαλώντας ως σταθερά τους μία: την αλήθεια!
Φύγαμε για το Part 11 of ?
Drunk Jackals
Δίσκος: Countryside
Πρώτη επαφή με τους ήχους των παιδιών και βουτάω κατευθείαν στη σκόνη τους.
Πρώτο κομμάτι το «Explode» με αργή motor εκκίνηση. Μέχρι το 1:20 τραβάει κάπως too long για τα αυτιά μου (sorry, ήθελα στο ήμισυ τη μίζα) και αυτό μάλλον αδικεί το κομμάτι που δεν μου ηχεί σταλιά αδιάφορο. Το νευρικότερο επόμενο «For RnR» στο ύφος που δηλώνει ο τίτλος του και σε πιο ρυθμικό uptempo που με σπρώχνει να δυναμώσω ηχεία και δώσω χρόνο στο δισκάκι. «That’s The Way I Roll» το επόμενο και είναι μια safe επιλογή σε mainstream χώρο· η φωνή pop-ίζει αλλά εντέλει κοπανιούνται όμορφα κύμβαλα στο track και οι παύσεις του προσφέρουν δυναμική. Επόμενο το «Ch Check Out Those» και ναι guys (ω, ναι, μα τον Όσιρι!) μην τολμήσετε να κάνετε live χωρίς να συμπεριλαμβάνετε αυτό το κομμάτι στο οποίο –idea!– αν συμπεριληφθεί και μια continuous boogie stage persona το κομμάτι θα σταθμίσει στις καρδιές των φαν. «Salty Wet Brunette» το επόμενο γκάζι και όμορφο riff entrance με clean cut. Εντάξει, got it! Νομίζω πως είμαστε πλέον στο ύφος που θέλουν τα παιδιά να αντιπροσωπεύσουν με ψαγμένα και παιχνιδιάρικα lyrics. Επόμενη στάση το «You’d Better Run» με τη φωνή του leader να αγριεύει και να southern-άρει, όμως την παράσταση κλέβουν οι under-stone/garage κιθαριές που βαραίνουν το κομμάτι (και με κάνουν να το γουστάρω περισσότερο). «Country Road» λέγεται το επόμενο και αποτελεί μια easy listening garage-ιά που στο φινάλε της σηκώνει μύτη σκονισμένη στην έξτρα μελωδικότητα. «Gone Rogue» για τη συνέχεια και εδώ το boogie των παιδιών ξεδιπλώνεται αγκαζέ με τις prog rock επιρροές τους δίνοντας ένα καλό αποτέλεσμα. «Keepin’ On» μια lonely μπαλάντα στον δίσκο με τη φωνή πειραγμένη κι αλυχτιάρικα όμορφη, ενώ το άλμπουμ κλείνει αγριεμένο με το «Tennessee Whiskey» ως αναφορά στο americana και την blues σχολή που προφανώς αγαπάει η μπάντα.
Οπότε στο φινάλε: Καταρχήν γουστάρω την επιλογή της καρότσας στο εξώφυλλο του δίσκου! Δηλώνει φουλ Ελλάδα, rock στα σημεία και με μια country/stoner περιφέρεια να αλυχτάει για τέχνη (well done για την επιλογή guys). Από την Κόρινθο όπως μαθαίνω τα παιδιά, και θαρρώ πως κάμποση ερημιά κι απόγνωση θα έχει προσφέρει ο τόπος στις συνθέσεις τους, διαφαίνεται άλλωστε και στις southern desert εμπνεύσεις των ήχων τους. Η παραγωγή δίνει την αίσθηση D.I.Y. mastering αλλά ο ήχος είναι αξιοσέβαστος και ας μην ξεχνάμε πως το ύφος που αγαπούν και παίζουν τα παιδιά επιζητά στους κύκλους του some dirt. Εντέλει δίνουν ένα αποτέλεσμα που θα χαρείς να ακούσεις, respectful rock boogie ήχος με garage κανάλια (σε ύφος Bush το μυρίστηκα αλλά και Screaming Trees ίσως). Nevertheless μια μπάντα που ακούγεται και θεωρώ πως θα συνεχίσει να μαρσάρει.
Για περισσότερα μεθυσμένα τσακάλια, στηρίξτε τους Κορίνθιους εδώ:
https://www.facebook.com/DrunkJackals
Αυτά for now από εμένα! Εύχομαι να επιστρέψω σύντομα. Ως τότε, να γελάτε δυνατά να σπάνε τα άσχημα, να ρισκάρετε για τα απίθανα και να ζείτε τις στιγμές πριν αυτές τελειώσουν.
Γεώργιος Ελ. Τζιτζικάκης
FB: https://www.facebook.com/georgios.tzitzikakis1
FB page: https://www.facebook.com/tzitzikakis.books/
