Τους Apolia τους πρωτογνώρισα πριν από δυόμισι περίπου χρόνια όπου και μου είχαν στείλει τότε το demo τους και αν θυμάμαι καλά μου είχαν κάνει ιδιαίτερη εντύπωση για την ώριμη αντιμετώπιση της μουσικής που είχαν. Σήμερα επιστρέφουν με αυτό το mini cd τους να μου το επιβεβαιώσουν.
Τρία νέα κομμάτια και δύο που προέρχονται από το demo τους με καλύτερη παραγωγή και γενικώς βελτιωμένα απαρτίζουν τη νέα τους δουλειά. Κινούνται σε pop-rock φόρμες, με επιρροές από την σκηνή των ‘90s όπως Τα Ξύλινα Σπαθιά, οι Μάσκες και οι Ψόφιοι Κοριοί. Οι γεμάτες ενορχηστρώσεις, όπου δεν μένει κανένα όργανο ακάλυπτο, είναι χαρακτηριστικό στα κομμάτια τους. Δεν ανεβάζουν πολύ ρυθμούς αλλά είναι τόσο ρυθμικοί που μένεις συνεχώς σε εγρήγορση. Με λίγα λόγια θα τα χαρακτήριζα ως «Ταξιδιάρικα τραγούδια».
Οι στίχοι τους δεν πλατειάζουν, αντίθετα λένε πολλά με λίγα λόγια. Αρκετά σκοτεινοί, μελαγχολικοί με αρκετές δώσεις φαντασία οι οποίες όμως σε προσγειώνουν στην πραγματικότητα.
Συνοψίζοντας, έχω να πω μόνο καλά λόγια. Το ‘μέρος α’ είναι ένα καλοδουλεμένο album, μουσικά και στιχουργικά. Τα πάντα είναι μετρημένα σωστά, έχουν δώσει έμφαση μέχρι και στις τελευταίες λεπτομέρειες που είναι και αυτές που κάνουν την διαφορά. Δεν έχω κάτι να τους επισημάνω ή να τους υποδείξω, παρά μόνο να τους πω να συνεχίσουν την προσπάθεια τους και στην επόμενη δουλειά να παρουσιάσουν κάτι ακόμα πιο όμορφο.
Αλέξης Aντωνάτος – κιθάρα, φωνή
Φίλιππος Λεβέντης – τύμπανα
Mahmoud Hassan – μπάσο
Πάνος Τσαλαγιώργος – κιθάρα
Κείμενο: Αντώνης Δριβελόπουλος
