Όταν ένας καλλιτέχνης ή μια μπάντα μπορεί να σου τραβήξει την προσοχή με μόνο ένα τραγούδι, τότε κάτι υπάρχει μέσα σε αυτό. Έτσι ακριβώς έγινε στην περίπτωση αυτή, ακούγοντας τυχαία ένα τραγούδι του Διονύση Καλαφάτη, από την πρώτη του δισκογραφική δουλειά η οποία τιτλοφορείται «Μαύρο Κοχύλι».
Επί της ουσίας. Έχω μπροστά μου 10 ελληνόφωνα τραγούδια, τραγούδια βουτηγμένα στο μυαλό και την ψυχή του Διονύση αντικατοπτρίζοντας την αγνότητα και την αυθεντικότητα, μέσα από στίχους άμεσους, απλούς μα συνάμα ποιητικούς, στίχους που μιλάνε για έρωτα, για ρομαντισμό, για ταξίδια, για βιώματα μέσα από στιγμές, απλές – όμορφες – σημαντικές, γιατί εν τέλει αυτές μένουν στο μυαλό μας και γίνονται αναμνήσεις, οι αναμνήσεις γίνονται έμπνευση, στην συνέχεια στίχοι και μετά τραγούδια όπου ακούγοντας τα ταξιδεύουμε ξανά και ξανά σε γνωστά ή άγνωστα μονοπάτια.
Ο δίσκος ακούγεται όλος ευχάριστα, η παραγωγή των τραγουδιών άκρως ικανοποιητική, το artwork του cd όμορφο, τι άλλο να ζητήσει κανείς;
Το πρώτο βήμα έγινε και είναι καλό, μένει να δούμε την συνέχεια, να τον απολαύσουμε σε συναυλίες και να ταξιδέψουμε συνεπιβάτες στο μουσικό του καράβι, να βρούμε κι άλλα κοχύλια , κι άλλες ομορφιές.
Κείμενο : Νίκος Γραμμάτος
