Εδώ έχουμε να κάνουμε με τον Mr. Εξαιρέσεις, τον δημιουργό του τραγουδιού που είδε μεγάλη επιτυχία και αναγνωσιμότητα στα τέλη του 2009 μέχρι και τώρα, αν και νομίζω ότι ξεφούσκωσε το κέικ. Τον μάθαμε από το jumpingfish.gr όπου τον ανέδειξε σαν τραγούδι του μήνα, ανάθεμα αν επιλέχθηκε από κάπου ή απλά τους άρεσε ή το σπρώξανε.
Έτυχε να γίνει γνωστό το συγκεκριμένο τραγούδι γιατί πριν κι’ όλας το ξεκίνημα του site, είχε ήδη διαφημιστεί… μέχρι και γράμμα σπίτι μου με διαφημιστικό έλαβα. Έγινε γνωστό λοιπόν επειδή ήταν το πρώτο τραγούδι που μας παρουσίασαν , γιατί ανάθεμα πάλι αν γνωρίζετε κάποιο άλλο τραγούδι που ανέδειξαν σαν «τραγούδι του μήνα» από το συγκεκριμένο site, εγώ πάντως δεν γνωρίζω κανένα.
Αυτά περί «Εξαιρέσεων» , όχι ότι είμαι αρνητικός στο τραγούδι, μια χαρά τραγούδι αισιόδοξο είναι και μ’ αρέσει, μίλησε με απλά λόγια, με εύκολη ανεβαστική μουσική, τόσο απλά που και με μια κιθάρα μπορείς να πιάσεις το feeling, σαν να κάνεις καντάδα ρε παιδί μου στην κοπέλα σου.
Έτσι είναι και ο πρώτος δίσκος του Rous, σε αυτό το μοτίβο, χωρίς βαρύ ηλεκτρισμό μα με ακουστικές κιθάρες, βιμπράφωνο, τσέλο, σαξόφωνο, τρομπέτα, πλήκτρα, σαν παλιά Αμερικανιά, country φάση στα βήματα του Bod Dylan που θαυμάζει ο Rous.
Δεν είναι κάτι το οποίο μπορείς να πεις προχωρημένο, καινούρια πρόταση, να πεις ουάου!! Είναι κάτι πιο ιδιαίτερο που οι λάτρεις του Παύλου Παυλίδη θα ασπαστούν σαν παρακλάδι του, οι λάτρεις της ελληνόφωνης ροκ θα αγκαλιάσουν νοσταλγικά αλλά μέχρι εκεί, δεν πιστεύω ότι τα ΜΜΕ θα δώσουν χώρο σε κάποιο άλλο τραγούδι του δίσκου εκτός του υπάρχον εξαιρέσεις, όχι ότι δεν αξίζει, μια χαρά είναι ο δίσκος και πολύ μου άρεσε, απλά για τα δικά τους αυτιά δεν κάνει, δεν περιέχει εμπορικούρες και hitάκια.
Η μαγεία κρύβεται στους στίχους του Rous που τους υπογράφει όλους ο ίδιος, στην φωνή του που έχει μια ιδιαίτερη χροιά και ένα στιλ που φαίνεται πρωτότυπο αν και εμένα μου φέρνει πολλές ομοιότητες με μια συγκεκριμένη φωνή εδώ στα λημέρια μου που αν έβγαινε πρώτη δισκογραφικά θα είχε σίγουρα κερδίσει πρώτη τις εντυπώσεις…. είναι όμως να σε θέλει η τύχη και οι συγκυρίες, ο Rous εδώ κέρδισε.
Ωραίο ξεκίνημα, ελπίζω να έχει συνέχεια και στην επόμενη δουλειά του να πάει και σε άλλα μουσικά μονοπάτια, να μην μείνει ακριβώς έτσι αλλά να προσθέσει περισσότερα ηλεκτρικά στοιχεία, αλλιώς θα γίνει μονότονος ίσως… άποψή μου. Keep on Rous !
* Αξιοσημείωτη κίνηση της εταιρίας του να διαθέσει το cd στα 10 euro μέσω περιοδικού το οποίο περιέχει το cd και την αφίσα που ουσιαστικά είναι το βιβλιαράκι του cd. Απαγορευτική η τιμή των 19euro στα δισκάδικα όπως πήρε το αυτί μου και μάλλον το κατάλαβαν.. ευτυχώς όχι αργά!
Κείμενο : Νίκος Γραμμάτος
