Έπειτα από 5 χρόνια απουσίας και μετά την τελευταία τους (3η δισκογραφική) δουλειά, οι Cameres, επιστρέφουν στην δισκογραφία με τρία ολοκαίνουργια τραγούδια, με ωραίο, ευαίσθητο και ψαγμένο στίχο.

Το μουσικό σκηνικό της Ελλάδας, συχνά κρύβει διαμάντια που ανακαλύπτουμε χρόνια τώρα, εμείς οι λάτρεις του ροκ, σε διάφορες περιοχές της χώρας. Ένα τέτοιο συγκρότημα που έχει κερδίσει την προσοχή και τον σεβασμό του κοινού είναι οι Cameres, μια μουσική μπάντα που αναδύθηκε από την πανέμορφη πόλη της Καβάλας. Πρόκειται για ένα ελληνικό ροκ συγκρότημα με ελληνικούς στίχους που το 2007 είχε ξεκινήσει τη μουσική του πορεία με διαφορετικό όνομα και σύνθεση, ενώ τον Φεβρουάριο του 2008 μετονομάστηκε σε Cameres. Ο ήχος τους είναι πλούσιος, όπως και η σκηνική τους παρουσία, αφού έχουν ατελείωτη δημιουργικότητα.

Την καρδιά και την ψυχή του συγκροτήματος αποτελεί ο τραγουδιστής και στιχουργός, Νίκος Γραμμάτος. Είναι ο ιδρυτής του γνωστού music portal Rockap.gr (https://www.rockap.gr/), ο οποίος επικεντρώνεται στην εγχώρια μουσική σκηνή, καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα μουσικών ειδών.

Τα σταθερά μέλη και ο πυρήνας της μπάντας “Cameres” περιλαμβάνουν:

Νίκος Γραμμάτος: Φωνητικά, Στίχοι, Μουσική, Κιθάρα

Γιάννης Βογιατζής: Κιθάρα, Μουσική, Φωνητικά

Και οι δύο τους είναι ενεργοί μουσικοί με μακρόχρονη παρουσία σε διάφορες μπάντες της ελληνικής σκηνής για περισσότερο από 25 χρόνια. Ο Γιάννης Βογιατζής προηγουμένως ήταν μέλος του συγκροτήματος “Β.Μ.Σ.” ή αλλιώς “Βυζιά Με Σιλικόνη”.

Τα 3 νέα τραγούδια:

Το τραγούδι «Τα όνειρα είναι για εμάς» συμπεριλήφθηκε στην μεγάλη συλλογή του Rockap.gr («Underground Όνειρα 6»). Το δεύτερο είναι το «Μια προσευχή» και το τρίτο «Όλα θα μοιάζουνε γιορτή».

Συνέντευξη στην Έμμυ Αβράμη

Πατήστε Play για να ακούσετε όλα τα τραγούδια της μπάντας και διαβάστε την συνέντευξη.

• Γεια σου Νίκο, αρχικά θα ήθελες να μας πεις μερικά λόγια για την ονομασία σας Cameres και πως προέκυψε;

Γεια σου Έμμυ και σε ευχαριστώ προσωπικά που ήρθες στον δρόμο μου, αφού έχεις δώσει πνοή και νέο αέρα τόσο στην προσπάθεια που κάνει το Rockap όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και μια μεγάλη βοήθεια σε εμένα, που πάντα μου άρεσαν οι ομαδικές δουλειές. Η δράση μου με τις μπάντες ξεκινάει από το μακρινό 2000 αν θυμάμαι καλά, όταν με φώναξε μια τοπική μπάντα να κάνω πρόβα μαζί τους, γιατί ο τότε τραγουδιστής είχε αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές και υπήρχε ένα μεγάλο live – festival στην πόλη. Σε εκείνο το φεστιβάλ που έχει γράψει ιστορία στα μουσικά δρώμενα της Καβάλας, έπαιζαν όλοι οι μουσικοί που ο καθένας του έχει γράψει την δική του μικρή ή μεγάλη ιστορία στην πόλη μας και όχι μόνο. Μετά από αυτό είχα βρεθεί το 2001 σε μια άλλη μπάντα που έψαχνε τραγουδιστή και παίζαμε μαζί για κάποιους μήνες.

Θα σε πάω στο 2007 τώρα που μετά την εκπλήρωση της στρατιωτικής μου θητείας σε Αλεξανδρούπολη και Νευροκόπι Δράμας, βρέθηκα πίσω στην Καβάλα και ξεκίνησα το όνειρο τόσο του Rockap αλλά και της μπάντας μου. Η πρώτη μας εμφάνιση έγινε με το όνομα «Romantica» (πρώτη φορά το λέω σε συνέντευξη αυτό) στην κεντρική πλατεία της πόλης, τον Δεκέμβρη το ’07. Αμέσως μετά είχαμε μια αποχώρηση κιθαρίστα και τότε πρότεινα στον Γιάννη Βογιατζή να έρθει στην μπάντα μου. Με χαρά δέχτηκε και έτσι τον Φλεβάρη του 2008 σε μια συζήτηση μας, του αναφέρω το όνομα CAMERES και πως θα το χρησιμοποιώ σαν τίτλο στα προσωπικά μου project. Γιατί πάντα μου άρεσαν τα συγκροτήματα και δεν είχα καμία όρεξη να έχω το όνομά μου μπροστά, σαν σόλο καλλιτέχνης. Ο Γιάννης με έπεισε πως αυτό είναι ωραίο για την μπάντα μας και πρέπει να το αλλάξω.

Σήμερα καταλαβαίνω ότι το όνομα της μπάντας προέκυψε από το μακρινό 2000-01 όταν είχα πάει στην Θεσσαλονίκη στον Μύλο, να παρακολουθήσω τα Διάφανα Κρίνα. Τότε είχα την άδεια από τον Κώστα Βάμβουκα και τα ίδια τα Κρίνα, να τους φωτογραφίζω στις συναυλίες, όταν το μαγαζί το απαγόρευε στον κόσμο. Ένα βράδυ ήμουν στεναχωρημένος που μου πήραν την κάμερα και πήγα στον Κ.Β. για να πει στον σεκιουριτά ότι έχω την άδεια τους. Μετά με έπιασε έξω και μου λέει: «Οι καλύτερες φωτογραφίες είναι μέσα στο μυαλό». Αυτό αποτυπώθηκε στον εφηβικό μου εγκέφαλο και το 2008 όταν έβλεπα ένα βιντεάκι με δρόμους και κάμερες, είπα ότι αυτό είναι το όνομα που ψάχνω για την μουσική μου.

• Από που εμπνέεσαι συνήθως για να γράψεις τη μουσική και τους στίχους των τραγουδιών σας και ποιες είναι οι επιρροές σας;

Τα πρώτα χρόνια είχα γράψει στην κιθάρα μου το «Θα είμαι εκεί» και το «Είναι φορές», τα οποία τα πήγα στην μπάντα και τα έδειξα. Ο Γιάννης ήταν πολύ πιο έμπειρος στην κιθάρα, όπως και ο Λευτέρης, και έτσι αφού υπήρχαν ήδη δυο πολύ καλοί φίλοι και κιθαρίστες, άφησα σε αυτούς το παίξιμο. Εμένα με ενδιέφερε να τελειοποιήσω την φωνή και την σκηνική μου παρουσία, οπότε δεν μπορούσα να παίζω και κιθάρα. Αργότερα στις συναντήσεις με τον Γιάννη ή τον Λευτέρη, βγήκαν τα πρώτα τέσσερα τραγούδια μας. Ότι έχεις ακούσει στιχουργικά είναι λόγια που έχω πει εγώ στον εαυτό μου ή σε κάποιους άλλους, συνήθως σε γυναίκες. Για άντρα δεν έχει τύχει να γράψω κάποιο τραγούδι, χωρίς να σημαίνει ότι μιλάω για κάτι συγκεκριμένο, για να μην παρεξηγηθώ. Έχω αφιερώσει τραγούδι σε άντρα, για χάρη γυναίκας που τον έχασε σε τροχαίο. Όπως και σε γυναίκα φίλου – αδερφού που έχασε την γυναίκα του σε τροχαίο. Γενικά τιμάω τους νεκρούς και την μνήμη τους με τους στίχους μου. Αυτό ίσως να έχει να κάνει με την σύνδεση που είχα με τον Θάνο Ανεστόπουλο και τα Διάφανα Κρίνα, αφού δεν έχω κρύψει ποτέ ότι είμαι ένας από τους μεγαλύτερους θαυμαστές τους. Με τον Θάνο είχα μια μοναδική σχέση και έχω ακόμα, άσχετα αν έχει φύγει από την ζωή. Οι δικές μου επιρροές κυρίως στο στιχουργικό κομμάτι, είναι από την γραφή του Μιχάλη Μυτακίδη, του Θάνου Ανεστόπουλου και του Γιάννη Αγγελάκα, χωρίς να σημαίνει ότι δεν εκτιμώ την γραφή άλλων της ελληνόφωνης σκηνής. Μουσικά πάλι, δεν είχα ποτέ στο μυαλό μου ότι πάω να αντιγράψω μια μπάντα. Βλέπουμε με τον Γιάννη τι μας ζητάει ο στίχος και η μουσική, και ανάλογα φανταζόμαστε το πώς μπορεί να ενορχηστρωθεί το κάθε κομμάτι. Το κοιτάζουμε σαν μονάδα και όχι σαν ένα σύνολο ή ένα γενικό project – δίσκο. Γι αυτό αν ακούσεις θα δεις ότι παίζουμε διάφορα μουσική είδη. Γιατί απλά δεν έχουμε κολλήματα και κόμπλεξ. Εγώ ακούω από rock, metal, hip-hop, disco, blues, funky, ambient, electro, μέχρι παραδοσιακά τραγούδια. Ο Γιάννης είναι της metal σκηνής και ακούει και όλα τα άλλα που σου γράφω παραπάνω. Οπότε πες ότι είμαστε ένα κράμα πέτρας και μετάλλου. Ο Γιάννης λατρεύει τους AC/DC κι εγώ τους Guns N Roses, ο Γιάννης είναι Ολυμπιακός, ενώ εγώ είμαι Παναθηναικός. Άντε βγάλε άκρη μεταξύ μας.

• Ο Ασκληπιός Ζαμπέτας από τις Τρύπες, ο Παναγιώτης Μπερλής από τα Διάφανα Κρίνα, ο Άγγελος Μουρβάτης είναι κάποιοι από τους καλλιτέχνες που συνεργαστήκατε στο παρελθόν, με ποιους ακόμα θα ήθελες να συνεργαστείτε;

Με πετυχαίνεις σε δημιουργική φάση που είναι πράγματα που σκέφτομαι, αφού σύντομα θα βγει το 4^ο τραγούδι μας και συνεχίζω το γράψιμο για τον τέταρτο δίσκο. Για την ώρα θέλω να συνεργαστώ ξανά με τον Γιάννη Βογιατζή, τον Άγγελο Μουρβάτη, τον Μιχάλη Μυτακίδη, τον Γιάννη Αγγελάκα, τον Slash, τον Axl Rose, τον Izzy Stradlin, στον Steven Adler, τον Ron “Bumblefoot” Thal, Από εκεί και πέρα δεν έχω θέμα να συνεργαστώ μουσικά ακόμα και με τον Νίκο Κουρκούλη ή τον Γιώργο Μαζωνάκη, τον Νίκο Βουρλιώτη ή τον Στέφανο Κορκολή και τον Πάνο Κατσιμίχα. Ο Γιάννης υποθέτω θέλει να συνεργαστεί με όλους τους AC/DC, αλλά και με τον Νίκο Κουρκούλη που είναι πρώτος του ξάδερφος.

• Ποιος είναι ο πρώτος δίσκος που αγόρασες;

Ο πρώτος μου δίσκος που αγόρασα ήταν το “Αγέρας” του Στέλιου Ρόκκου αν θυμάμαι καλά, του Θάνου Καλλίρη και του Γιάννη Σαββιδάκη. Είχα πάρει και τα τρία μαζί. Αλλά αν θέλεις να στο παίξω πιο εναλλακτικός, θα σου πω ότι ήταν το «Από τον τόπο της φυγής» των Active Member. Αυτός ο δίσκος άνοιξε τους μουσικούς μου ορίζοντες, αλλά και όλα τα βινύλια και οι δίσκοι που είχε ο D.J. Spiros Grammatos το σπίτι και τα μαγαζιά του, ο πατέρας μου.

• Πόσο χρόνο αφιερώνεις για να γράψεις και να συνθέσεις τραγούδια;

Ελάχιστο χρόνο, γράφω μόνο όταν έρθει μια μελωδία στο μυαλό μου ή παίζοντας κιθάρα, ή αν μου έρθουν οι στίχοι στο μυαλό. Μου έχει τύχει να μου έρθουν οι στίχοι και στον ύπνο μου. Γράφω στίχους, τελειώνω ότι θέλω να πω μέσα σε λίγα λεπτά, πιάνω κιθάρα και παίζω. Αν μου κολλήσει, κλείνω στούντιο και πηγαίνω να το δουλέψω εκεί ή το δουλεύω μαζί με τον Γιάννη. Αντιστρόφως λειτουργεί και ο Γιάννης.

• Πόσο εύκολο είναι στις μέρες μας να γίνει αναγνωρίσιμη μια ροκ μπάντα με ελληνόφωνο στίχο και να μπορέσει να έχει διάρκεια;

Θεωρώ ότι είναι ένα πράγμα που είναι πολυσύνθετο και έχει να κάνει με πολλούς παράγοντες. Αν έχεις χρήματα να ταίσεις τα μέσα, θα γίνεις άμεσα γνωστός. Εμείς δεν ταίσαμε κανέναν, οπότε φάγαμε πολύ σκατό μέχρι να φτάσουμε εδώ. Και να σου πω δεν νιώθω ότι είμαι γνωστός. Ίσως να είμαι γνωστός στον κύκλο της ροκ, αλλά δεν νιώθω ότι έχω φτάσει εκεί που θέλω ακόμα. Η διάρκεια είναι επίσης κάτι που έχει να κάνει με το μέσα σου και με το πόσο δουλεύεις. Για 5 χρόνια εγώ δεν ήθελα να ακούσω ροκ, ούτε να γράψω στίχους, ούτε να παίξω κιθάρα. Όχι δεν είναι κατάθλιψη, απλά μετά από δυο απώλειες φίλων και με την καραντίνα, δεν με ενδιέφερε το σπορ. Ζούσα ήρεμα την ζωή μου όπως την ήθελα και την θέλω, μακριά από την σκηνή και τα φώτα.

• Ποια είναι η γνώμη σου για το φετινό τραγούδι «Ζάρι» που θα στείλουμε στη Eurovision μια και γίνεται πολύς ντόρος γύρω από αυτό;

Περί ορέξεως παστουρμαδόπιτα. Δεν με ενδιαφέρει ηχητικά αυτό το είδος μουσικής, όπως δεν με ενδιαφέρει αυτός ο θεσμός. Έχω παρακολουθήσει πολλές φορές, κυρίως γιατί ήθελαν να το δουν-ακούσουν κάποιες γυναίκες της ζωής μου, αλλά μέχρι εκεί. Κοιτάω να μάθω νέες μουσικές από χώρες που θα μου ξυπνήσουν τις αισθήσεις. Η Μαρίνα Σάττι με αφήνει παντελώς αδιάφορο με το Ζάρι της, χωρίς να σημαίνει ότι δεν την εκτιμώ σαν καλλιτέχνιδα. Απλά δεν είναι στα νερά μου, και εφόσον δεν είναι μπορώ να κάνω και χαβαλέ, όπως κάνουν όλοι. Αν ήταν στα νερά μου, όπως ήταν η Παπαρίζου, θα έβγαινα και θα έλεγα, ότι «Είσαι Θεάρα αγάπη μου, μαζί σου». Νομίζω την ίδια άποψη έχουν κι άλλοι στην χώρα μας. Σκιαγραφεί όμως το μπουρδέλο που ζούμε, αλλά αυτό το μπουρδέλο δεν είναι η Ελλάδα μας, δεν είναι το φως, δεν είναι η ουσία. Είναι κάτι άλλο που πρέπει να φύγει και να πάει από εκεί που μας ήρθε. Εγώ αυτό τον καιρό ακούω Σπανουδάκη και χαλαρωτική μουσική.

• Να περιμένουμε κάποιες live εμφανίσεις σύντομα;

Δεν θέλω να κάνω τέτοια δήλωση, αλλά υπάρχουν ήδη προτάσεις και θέλω να κάνω μια μεγάλη παράσταση στην πόλη μου μέσα το καλοκαίρι. Ίσως και παραπάνω από μια. Για την ώρα με ενδιαφέρει να τελειώσει ο νέος μας δίσκος. Αύριο δεν ξέρω τι θα γίνει, ελπίζω πολλά, ίσως και τίποτα.

• Νίκο, σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου και καλοτάξιδη η νέα δουλειά, θα ήθελα να αφήσω τον επίλογο σε σένα.

Θα δανειστώ μια ατάκα του Θάνου Ανεστόπουλου και θα το αναπτύξω:

Βάλτε να πιούμε ζωή.

Βάλτε να πιούμε τέχνη.

Βάλτε να πιούμε αγάπη.

Βάλτε να πιούμε έρωτα.

Ας αδράξουμε την νέα μέρα που ξεκινάει.

Ας δούμε το φως, τον ήλιο, την ομορφιά.

Ας ακούσουμε τους ήχους της φύσης.

Ας διώξουμε τις αρνητικές σκέψεις.

Ας κοιτάξουμε την φάτσα μας στο καθρέπτη.

Και ας αναλογιστούμε τι άνθρωποι είμαστε.

Αν είμαστε καλοί, ας δούμε την ομορφιά.

Ας αγαπήσουμε πρώτα εμάς και μετά ίσως καταφέρουμε να αγαπήσουμε και τους άλλους.
Ας σκεφτόμαστε με αγνότητα και όχι πονηρά.
Να στείλουμε από εκεί που ήρθε το κακό σε όλο τον κόσμο και να φτιάξουμε τις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Εξάλλου όλοι έχουμε και το καλό και το κακό μέσα μας. Ας ταΐσουμε τον καλό λύκο της ψυχής μας, και τότε θα δείτε πως μαγικά, όλα θα αλλάξουν και θα φτιάξουμε τον κόσμο που ονειρευόμαστε. Αυτόν τον κόσμο που θέλουμε να ζούμε και να φέρουμε τα παιδιά μας να απολαύσουν.

Ρομαντικός; Ουτοπικός; Εγώ δηλώνω πρώτα άνθρωπος και μετά όλα τα άλλα.
Τα φιλιά μου και την αγάπη μου σε όλο τον κόσμο.

 

Χρήσιμοι σύνδεσμοι:

http://cameresband.gr/

YouTube – Όλα τα τραγούδια εδώ

BandCamp

https://www.facebook.com/cameres