Με αυτό το κείμενο θα κάνω τα «εγκαίνια» της νέας στήλης του Rockap, την οποία ήθελα αρκετά χρόνια πριν να εντάξω στην σελίδα μας. Ο κόσμος του βιβλίου λοιπόν θα κάνει την εμφάνιση του με μια νέα κατηγορία στο μενού μας.
Η μουσική περιέχει στίχους, οι στίχοι την ίδια στιγμή μπορούν να διαβαστούν σαν ποιήματα και τα ποιήματα διαβάζονται. Με λίγα λόγια έχουμε να κάνουμε με δυο συνορεύουσες τέχνες, απλά η μια σε ταξιδεύει και περνάει μέσα σου, μέσω των αυτιών και η άλλη διαβάζεται μέσα στην σιωπή ή σε συνδυασμό με απαλή μουσική.
Θα ξεκινήσω με το βιβλίο που μόλις τελείωσα το ανάγνωσμα του.
Ο Γιώργος Τζιτζικάκης ήρθε εντελώς τυχαία στην ζωή μου, όπως εντελώς τυχαία πέφτουν τα βιβλία και οι μουσικές στα χέρια μας. Έτσι λοιπόν μου κέντρισε το ενδιαφέρον το νέο βιβλίο που κυκλοφόρησε με τον τίτλο «Ένα δράμι δύναμης».
«Ευχή σ’ το δίνω, μη βρεθείς στην ανάγκη των ξένων… Μόνο η μάνα σου και ο πατέρας σου είναι δικοί σου άνθρωποι· κι αν κάνουν κάποτε μια χαζομάρα, βρες το κουράγιο και συγχώρεσέ τους, γιατί οι ξένοι, να το θυμάσαι, οι ξένοι είναι πιο παγωμένοι κι από τους χειρότερους κακούς».
Αυτές είναι οι πρώτες λέξεις της περιγραφής που έχει το βιβλίο στο οπισθόφυλλο του.
Η ιστορία έχει να κάνει με τον «No …», τον ήρωα του βιβλίου, ο οποίος ξεκινάει και περιγράφει την ζωή του από τα παιδικά δύσκολα χρόνια, στα οποία μεγάλωσε με ελάχιστα αγαθά και κρύο, πολύ κρύο. Ένα κρύο που θα σημαδέψει και θα ψυχράνει την ψυχή του, όταν θα επιλέξει να φύγει από την Καστοριά, την πόλη του, και να ξεκινήσει το δικό του, μοναχικό ταξίδι της ζωής. Μέσα από αυτή την ιστορία και διαδρομή θα καταλάβουμε καλά ότι τα παιδικά χρόνια του ανθρώπου, καθορίζουν κατά πολύ την μοίρα και τον δρόμο που θα επιλέξει στην πορεία.
Πριν προχωρήσω να υπογραμμίσω ότι αν είστε από τους τύπους που δεν γνωρίζουν από νύχτα και δεν έχουν μυρίσει το μεθυστικό και βρώμικο ταυτόχρονα άρωμά της, τότε καλύτερα να μην πιάσετε στα χέρια σας αυτό το βιβλίο, γιατί πιθανών να ζείτε σε έναν δικό σας ονειρικά πλασμένο κόσμο, στο οποίο δεν έχετε γνωρίσει τι θα πει κόλαση επί της γης.
Ο «No» λοιπόν ή αλλιώς ο Λάμπρος, μπλέκεται στον σκοτεινό κόσμο της μαφίας της Αθήνας, στον οποίο εργάζεται για ένα «ανακόντα». Μπράβος με λίγα λόγια, μπιφ, μοσχάρι. Μέσα από την δουλειά του θα γνωρίσει τρεις γυναίκες, μπλεγμένες στα δίχτυα της πορνείας, οι οποίες θα εξαφανιστούν και ο ήρωας θα τις αναζητήσει, με κάθε προσωπικό κόστος.
Μέσα από αυτές τις αφηγήσεις ο Τζιτζικάκης σκιαγραφεί με εύστοχο, ωμό και σκληρό λόγο, την κατάσταση του υποκόσμου και το πώς λειτουργεί αυτό το βρώμικο σύστημα, σε τέτοιο βαθμό που σκέφτηκα ότι σίγουρα έχουμε να κάνουμε με κάποιες πραγματικές μαρτυρίες και ιστορίες.
Η συνέχεια θα αποκαλύψει πλεκτάνες, δολοφονίες, ναρκωτικά, αστυνομικούς και τον ήρωα του βιβλίου να προσπαθεί να ξεδιαλύνει τα πράγματα και να αποδώσει δικαιοσύνη, μήπως τελικά καταφέρει να φτάσει στην προσωπική του κάθαρση, την τελική απόδραση από όλο αυτόν τον βούρκο, απόδραση που δεν τον νοιάζει αν θα είναι και απόδραση από την ζωή.
Μια «ροκ» ιστορία, με βασανισμένες ψυχές στα άδυτα μιας επίγειας κόλασης. Αυτή η ατάκα νομίζω χαρακτηρίζει επακριβώς το όλο στόρι.
Ένα βιβλίο που αξίζει να αναζητήσετε και να αποδράσετε μαζί του.
Νίκος Γραμμάτος
Βρείτε το βιβλίο εδώ
