Του Νίκου Γραμμάτου…
– Μαύρη μαγιονέζα, ξέρουμε το “μαύρη μαγιονέζα” είναι το χαϊδευτικό όνομα που δίνουν οι επιστήμονες στο ίζημα που υπάρχει σε ορισμένους ωκεανούς (προέρχεται από διάφορα λήμματα), που καταστρέφει ολόκληρη την χλωρίδα στον πυθμένα τους. Γιατί θελήσατε να ονομάσετε έτσι την μπάντα, το “Νυχτοπούλι” δεν θα χτυπούσε καλά λέτε;
Το «Νυχτοπούλι» είχε άλλη σύνθεση και άλλη κατεύθυνση. Ήταν μια καλή αφορμή για να γνωριστούμε μεταξύ μας και να κάνουμε κάποια κοινά βήματα στον χώρο. Πέρα από ένα, δύο τραγούδια που μπήκαν στον πρώτο δίσκο και κάποια live (που ομολογουμένως μας έχουν αφήσει τις καλύτερες αναμνήσεις), έχει τόση σημασία όσο και το πρώτο σκαλοπάτι σε μία σκάλα!
Όσον αφορά το όνομα της «Μαύρης Μαγιονέζας», σε πρώτη φάση έχεις δίκιο. Άλλα θα ήθελα εδώ να επεκτείνω την ανάλυση λίγο. Πόση μαύρη μαγιονέζα απλώνεται καθημερινά πάνω στην συνείδησή μας; Ειδήσεις, πολιτικοί, τηλε-τέχνη γρήγορης κατανάλωσης, κατευθυνόμενες απόψεις, εργασιακό καθεστώς, καταναλωτισμός, σχέσεις κυριαρχίας, συζητήσεις-μονόλογοι. Θα μπορούσα να γράφω σελίδες για όλα τα πράγματα που μάχονται να κατακτήσουν την συνείδησή μας. Και τα περισσότερα από αυτά, είναι βλαβερά κι εξυπηρετούν μόνο τους σκοπούς των πομπών τους. Συνειδησιακοί ρύποι. Η μαύρη μαγιονέζα του 21ου αιώνα!
– Πείτε μας τον βιογραφικό της μπάντας, πότε ξεκινήσατε και τι σας ώθησε σε αυτο; Είχατε βγάλει κάποια ντέμο, πως σας μίλησαν οι εταιρίες που στείλατε την δουλειά σας.
Όπως σου είπα και πριν, ξεκινήσαμε από το «Νυχτοπούλι». Πιο πριν έπαιζα (σ.σ. Ανδρέας) στο λύκειο σε μια μπάντα ονόματι «Απόγνωση» και έπειτα έκανα δύο προσωπικά demo μέχρι να καταλήξω στο «Νυχτοπούλι». Ο Κώστας και ο Βαγγέλης («Νυχτοπούλι») έπαιζαν σε ένα αρκετά επιτυχημένο metal group των 80s («New Rose» – πρόσφατα επανασυνδέθηκαν με την αρχική σύνθεση!), ενώ ο Θωμάς σε διάφορες μπάντες με ρεπερτόριο, κυρίως, rock διασκευών.
– Μετά τα “Μανιτάρια και μανιφέστα” που κυκλοφόρησε το 2003 περάσαν 4 χρόνια, γιατί τόσα μέχρι την τωρινή δουλειά σας;
Αν δεν έχεις κάτι να πεις, μην πρήζεις τον κόσμο με την φλυαρία σου. Δεν βλέπαμε κανένα λόγο να κυκλοφορήσουμε κάτι, απλώς και μόνο για να λέμε ότι κυκλοφορήσαμε. Παρατηρούσαμε (με θλίψη) τον κόσμο να βυθίζεται στο Big Brother, στο Bar, στην Φάρμα, να απομακρύνεται από τις μουσικές και την τέχνη γενικότερα, να χαυνώνεται σε μια διαδικασία δουλειά-σπίτι-τηλεόραση και γενικότερα να αγκαλιάζει την μιζέρια σε όλες τις εκφάνσεις της σύγχρονης εποχής. Εγώ απορροφήθηκα σε ένα προσωπικό project (ακυκλοφόρητο ακόμα) και η μπάντα έκανε κάποια live για τους φίλους.
Μέχρι που το 2006 αποφασίσαμε ότι ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Το ξεδιάντροπο, πλέον, κοινωνικοπολιτικό σκηνικό και οι πάμπολλες κινητοποιήσεις που πυροδότησε, μας έκανε να θυμηθούμε ότι υπάρχουν (ακόμα) κι άλλοι άνθρωποι εκτός από τους «βούδες του καναπέ». Και τα mail-εκκλήσεις τους για καινούργια τραγούδια δεν μπορούσαμε να τα αγνοούμε άλλο.
– Μιλήστε μας για το “Καλή σας όρεξη”, βλέπουμε ότι δεν είστε αδιάφοροι όσον αφορά το τι συμβαίνει στην χώρα μας και όχι μόνο. Σίγουρα η μουσική είναι ένας δυνατός τρόπος να περάσεις στον κόσμο αυτά που ίσως άν τα έγραφες απλά κάπου να περνούσαν απαρατήρητα.
Όλα τα πράγματα που κάνεις στην ζωή σου, οριοθετούν ποιος είσαι. Και η μουσική είναι ένα από αυτά. Έχει την δύναμη (μακροπρόθεσμα) να σε βάλει σε μια κατάσταση σκέψης και δράσης. Παραδοσιακά το rock ήταν φυτώριο για πολύ σκεπτόμενους κι ενδιαφέροντες ανθρώπους. Μέχρι που και αυτό έχασε τον προσανατολισμό του.
Για μας κάθε λέξη σε κάθε στίχο έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία. Κοινωνεί μηνύματα σε όλους όσους έχουν ανοιχτά αυτιά και μυαλό. Δεν καταδεχόμαστε να γράψουμε ασυναρτησίες με ομοιοκαταληξία, υπάρχει ολόκληρη βιομηχανία για αυτό. Αν θες να ακούσεις Μαύρη Μαγιονέζα, θα ακούσεις κάποιον που έχει κάτι να σου πει. Και δεν θα κρυφτεί, δεν θα ντραπεί και σίγουρα δεν θα γλύψει.
-Ποια είναι η γνώμη σας για αυτούς τους δημόσιους υπαλλήλους που ονομάζονται αστυνομικοί; Βλέπουμε να γίνονται Χ-men όπως αναφέρετε και στο τραγούδι σας “δακρυγόνα” και να ασκούνε βία ακόμα και σε περιπτώσεις που δεν χρειάζεται κάν. Πρόσφατα είδα μια απλή φοιτητική ένδειξη διαμαρτυρίας στην Κομοτηνή και είδα τρομερά πράγματα για ένα πανό. Ενδεικτικά αναφέρω αυτό, υπάρχουν και πολλά άλλα, όπως πχ οι αιμοβόρες ζαρντινιέρες κτλ.
Δεν θα πέσω στην παγίδα να μιλήσω για κακούς μπάτσους κι όλα αυτά. Οι αστυνομικοί είναι και αυτοί άνθρωποι, οικογενειάρχες, εργαζόμενοι. Στις τάξεις τους υπάρχουν και κωλόπαιδα. Αλλά αυτό συμβαίνει σε όλα τα επαγγέλματα και το αφήνω ασχολίαστο.
Αυτό που λένε τα συγκεκριμένα τραγούδια είναι ότι η αστυνομία είναι το μακρύ χέρι της εκάστοτε εξουσίας. Όλα αυτά που λες γίνονται με πλήρη πολιτική κάλυψη. Το κράτος καταλήγει όλο και περισσότερο να μοιάζει σε μια συμμορία μπράβων. Φταίνε οι αστυνομικοί; Ή αυτοί που τους διατάζουν; (Ή αυτοί που ανέχονται αυτούς που τους διατάζουν;;)
– Πώς βλέπεις το όλο σύστημα της Ελληνικής τηλεοράσεως; Το κάθε κανάλι σχεδόν έχει από μια δισκογραφική εταιρία ένα σούπερ ριάλιτι και μια μάντρα από μοντέλες-διάσημους κτλ που μας τους ταΐζουν καθημερινά. Η γνώμη σας για το όλο σύστημα και τους τηλεοπτικούς μαϊντανούς.
Έχει περάσει (καθόλου τυχαία) η άποψη του «Έλα μωρέ, σκοτώνομαι όλη μέρα στη δουλειά και όταν γυρνάω σπίτι θέλω να χαλαρώσω και να δω κάτι ελαφρύ.». Μπούρδες! Το μυαλό δεν σταματάει να δουλεύει ποτέ (αλλά για πολλούς μπορώ, αν τους προσβάλλω, να το πάρω πίσω!!). Όλη αυτή η χαύνωση είναι το αποτέλεσμα της προπαγάνδας υπερ της glamourιας (που ποτέ δεν θα έχουν, γι’ αυτό δουλεύετε κι αγοράζετε για να ελπίζετε) και υπέρ της απομάκρυνσης από τα κοινά (ώστε τα κάθε ομόλογα να σκεπάζονται από τον εκάστοτε τήλε-μαϊντανό, μοντέλα, reality show). Εν ολίγοις, άβουλα πλάσματα, στρογγυλοκαθήμενα στον καναπέ τους, που δεν ρωτάνε και δουλεύουνε για ένα κομμάτι ψωμί. Οποιαδήποτε ομοιότητα με ραγιάδες, δούλους, σκλάβους φυτειών ή εργάτες ανθρακωρυχείων δεν είναι τυχαία.
– “το πιο καλό ναρκωτικό” είναι τελικά μια γυναίκα; Εγώ το πιστεύω και το λέω χρόνια.
Μπορεί και να είναι. Αν αυτή η γυναίκα έχει την δυνατότητα να σε κάνει να δεις πράγματα που η καθημερινότητά σου, σου απαγορεύει.
– Παλιά το ροκ έλεγαν ότι πάει μαζί με τα ναρκωτικά και όταν έλεγες στους δικούς σου ότι θα πας σε μια ροκ συναυλία άκουγες τα τρελά, πλέων έχει σπάσει αυτός ο μύθος; Ποια η άποψη σας για το θέμα ναρκωτικά;
Υπάρχει σαφώς καλύτερη πληροφόρηση για το θέμα από ότι πριν από χρόνια. Από την άλλη είναι τραγικό τόσοι υπέροχοι άνθρωποι να χάνονται στα σκληρά ναρκωτικά εν έτει 2007. Δηλώνουμε ξεκάθαρα εναντίον όλων των σκληρών ναρκωτικών. Αλλά είναι μόνο αυτά;
Δηλώνουμε επίσης ενάντια στην «στοργική πολιτεία» που φυλακίζει χρήστες κάνναβης ως τοξικομανείς ενώ αφήνει ελεύθερα τα (πολύ πιο επικίνδυνα βάσει επιστημονικών αλλά όχι οικονομικών μελετών) αλκοόλ και καπνό. Όπως δηλώνουμε επίσης ενάντια σε όλα τα «πνευματικά» ναρκωτικά που μας παρέχουν καθημερινά δωρεάν όλοι οι καλοθελητές εξουσιαστές μας. ΟΛΑ είναι μέρος του ίδιου παιχνιδιού και ΤΙΠΟΤΑ δεν είναι τυχαίο.
– Ακούσαμε ένα τραγούδι το “κάμερες” το οποίο είναι φόρος τιμής ας το πούμε στον Τζίμη Πανούση και το τραγούδι του “Κάγκελα παντού”. Γιατί αυτο; Και γιατί δεν θα περιέχεται στην νέα δουλειά;
Με αφορμή το «Κάγκελα Παντού» και την «γενιά του ’60», θέλησα να γράψω ένα τραγούδι για την δικιά μου, γενιά του ’80.Δυστυχώς αν και αρχικά μας φάνηκε διαφορετικά, δεν τα βρήκαμε με τον Τζίμη και σεβαστήκαμε την επιθυμία του να μην δισκογραφήσουμε το συγκεκριμένο κομμάτι.
– “Μαμά Αμερική”, τρομοκράτες και τρομοκράτορες, γιατί να ασχολούμαστε τόσο με αυτούς; Φυσικά το επιδιώκουν οι ίδιοι, πώς μπορεί να τους σταματήσει κάποιος σε ότι άσχημο κάνουν σε άλλους λαούς;
Εδώ κάνεις λάθος. Δεν έχουν καμία κάψα να ασχολούμαστε με αυτούς (αυτά τα αφήνουν για την Paris Hilton). Αυτό που θέλουν από σένα είναι ο φόβος σου. Το τρομαγμένο πρόβατο δεν ξεμυτίζει από το μαντρί. Και οι εικονικοί λύκοι είναι η καλύτερη λύση: και κρατάνε τα πρόβατα μέσα και αιτιολογούν τις όποιες σφαγές εντός (πρέπει να πληρωθεί και το νοίκι!)
Η μόνη απάντηση είναι η εγρήγορση και η ενημέρωση. Όλα γίνονται με την συναίνεση των πολιτών. Φωνή λαού, οργή θεού. Αλλά ακόμα ασχολούμαστε με το πώς περνάει στην φυλακή η Paris.
– Τι ακούνε οι Μαύρη Μαγιονέζα; Τι cd θα βρω αν έρθω στα σπίτια σας ή αν μπουκάρω στα αμάξια σας, αν τυχόν έχετε όλοι.
Προσπαθούμε (μάλλον από εσωτερική ανάγκη) να είμαστε ανοιχτοί σε όλα. Όταν η μουσική δεν είναι ανούσια, δεν μας πειράζει να είναι rock, blues, metal, punk, ηλεκτρονική ή ρεμπέτικο. Επειδή η μουσική είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μας, ακούμε συνέχεια πάρα πολλά πράγματα και ανανεώνουμε τα CD στα αυτοκίνητά μας τακτικά. Τώρα, ξέρεις, και με το internet είναι πιο εύκολα από ποτέ να ανακαλύψεις καινούργιες μπάντες και μουσικές που αξίζουν.
– Τους στίχους τους γράφει ο Αντρέας, σωστά; Αντρέα τι σε εμπνέει; Τι σε κάνει να θες να γράψεις ένα στίχο ή μια μουσική; Ξέρω ότι είναι περίεργη η όλη φάση, έρχεται από το πουθενά, από τις πιο τρελές πηγές. Εσένα τι σε κάνει να γράψεις;
Η μεγαλύτερη έμπνευση έρχεται από τον ίδιο τον κόσμο: από ένα βλέμμα, ένα σφύριγμα σε μια συναυλία, μία κίνηση. Δεν είμαστε αποκομμένοι, είμαστε κομμάτι αυτού του κόσμου, μία γιγάντια κοινότητα. Αν μπορέσεις να το δεις έτσι και ξεφύγεις από τους μικρό-εγωισμούς που απαρτίζουν την προσωπικότητά σου, θα δεις ότι η γκάμα των θεμάτων είναι τεράστια. Και όντως οι πηγές είναι απρόβλεπτες, αφού απρόβλεπτη είναι και η ίδια η ζωή.
– Ετοιμάζετε συναυλίες ή περιοδεία ; Θα μπορέσουμε να σας δούμε κάπου;
Έχουμε αλλαγές και στην σύνθεση της μπάντας και στην παρουσίαση του υλικού μας επάνω στην σκηνή. Γι’ αυτό και είναι νωρίς ακόμα για να πω κάτι. Σίγουρα θα επιδιώξουμε το καλοκαίρι να εμφανιστούμε σε όσα περισσότερα μέρη είναι εφικτό. Πάντως ότι νεότερο θα ανακοινώνεται στο site: www.mavri-magioneza.com ή στο myspace χώρο μας: www.myspace.com/mavrimagioneza.
– Αλλαγές; Τι αλλαγές;
Η κυριότερη είναι η αλλαγή του drummer (ξανά) και η προσθήκη ενός δεύτερου κιθαρίστα στο σχήμα. Ο πρώτος είναι ο Φώτης Κάνιστρας, παλιό μέλος των Red Rose, Sarissa, Redrum και πάρα πολλών άλλων σχημάτων ενώ ο δεύτερος, ο Βενιαμίν της μπάντας, Ορέστης Ναλμπάντης, μέλος των Drunkard. Τα visual είναι πλέον και αυτά ζωντανά (όπου οι εγκαταστάσεις το επιτρέπουν) και πιο σφιχτοδεμένα με τα δρώμενα επί σκηνής. Γενικότερα το στήσιμο της μπάντας είναι ΠΟΛΥ διαφορετικό από όποια Μαύρη Μαγιονέζα έχετε δει μέχρι σήμερα.
– Πως βλέπετε την δισκογραφία και τις δισκογραφικές σήμερα; Τι συμβουλεύετε σε μια νέα μπάντα που ξεκινάει με ένα ντέμο και νιώθει την ανάγκη να ακουστεί αυτά που παίζουν, τι να κάνουν;
Η καλύτερη συμβουλή που μπορώ να δώσω σε όλους τους μουσικούς ανεξαρτήτου ηλικίας είναι να σταματήσουν να ΤΡΩΝΕ ΚΟΥΤΟΧΟΡΤΟ και να ονειρεύονται δοξασμένες καριέρες, στάδια γεμάτα και λιμουζίνες να περιμένουν. Οι εταιρίες είναι αφεντικά, οι εταιρίες είναι νταβατζήδες. Ακόμα κι αν πιστέψουν σε εσένα (πράγμα δύσκολο, αν σέβεσαι την μουσική σου) θα κοιτάξουν να σε ξεζουμίσουν ως την τελευταία σταγόνα. Ξυπνήστε! Η μουσική δεν είναι hype. Αγαπήστε την μουσική σας και σπρώξτε την μόνοι σας. Σήμερα έχετε πρόσβαση στα ίδια «εργαλεία» προώθησης με αυτές ακόμα τις εταιρίες. Η μουσική είναι επικοινωνία. Δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος για νταβατζήδες. Δημιουργείστε και αυτό-προωθηθείτε δημιουργικά.
– Βλέπω ότι ζούμε σε μια ηλεκτρονική εποχή όπου μουσική και μουσικές διαδίδονται μέσω του
internet και του myspace. Πιστεύεις ότι αξίζει τον κόπο; Εγώ πάλι μέσω αυτής της σελίδας σε
ξαναβρήκα 🙂
Όπως υπονόησα και παραπάνω, αξίζει πάρα πολύ τον κόπο. Από το να βρεις πληροφορίες για τεχνικά ή άλλα θέματα, ενδιαφέρουσες μουσικές, φίλους από όλο τον κόσμο, ότι φανταστείς. Τα πάντα είναι πλέον προσβάσιμα από το ίδιο σου το σπίτι! Ποτέ άλλοτε ο κόσμος δεν είχε τόση άμεση δύναμη και γνώση στα χέρια του (και ποτέ άλλοτε δεν την χρησιμοποιούσε τόσο, μα τόσο λανθασμένα).
– Στον κόσμο τι έχετε να πειτε; Σε έναν προκατελημένο που ακούει ροκ και βρίζει το σκυλάδικο και σε έναν σκυλά που βρίζει το ροκ, χωρίς να το έχει ακούσει ποτέ, τι θα τον συμβούλευατε; Δεν είναι μονο με το ροκ αυτή η “κόντα” αλλα και με το μεταλ κτλ. Εσυ θα άκουγες ένα ποπ τραγούδι που ίσως να σου έλεγε κάτι; Αν και πιστεύω ότι είναι καλύτερα να μην βάζουμε ταμπέλες στην μουσική, η μουσικη είναι μια και οι νότες 7.
Αν το τραγούδι έχει κάτι να μου πει, δεν με ενδιαφέρει. Για πιο ροκ μιλάς; Βλέπω κάτι πόζες από αγοράκια-σκουλήκια (με ξυρισμένο στήθος), να ξαπλώνουν, πολλά υποσχόμενα, με μια κιθάρα και ακούω να τους χαρακτηρίζουν ροκ. Συμπαθάτε με αλλά εγώ αλλιώς τα έμαθα. Δεν έχουμε καμία σχέση με αυτή την παρωδία. Δείξτε μου ένα τραγούδι που να μπορεί να μιλήσει στις ψυχές των ανθρώπων κι όλα τα άλλα αφήστε τα για αυτούς που ακούνε με τα μάτια και σκέφτονται με τα γεννητικά (αν μπορούν να τα κάνουν, ακόμα κι αυτά).
– Στους αναγνώστες του rockap.gr τί έχετε να πείτε; Πως βλέπετε την σελίδα ; 🙂
Μια εντυπωσιακά ζουμερή σελίδα με πληροφορίες που φαίνεται ότι έχουν αλιευθεί με συνέπεια και αγάπη. Πιστεύω ότι θα γίνονταν πολύ πιο φιλική για τους (νέους σου) χρήστες, αν η αρχική σελίδα ήταν λίγο καλύτερα οργανωμένη. Το μεγαλύτερο, ίσως, πρόβλημα σε σελίδες με πολύ περιεχόμενο.
Όσον αφορά τους αναγνώστες του rockap.gr ισχύει ότι είπα δια στόματος Γιάννη Σημαντήρα στο τελευταίο track του «Καλή Όρεξη»: «Μην αφήνετε άλλους να διαλέξουν τα γεύματά σας: κυνηγήστε την τροφή όπως κυνηγάτε τη ζωή. Το ετοιματζίδικο τις περισσότερες φορές είναι ανούσιο, είναι τουλάχιστον ανούσιο. Και ξέρετε, είμαστε ό,τι τρώμε.»
– Μαύρη μαγιονέζα σας ευχαριστούμε πολύ και σας γουστάρουμε τρελά, θα λιώσουμε το δισκάκι σας!
«Δεν χαλάει, δεν αλλοιώνεται!» Να είστε πάντα καλά.
