JazzMatazz: Ανακατεύοντας αιχμηρό στίχο και γνήσια μουσική για «Κρίσους και Πείναπ γκερλς»…
Info: Οι JazzMatazz παίζουν swing!. Στήνοντας, κάθε φορά, ένα γνήσιο jazz πανηγύρι, οι JazzMatazz βουτάνε στις αρχές του αιώνα, ξεσκονίζουν τα πιο κουλ jazz standards, ξανασυναρμολογούν ελληνικά oldies, και γράφουν κομμάτια για το αβέβαιο σήμερα, για τα μοντέρνα Πείνα(π) γκέρλς, για αυτούς που δεν χάνουν την όρεξη και το πείσμα τους. Με αφορμή την κυκλοφορία του πρώτου τους άλμπουμ από την Κόκκινη Καρφίτσα(μηνιάιο μουσικό ένθετο της εφημερίδας Αυγή) σε πρώτη πανελλαδική κυκλοφορία κάναμε μια κουβέντα για τη μουσική και όχι μόνο…
Συνέντευξη στον Αλέξανδρο Γερασίμου
Πότε ξεκίνησαν οι JazzMatazz να παίζουν μουσική;
To 2011 αρχίσαμε τα πρώτα λάιβ μας μετά από πολλά τζαμαρίσματα που κάναμε εγώ (Παύλος – φωνή, κιθάρα) και ο Μιχάλης Κραουνάκης (πρώτος πιανίστας μας) για δικιά μας ευχαρίστηση και αναζήτηση.
Από πού προκύπτει το όνομα της μπάντας και ποιοι την αποτελούν;
Το όνομά μας είναι μια αναφορά στους crossover δίσκους του μακαρίτη ράππερ Guru, αλλά κυρίως είναι αυτοσαρκαστικό το όνομα. Η λέξη Razzmatazz σημαίνει λεκτική φασαρία, έμφαση στις δηλώσεις, υπερβολικά ρητορικά σχήματα, κάτι τέτοιο τελοσπάντων.
Η τωρινή της σύσταση είναι,
Παύλος Κατσιβέλης, φωνή – κιθάρα, Μαρία Βασιλοπούλου, φωνή, Χάρης Πανταζής, Κοντραμπάσο, Παναγιώτης Κωνσταντέλος, τύμπανα, Νίκος Δρογώσης, πιάνο, Γιώργος Λυκούδης, τρομπέτα.
Θυμάστε πότε και που πραγματοποιήθηκε το πρώτο σας λάιβ;
Εννοείται. Στο αγαπημένο μας (κλειστό τώρα) «Αλάβαστρον» στο Παγκράτι. Το φθινόπωρο του 2011.
Ποια τα ακούσματα και οι επιρροές της μπάντας;
Πάρα πολύ jazz. O Χάρης, ο Γιώργος, ο Νίκος είναι τρελλοί με την τζάζ, ακολουθεί ο Παναγιώτης και πιο πίσω εγώ με τη Μαρία.
Η Μαρία έχει πολλές επιρροές από το ελληνικό τραγούδι, το flamenco και εγώ αρκετές από το ελληνικό λαϊκό και ρεμπέτικο τραγούδι αλλά και από τη rock και το μέταλ (που έχω παίξει για χρόνια), τη μαύρη μουσική, το punk, τα blues, την Americana και άλλα.
Τι σας χαλάει σε αυτή τη χώρα και κατά πόσο η μουσική μπορεί να αποτελέσει «όπλο» κόντρα σε αυτούς του καιρούς;
Αν κατάλαβα καλά την ερώτηση, σε αυτή τη χώρα αυτό που με ενοχλεί σε κάθε χώρα. Άλλος πίνει κι άλλος μεθάει. Με χαλάει που οι πολλοί τα δουλεύουν και οι λίγοι τα τρώνε.
Ναι η μουσική μπορεί να αποτελέσει ένα επικουρικό όπλο. Μπορεί να αποκαλύψει θολωμένες εικόνες, να σατυρίσει την πραγματικότητα (με ένα τρόπο προσπαθούμε κι εμείς να το κάνουμε αυτό), να αναδείξει ευθύνες και να ξεμπροστιάσει όσους θέλουν να επιβάλλουν το σκοτάδι τους και να μας πείσουν ότι δεν υπάρχουν εναλλακτικές. Εμείς θέλουμε να τονώσουμε το ηθικό και το πείσμα του κόσμου που επιλέγει να μας ακούει.
Εχω την αίσθηση πως πρωταρχικό λόγο στην μπάντα έχει ο στίχος καθώς ως γνωστόν «η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει»…
Ναι και όχι. Στη δικιά μας μπάντα ο στίχος είναι κυρίαρχος, ναι, και θέλουμε να είναι συνοδοιπόρος του κόσμου στην δύσκολη καθημερινότητά του αλλά και στη διάθεση του να την αλλάξει.
Παρόλα αυτά πρόκειται για μια μπάντα με εξαιρετικούς μουσικούς και ελπίζω ενδιαφέρουσες μουσικές. Ο στόχος μας είναι να συνδυάσουμε το κομμάτι του στίχου όπως το περιγράψαμε πιο πάνω με μια μουσική αυτοτελώς ενδιαφέρουσα, γνήσια, αιχμηρή και αισθητικά ιντριγκαδόρικη. Διπλός στόχος δηλαδή και δουλεύουμε αρκετά και προς τις δύο κατευθύνσεις.
Νιώθετε μέρος και μέλος κάποιας «σκηνής»; Η έχουν καταρριφθεί πια αυτές οι ταμπέλες;
Eγώ προσωπικά έχω περάσει από πολλές «σκηνές» και ποτέ δε με ενδιέφερε αυτός ο τίτλος. Πάντα προσπαθούσα να μην αναπαράγω τα κλισέ της κάθε σκηνής.
Με την έννοια που το βάζεις, ναι δεν υπάρχουν όπως τις προηγούμενες δεκαετίες. Δεν υπάρχουν δηλαδή τόσο σεχταριστικές αφοσιωμένες «φυλές». Παρόλα αυτά τα ιδιώματα υπάρχουν και πολλοί μουσικοί σκάβουν βαθύτερα στην ιδιαίτερη τους γλώσσα ακόμα και σήμερα. Η πληροφορία και ο τρόπος και ο βαθμός της προσβασιμότητάς σε αυτήν, λόγω ίντερνετ, πλέον έχει βοηθήσει στην σχετικοποίηση των διαφορών, στην ουσιαστική καλλιτεχνική επιμόρφωση των μουσικόφιλων και στην άρση των έντονων, οπαδικής κοπής, διαχωριστικών.
Τις περισσότερες φορές, αυτοί που βλέπω να αναπαράγουν με πάθος τις διαχωριστικές είναι κατά τη γνώμη αυτοί που δεν έχουν ή δε βαθαίνουν τόσο στις μουσικές τους γνώσεις.
Από την άλλη οι μουσικοί της μπάντας μας που είναι κατά κύριο λόγο jazzίστες είναι φυσικά μέλη της jazz κοινότητας που όμως ποτέ δεν είχε χαρακτηριστικά σκηνής με την έννοια που υπαινίχθηκα παραπάνω. Αν θες ήταν και είναι μια πιο «μουσική» κοινότητα και οι διαχωριστικές με άλλες σκηνές είναι λιγότερο πολεμικές και «πιο φυσιολογικές».
Μουσική και διαδίκτυο. Προχωράνε «χέρι- χέρι» τώρα πια; Κατά πόσο σας βοηθάει στο να επικοινωνήσετε τη δική σας δουλειά μιας και όλη η διαδικασία της παραγωγής περνάει από εσάς χωρίς βοήθεια “από έξω”;
Το διαδικτυο είναι ένας τρόπος σημαντικός να επικοινωνήσεις τη δουλειά σου και σου δίνει τη δυνατότητα κάποιας ορατότητας. Παρόλαυτα οι κυρίαρχες εταιρείες που έχουν δυνατότητα πληρωμένων διαφημίσεων και καταχωρίσεων σχετικοποιούν αυτή τη δυνατότητα και αναπαράγουν τις διαχωριστικές αυτού που έχει «δυνατή επικοινωνία» και του άλλου που δεν έχει, όπως έξω από το ίντερνετ. Άρα, ναι, είναι μια δυνατότητα αλλά δεν μιλάμε για έναν οριζόντιο παράδεισο.
Εν μέσω αβεβαιότητας σε όλα τα επίπεδα βγάλατε κάποιους στίχους που συμβαδίζουν με την σκληρή πραγματικότητα της εποχής και καυτηριάζουν κάποια πράγματα. Η κάθε εποχή έχει τη δική της κρίση η αυτό που βιώνουμε τώρα είναι κάτι πρωτόγνωρο που επιτάσσει τον κοινωνικό λόγο στα τραγούδια; Από την άλλη μεριά αυτή η στιχουργική εντάσσεται στη φιλοσοφία του γκρουπ η προκύπτει μοιραία και τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις;
Κάθε εποχή έχει τα δικά της προβλήματα και της δικές της δυνατότητες να τα υπερβεί. Το θέμα είναι για χάρη ποιού κομματιού της κοινωνίας θα θελήσεις να δουλέψεις επιστημονικά, καλλιτεχνικά, πολιτικά. Με ποιού το μέρος τάσσεσαι εν όψει κάθε ιστορικού μετασχηματισμού.
Η κρίση όμως δεν υπάρχει γενικά και αόριστα πάντα στον ίδιο βαθμό. Η κρίση που βιώνουμε συμβαίνει γιατί ο πλούτος μάζεψε όλον τον πλούτο, τα λεφτά έχουν πάει στα λεφτά, και το σύστημα έχει μια ανάγκη να βρει τρόπο να ξαναμοιράσει την τράπουλα χωρίς να χάσει τα κέρδη του. Αυτό προφανώς είναι αδύνατον να γίνει, λογιστικό είναι το θέμα, άρα πατάει στα πτώματα των απο κάτω για να τα καταφέρει αν και δεν φαίνεται να μπορεί.
Το αν αυτό επιβάλλει ένα είδος στιχουργικού καθήκοντος, δεν μπορώ να το απαντήσω με σιγουριά από καλλιτεχνική πλευρά. Το ότι η τέχνη πρέπει σαν καθρέφτης και σαν σφυρί να αφουγκράζεται αλλά και να σμιλεύει το κοινωνικό υλικό είναι νομίζω μια αλήθεια. Και εγώ με τα στιχάκια μου αυτό προσπαθώ να κάνω.
Ίσως όμως δεν γίνεται να μπορούν και να θέλουν όλοι να κάνουν αυτό το πράγμα. Πάντα το καλλιτεχνικό έργο κρίνεται από την καλλιτεχνική του επίδραση και ποιότητα. Προτιμώ δηλαδή κάποιος να γράψει ένα δοκίμιο από να φτιάξει ένα «τραγούδι με κοινωνικό προβληματισμό» που μπορεί να βγει καρικατούρα τέχνης.
Πάντως, για μένα σήμερα οι καλλιτέχνες, που διεκδικούν δάφνες αυξημένης ευαισθησίας και συναισθήματος, ως τέτοιοι, το να μένουν ανεπηρέαστοι από την κοινωνική πραγματικότητα και το να μην διαλέγουν πλευρά είναι κάτι το τουλάχιστον αξιοπερίεργο.
Μέσα στις γιορτές κυκλοφόρησε σε πρώτη πανελλαδική κυκλοφορία μαζί με την Κόκκινη Καρφίτσα (μηνιαίο μουσικό ένθετο της εφημερίδας Αυγή) η πρώτη δισκογραφική σας εργασία με τίτλο «Κρίσοι και Πείναπ γκερλς». Μιλήστε μας για αυτό.
Μόλις είδαμε την πρωτοβούλια της Κόκκινης Καρφίτσας, απευθύναμε ένα αίτημα στην Αυγή σχετικά με το cd μας. Μας ενδιέφερε να επικοινωνήσουμε με τον κόσμο με ένα μέσο που δεν αναπαράγει την κυρίαρχη σαπίλα.
Η Αυγή ενδιαφέρθηκε, βέβαια περάσανε μήνες μέχρι να γίνει πραγματικότητα η ιδέα. Το αποτέλεσμα με ικανοποιεί πλήρως, και η παρουσίαση της μπάντας μας είναι τίμια και αντανακλά το πραγματικό επίπεδο ανάπτυξης της.
Τα επόμενα σας βήματα; Να περιμένουμε συνέχεια στις ζωντανές εμφανίσεις;
Συνέχεια στις ζωντανές εμφανίσεις, ναι. Η μπάντα είναι πλέον εξαμελής με την προσθήκη του Γιώργου στην τρομπέτα και θέλουμε να χαρούμε τις διαδρομές που ανοίγονται με αυτήν την σύνθεση.
Τα καινούρια μας τραγούδια γράφονται κάποια από αυτά παίζονται αλλά ίσως θα πρέπει να περιμένετε λίγο μέχρι να γίνουν ένα καινούριο δισκάκι!
Link: http://www.jazzmatazz.gr/
