Και ύστερα απορούν κάποιοι που δέκα-δέκα κουβαλάνε τα cd τα πανάθλια περιοδικά, φυλλάδες κυριακάτικες με brandname και εβδομαδιαία τηλεοπτικά, μαζύ με τα προφυλακτικά και τις τσιχλόφουσκες στα περίπτερα. Επειδή ακόμα και μια θρυλική εταιρεία δίσκου έχει καταντήσει κανονικός σκουπιδοτενεκές.
Άθλιες παραγωγές. Τραγούδια για πέταμα. Και κακόφωνοι που βγάζουν digital singles υπό την σκέπη της πάλαι ποτέ κραταιάς εταιρείας, που αποτελούσε τον έναν από τους δύο πόλους της εξουσιαστικής στο ελληνικό τραγούδι.
Μιλάμε για το κατάντημα. Πάει σήμερα ο τίποτας στην εταιρεία που ηχογραφούσαν τα θηρία, συνθέτες και τραγουδιστές, και του ζητάνε 5.000 ευρώ, έτσι για ξεκίνημα, για να ξεκινήσουν οι συνομιλίες. Μετά το τάληρο ζητάνε ένα 30% ποσοστό από το μεροκάματο που κάνει ο υποψήφιος αστέρας στα live του στα κέντρα, στις αρπακτές εδώ κι εκεί. Δηλαδή;
Αν, δηλαδή, το υποτιθέμενο ταλεντάκι θα πιάσει μικρόφωνο σ’ ένα μπαράκι, σε κάποια εξωτική ταβέρνα για να κάνει παντελόνι π.χ. 300 ευρώ, η εταιρεία(!!!) θα τζιράρει 90 γιούρο. Τα πιάσανε τα λεφτά τους.
Το είδαμε εδώ
