Η αλήθεια είναι ότι από τον πρώτο στίχο του 1ου τραγουδιού αυτός ο δίσκος σε κάνει να απορείς λιγάκι. Μιλώντας για τον ήχο. Με τις ιδιαιτερότητές του θα έλεγα, καθώς η ενορχήστρωση έχει βασιστεί στο πιάνο και στο ηλεκτρικό μπάσο. Μπαλάντες που είναι ό,τι πρέπει για πιάνο μπαρ ή προθάλαμο ιατρείου; Μιλάω για την αποτύπωση της μουσικής στην εικόνα ενός γεμάτου με καπνό καταγωγίου, ανάμεσα σε εγκληματίες και κατατρεγμένους, ενός ελληνικού Cotton Club…
Όλα αυτά μέχρι το τραγούδι «Πρωινή διερώτηση» όπου όχι μόνο αλλάζει η ενορχήστρωση των τραγουδιών αλλά και οι στίχοι, οι οποίοι διαφεύγουν από τον ερωτισμό των προηγούμενων κομματιών. Δυνατό σημείο του δίσκου, θα χαρακτήριζα, το «Χωρίς έκπληξη» όπου η μουσική κάνει την ανατροπή και από το κλασικό 4/4 tempo του ροκ ξεπηδά ένας ζεϊμπέκικος ρυθμός με το μπουζούκι που ήταν λες και έπρεπε να μπει εκεί! Λες και ο ακροατής το περίμενε! Είναι αυτό που λέμε σημείο κλειδί που κερδίζει τον ροκ ακροατή του δίσκου.
Έχοντας ακούσει τον δίσκο ήδη 4 φορές η ακουστική γεύση που αφήνει είναι παράξενη, δεν ξέρω…σαν τις μεταλλαγμένες ντομάτες, τις βλέπεις ολοστρόγγυλες και ζουμερές αλλά μόλις τις δαγκώνεις δεν νoιώθεις καμία διαφορά από τις άλλες. Αλήθεια, πρέπει να τον ακούσω άλλες τόσες φορές για να με αγγίξει ή όχι; Όμορφο άκουσμα δε λέω, αλλά με λίγες ενορχηστρωτικές διαφοροποιήσεις: δηλαδή από την στιγμή που ένας δίσκος πρέπει να έχει μια ακουστική διαφοροποίηση, χρειάζεται μία αλλαγή αν όχι στα όργανα και στον ήχο τους στον τρόπο που χρησιμοποιούνται στην ενορχήστρωση, ίσως να ήταν πιο ενδιαφέρον το όλο θέμα.
Track List:
1. Το μόνο έγκλημα
2. Π+Μ=Κ-Μ
3. Το τελευταίο (μας) καλοκαίρι
4. Πικρή γεύση
5. Εδώ μιλάμε για λατρεία
6. Όταν είμαι μαζί σου / όταν είσαι μαζί μου
7. Πρωινή διερώτηση (για να μην κάθομαι να μην κάθομαι άνεργος)
8. Χωρίς επίκληση
9. Εκεί που αγαπήθηκαν
10. Πάσχα στο ψυχιατρείο
11. 1,000,000 χειμώνες (ενηλικίωση)
12. 13 μήνες σε 3 λεπτά
13. Ήταν όλα αποφασισμένα
14. Απολογισμοί
Νίκος Deggial
