Όπως όλα δείχνουν η σκηνή τα τελευταία χρόνια παίρνει τα πάνω της, αφού και οι χρόνια στο χώρο μουσικάντιδες, αλλά και το φρέσκο αίμα ρέει άφθονο και άξιο λόγου. Λογικό είναι βέβαια, μετά απ’ τον πόλεμο να υπάρχουν θύματα, να περάσει καιρός σιγής και ξανά απ’ την αρχή με όρεξη και δύναμη να έρθουν οι δημιουργίες. Αυτός ο κύκλος ζωής αποσυντονίζεται όμως όταν στο προσκήνιο έρχονται πάλι οι Magic De Spell με ολοκαίνουργια κυκλοφορία.
Οι Magic De Spell, ένα σχήμα που μετράει σχεδόν 30 χρόνια επέστρεψαν με τον υπ’ αριθμό 14 δίσκο τους, «ΟΚ ΠΑΤΕΡΑ», για να μας πείσουν για μία ακόμα φορά πως φτιάχνουν μουσική. Ο δίσκος έφτασε στα αυτιά μου όπως πραγματικά τον περίμενα, στο ίδιο ηχητικό μοτίβο του «Κόκκινο» και «Ο τελευταίος επιζών», τον οποίο εμπλουτίζει η ίδια όρεξη για πειραματισμό.
Δέκα τραγούδια και 2 bonus tracks συγκροτούν την νέα δουλειά. Το ένα bonus αποτελεί την επανεκτέλεση του “Saravejo”, το οποίο μας έχει στιγματίσει με το νόημα των στίχων του, και στο οποίο έχουν προσθέσει επιπλέον στίχους που μας πλασάρουν με hip-hop φωνητικά. Το άλλο bonus είναι πραγματικά bonus-έκπληξη, αφού η συμμετοχή της Στέλλας Κονιτοπούλου ( ! ) δίνει όγκο σε μία προσέγγιση που μας αφήνει την ευχαρίστηση να το ακούμε. Κι αν σας φαίνεται περίεργο, δείτε το βιογραφικό τους ή ακούστε τον προηγούμενο δίσκο.
Στα υπόλοιπα τραγούδια συνάντησα ακούσματα που ξεχωρίζουν από την αρχή. Παρ’ όλο τον κλασικό τους ήχο δεν λείπουν οι αναζητήσεις πάνω σε ηλεκτρονικές φόρμες και ερμηνείες που δίνουν φρεσκάδα, χωρίς όμως να ξεφεύγουν σε ακραίους ηλεκτρονικούς δρόμους, όπως συνηθίζουν πολλοί καταλήγοντας να κουράζουν.
Για τους πολύ ψαγμένους του είδους θα σημειώσω ότι υπάρχουν αναδιασκευές στα δικά τους τραγούδια “Under the Shadows”, “And the burned puppet”, “Crime” που είχαν κυκλοφορήσει με αγγλόφωνο στίχο την δεκαετία του ‘80. Το αποτέλεσμα των εν λόγω τραγουδιών δίνει ένα στίγμα ωριμότητας και ικανοποίησης από το άκουσμά τους, γυρίζοντας λίγο το χρόνο πίσω και ρίχνοντας πινελιές από το σήμερα.
Προσπαθώντας να ξεχωρίσω 3-4 τραγούδια για να σας προτείνω ως ραδιοφωνικό και home playlist βγαίνω σε αδιέξοδο. Εκεί συνειδητοποιώ ότι έχω στα χέρια μου μία από τις καλύτερες δουλειές για το 2009 που σίγουρα θα μας συντροφεύσει πολύ καιρό επί καθημερινής βάσης. Άλλωστε οι MDS κινούνται αξιοπρεπώς στη διάρεια της πορεία τους με αυθεντικότητα και πείσμα, το ίδιο κάνουν και στο «ΟΚ ΠΑΤΕΡΑ».
Νίκος Γραμμάτος
