Για όσους γνωρίσανε το ελληνόφωνο ροκ την δεκαετία του 90 σίγουρα θα ακούσανε και τους ΔΡΑΠΕΤΕΣ. Σας παραθέτουμε βιογραφικό – ιστορικό του συγκροτήματος μέσα από τα μάτια του Νίκου Σίμου ( πλήκτρα ) το οποίο βρήκαμε στο blog του.
Ξεκινάμε …
Εδώ σιγά-σιγά θα ξεμπλέξω το κουβάρι της ιστορίας των ΔΡΑΠΕΤΩΝ , μιας rock μπάντας ή group ή όπως αλλιώς εσείς θέλετε να το πείτε….
Θα γυρίσω το χρόνο λιιιίγο πίσω , κάπου κοντά στο 1997 . Μαθαίνω για την ύπαρξη του σχήματος από τον μπασίστα Γιώργο Κοντογιάννη που δούλευε σε rock μπαράκι της εποχής ως dj. Το σχήμα αποτελούταν από τον ίδιο στο μπάσο , τον Αποστόλη Συρταριώτη σε φωνή/ακουστική κιθάρα , τον Σπύρο Νάκο στην ηλεκτρική κιθάρα και τον Αρη (sorry μου διαφεύγει το επίθετο) στα drums. Λόγω της σχέσης μου με τη μουσική (πλήκτρα , πιάνο κλπ) όπως και των rock καταβολών μου (εγώ έκανα τον dj σε άλλο θρυλικό rock bar) , μου ζητήθηκε από τον Γιώργο να συνδράμω με τα πλήκτρα μου στο σχήμα. Πήγα κι εγώ να τους δω λοιπόν σε ένα street happening εγκαινίων που θα παίζαν…Δε μπορώ να πω ότι αυτό που είδα μου άρεσε και πολύ βέβαια !!! Η μπάντα άδετη , προσπαθούσε να βρει το tempo των τραγουδιών και να ροκάρει…Ηταν στα πρώτα βήματα…Το σχήμα είχε νοικιάσει το υπόγειο πολυκατοικίας στην οδό Αγ. Νικολάου λίγο πιό κάτω από την Ανθ. Γαζή για τις πρόβες του…Τους επισκέφθηκα κι εκεί…Αποφάσισα τελικά να ενταχθώ στο σχήμα και να συνδράμω με τα πλήκτρα μου…εκείνη τη περίοδο θα έλεγα και κάμποσο καιρό νωρίτερα , αντικαταστάθηκε και ο drummer Αρης (που ξεχνάω το επίθετο του) από τον γνωστό μου επίσης απο τις νυχτορόκ παρέες Γιώργο Κερασιώτη , τον κατά κόσμο “Κογκόλ”…..εκεί λοιπόν το σχήμα εμφανίζει και τη πρώτη βασική του πεντάδα : Απόστολος Συρταριώτης (φωνή/ακ.κιθάρα) , Σπύρος Νάκος (ηλ. κιθάρα) , Νίκος Σίμος (πλήκτρα) , Γιώργος Κοντογιάννης (ηλ. μπάσο) , Γιώργος Κερασιώτης (Drums)…..
…Υπήρχαν άπειρες μπάντες που δημιουργούνταν τότε κατά καιρούς στο Βόλο . Τα μέλη των Δραπετών είχαν περάσει από κάποιες από αυτές . Για την ιστορία θα αναφέρω ενδεικτικά τους Raiders και Mappets (ως παλιότερους) , τους maximum overdrive , decibel , rockανίδια , Ι5 . Το σχήμα λοιπόν έκανε τις πρόβες του στο υπόγειό του . Ο χώρος ντυμένος με αυγοθήκες για την “σωστή” ηχομόνωση , ένα τραπεζάκι , δύο παλιές πολυθρόνες και ένας καναπές συμπλήρωναν το σαλονάκι του συγκροτήματος . Πιστεύω ότι για την εποχή ήταν προνόμιο μια μπάντα να έχει το δικό της χώρο κάτι που όπως αποδείxτηκε στη πορεία ήταν όντως αυτό που μας κράτησε για αρκετό καιρό μαζί….Το σχήμα είχε ήδη ξεκινήσει τη πορεία του . Είχαν προηγηθεί κάποιες live εμφανίσεις σε μπαράκια της εποχής όπως το Vae Victis , Τραμ , Alter Ego ενώ το σχήμα είχε συμμετοχή και σε rock festival με διάκριση !! Μιά από τις καλύτερες του στιγμές για εκείνη τη περίοδο μάλιστα ήταν και η εμφάνιση στο Old Town ενός από τα μεγαλύτερα rock club πανελλαδικά που φιλοξενούσε κυρίως ξένους καλλιτέχνες….Κάπου τότε ήταν και η πρώτη εμφάνιση του σχήματος στη θρυλική εκπομπή της ΕΤ-3 ” Jammin’ “…
…Συμπληρωμένης πεντάδας λοιπόν το σχήμα , αποφασίζει να προβάρει με πιό πλούσιο ήχο και καλύτερες ενορχηστρώσεις . Οι διασκευές είχαν τον πρώτο λόγο . Τρύπες , Σιδηρόπουλος , Τσακνής , Σπυριδούλα και άλλων καλλιτεχνών τραγούδια απάρτιζαν το ρεπερτόριό μας…Υπήρχαν όμως και οι μουσικές εμπνεύσεις…κυρίως ηλεκτρικές μπαλάντες , βασιζόμενοι στον “μπροστάρη” Αποστόλη Συρταριώτη . Ο Αποστόλης ήταν ένας τύπος θα έλεγα “ιδανικός” για να τραβήξει ένα ροκ σχήμα . Φάτσα , μαλλιά , νοοτροπία και rock background , αρκετά Σιδηροπουλικός και Τρυποειδής εώς και Punkοκαταβολές .
Ετσι ξεκινήσαμε να ρίχνουμε λίγο βάρος παραπάνω στα δικά μας τραγούδια μπας και τα προωθήσουμε….Τι παραπάνω μπορούσαμε να κάνουμε παρά πρόβες και όταν θα τύχαινε κάποια live εμφάνιση .
Πρόβα στην πρόβα , ήρθαν κι άλλα lives…”Falco” , “Ανώνυμο” , “Casus” και ένα σωρό άλλα σε τοπικό επίπεδο . Η δεύτερη εμφάνιση στην ΕΤ-3 ήταν γεγονός . Ξανά στο ” Jammin’ ” , μας περιμένανε αυτή τη φορά οι Σωτήρης Βακάρος και Στάθης Παναγιωτόπουλος με ανοιχτές αγκάλες και όλο όρεξη για τις πάστες φούρνου από τη θρυλική “Μινέρβα” που μας είχαν παραγγείλει !!! Αξίζει να αναφέρω εδώ , ότι η συγκεκριμένη εκπομπή προβαλλόταν και στο εξωτερικό (ως κρατικό κανάλι) δίνοντας την ευκαιρία σε φίλους φοιτητές που έμεναν εκεί , να μας δουν και να μας ακούσουν . Είναι κρίμα που μια τόσο αξιόλογη και προσεγμένη εκπομπή έχει πάψει πια να προβάλλεται …
Η καλύτερη στιγμή για τη περίοδο αυτή είναι το τριήμερο ροκ φεστιβάλ στην “Παλιά Ηλεκτρική” . Χαρακτηρίστηκε από τον τύπο ως βολιώτικο Woodstock . Ξεκινώντας από Παρασκευή και καταλήγοντας Κυριακή βράδυ , πάντα θα θυμάμαι τη στιγμή που οι Δραπέτες βρέθηκαν στο stage πριν από τους “Τρύπες” που θα έκλειναν το φεστιβάλ . ….
….και οι πρόβες συνεχίζονταν , απογευματάκια στο υπόγειο μαζευόμασταν και τα όργανα αρχίζαν !! Αλλοτε βέβαια , όταν δεν υπήρχε ιδιαίτερη όρεξη , καθόμασταν στο “σαλονάκι” μας με τους ανάλογους καφέδες και χαζολογούσαμε περί ανέμων και υδάτων , με ανέκδοτα , ίσως που και που μιλώντας σοβαρά για το μέλλον της μπάντας .
Εδώ να αναφέρω δύο χαρακτηριστικά του υπογείου που σίγουρα έχουν μείνει χαραγμένα στη μνήμη όλων μας (και όσων επισκεπτών έχουν βρεθεί στο χώρο) ….Η μούχλα ρε παιδιά ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες δε παιζόταν !! Μύριζαν τα πάντα!! Ρούχα , όργανα , θήκες…και δε ξεμύριζαν που να τα άφηνες καιρό στο οξυγόνο τον δε χειμώνα είχε τη πλάκα του γιατί από κάτι βροχές πλημμύρισε και κανα-δυό φορές και ευτυχώς ίσα που προλάβαμε να σώσουμε τα όργανα .
Τουλάχιστον το καλοκαίρι είχε δροσιά !! Το χειμώνα τη βγάζαμε με ένα αερόθερμο που όλο χαλούσε αλλά ευτυχώς που ο Σπύρος (ηλεκτρολόγος κατ’επάγγελμα) τα έφτιαχνε όλα !!!
…Να πω εδώ δυό λόγια για τον Σπύρο Νάκο . Θα έλεγα η ψυχή της μπάντας . Την κράτησε δεμένη χάρη στη μετριοφροσύνη του και τον ήπιο χαρακτήρα του . Ηταν και ο μεγαλύτερος και πιστεύω πως την αγάπη του για το rock τη βλέπαμε και την υποστηρίζαμε . Αλλωστε εκείνη τη περίοδο οι Δραπέτες ήταν αρκετά δεμένοι και ως φίλοι . Τα τσίπουράκια μας , τους καφέδες μας , ίσως σε κάποιο σπίτι για φαγητό , γιορτάζαμε τις γιορτές μας , χαβαλές με τους φίλους της μπάντας και όλα τα παρελκόμενα . Αυτά υπήρχαν και μάλιστα μας έκαναν να περάσουμε ωραίες στιγμές εκτός και εντός της πρόβας μας….
…Στόχος του συγκροτήματος ήταν ένας δίσκος . Τα δικά μας τραγούδια ήταν κάμποσα πια όσο περνούσε ο καιρός .
Κατά κύριο λόγω μπαλάντες όπως προανέφερα αλλά και μερικά πιό γρήγορα . Hit του συγκροτήματος το περιβόητο “Δραπέτες…και περιπολικά” όπου σε πολλά lives ξεσήκωνε ακόμη και εμάς που το είχαμε φάει στη μάπα στις πρόβες… “Για να σου τραγουδώ” , “Αδεια Ψυχή” , “Χαμένη Ατλαντίδα” , “Περί γυνής” (ε ρε κέφιααα ο κογκόλ!!!) , ως και την απόλυτη μπαλάντα “Το Ασήμι που στάζει” , “Χημείο” , “Εχω μια σιωπή” , “Σ’αυτή την πόλη” , “Πες μου πως” , “Θα’ρθεις ξανά” , “Εδώ είναι Ελλάδα” , “Πέρασε η ώρα μας” , “Ενας Πλανήτης” , “Η Μπαλάντα των ποιητών” , “Ελιωσε η μέρα” , “Αλοίμονο σε σένα” , “Αγριες νύχτες”…αν δε μου διαφεύγει κάτι αυτά ήταν τα κομμάτια μας ως εκείνη τη στιγμή…18 ίσως και κάτι παραπάνω . Το demo δεν άργησε να έρθει και να μαζευτούν σε κασσέτα μήπως και έχουν καμμιά τύχη….Να πω σ’αυτό το σημείο ότι το να κάνεις ένα δίσκο έστω και τότε ήταν κάτι δύσκολο ακόμη…
δεν είχε έρθει η εποχή του “βάζω το χέρι στη τσέπη κι όλα γίνονται”…Επρεπε να πας με τη γνωστή σειρά . Στείλε demo κι αν έχεις τύχη διάβαινε….Ευτυχώς για το συγκρότημα που έτυχε της πολύτιμης βοήθειας του Γιάννη Καλατζή και η μέρα η καλή που λέει και το τραγούδι δεν άργησε να ‘ρθει..!!! Θα παίζαμε σε μια εκδήλωσή στη παραλία του Βόλου κι εκείνο το βράδυ θα ήταν εκεί για να μας ακούσει παραγωγός της Lyra από την Αθήνα…το όνομα αυτού…Αγγελος Σφακιανάκης…
…Η νύχτα της μεγάλης ευκαιρίας….”Η πόλη σα να ψήλωσε απότομα”(απόσπασμα του σημειώματος στο cd) …”…και περιπολικά , και περιπολικά”…το live πήγε άψογα . Ακολούθησε η γνωριμία μας με τον παραγωγό , τα ανάλογα τσίπουρα και μετά τα ανάλογα ποτά….όλοι ήταν “χαρούμενοι” εκείνο το βράδυ…δεν άργησε να έρθει η πρόταση-υπόσχεση …οι Δραπέτες θα κατεβούν στην Αθήνα να ηχογραφήσουν το πρώτο τους δίσκο…
…Είναι φθινόπωρο του 1998 και αφού κανονίζουμε τις δουλειές μας στο Βόλο , μια και δυό τα μαζεύουμε για τη πρωτεύουσα . Το συγκρότημα θα έπρεπε να μείνει κάμποσο καιρό εκεί ώστε να ηχογραφηθεί ο κύριος κορμός του cd και έπειτα όποιες λεπτομέρειες υπολείπονταν θα τις ηχογραφούσαν τα μέλη του σχήματος ξεχωριστά (ιδίως τα φωνητικά) .
Εκείνο το καιρό είμασταν σε μια φάση πάνω-κάτω Βόλο-Αθήνα . Ευτυχώς , καλοί φίλοι μας βοήθησαν με τη φιλοξενία τους . Το studio είχε κανονιστεί από την εταιρία . Θα ηχογραφούσαμε στην Κυψέλη στο studio “ΜΥΘΟΣ” (πολύ πριν βγει η μπύρα χο , χο!!) . Ετσι κι έγινε . Τα τραγούδια ένα -ένα περνούσαν στα adat και οι μέρες κυλούσαν σαν παραμύθι . Χαβαλές στο studio , έτοιμο φαγητό πακέτο , καφέδες , ανέκδοτα….Παραγωγός του δίσκου ο Αγγελος Σφακιανάκης με συμπαραγωγό τον Γιώργο Κορρέ , μόνιμα πίσω στο control room , “χτίσαμε” σιγά-σιγά τελικά μαζί όλοι το πολυπόθητο cd… Το πρώτο τραγούδι που πήραμε mixαρισμένο κάποια στιγμή στα χέρια μας “Εχω μιά σιωπή” , το ακούγαμε στα ταξίδια μας πάνω-κάτω κυριολεκτικά σαν χαζοί… Η διαδικασία ήταν απλή . Θα τελειώναμε το υλικό και μετά τα υπόλοιπα . Δηλαδή ; Αυτό που όλοι οι καλλιτέχνες ονειρεύονται..Ενα συμβόλαιο…Ας μη βιαζόμαστε όμως…Αυτά είναι διαδικαστικά θέματα…Η παραγωγή έπρεπε να συνεχίσει με τη φωτογράφιση…Ηλιούπολη , σε studio φωτογράφισης , το σκηνικό ήταν ήδη στημένο…Οι Δραπέτες θα φωτογραφίζοταν με το γνωστό φόντο “μέτρησης ύψους” συλληφθέντων κακοποιών !!! Στο δε ένθετο βιβλιαράκι του cd , ανά σελίδα , θα την “κάναμε” ένας-ένας δραπετεύοντας από σχοινί κρεμασμένο από το ταβάνι….Αυτό ήταν το concept . Εκείνη η μέρα οφείλω να ομολογήσω ότι είχε πολύ πλάκα…και τα ταξίδια συνέχιζαν…Βόλος-Αθήνα…
…Η επόμενη καλή είδηση δεν άργησε να έρθει . Το cd ήταν έτοιμο . Για να εκδοθεί όμως χρειαζόταν και η υπογραφή μας . Κληθήκαμε να κατεβούμε κάποια μέρα το λοιπόν , να υπογράψουμε…
Τί εμπειρία κι αυτή…Το σκηνικό πλέον μεταφέρεται στο γραφείο του Δ/ντη της Lyra και οι 5 Δραπέτες κάθονται απέναντί του ακούγοντας την ανάγνωση του συμβολαίου . Μπλα , μπλα , εταιρία , συμβαλλόμενοι , μπλα , μπλα , ποσοστό (μικρό αλλά ποιόν ένοιαζε;;;) , μπλα , μπλα , μπλα…. Πιστεύω ότι πιό πολύ μας επηρέαζε κείνη τη στιγμή η αύρα του χώρου παρά τα χαρτιά… ΠΟΣΟΙ και ΠΟΙΟΙ να είχαν περάσει από το γραφείο εκείνο άραγε…Εν πάση περιπτώσει… Ήρθε και η ώρα της υπογραφής όπου ένας-ένας υπογράψαμε τις σελίδες του συμφωνητικού μας… Αυτό ήταν .
….μ’αυτά και μ’αυτά είχε μπει το 1999….
…Περνούσαμε από το κέντρο του Βόλου , ένα βράδυ με τη κοπέλα μου με το αυτοκίνητο , όταν με ρώτησε…” Το cd σας βγήκε ; ” …. ” Δε ξέρω , δε νομίζω ακόμα ” απάντησα…. “Μήπως είναι ένα άσπρο με τις φάτσες σας στο εξώφυλλο ;; Κάτι είδα στο Pavan…(δισκάδικο)”…”Μπα δε μπορεί , θα το ξέραμε..” ΚΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΑΜΕ !!! Τι ΣΟΚ ήταν αυτό όταν για την επαλήθευση , είμαστε πια μπροστά στην βιτρίνα του εν λόγω δισκοπωλείου όπου το cd των Δραπετών , πρώτη μούρη , σε αρκετά αντίτυπα εκτίθεται προς πώληση….Αυτό κι αν είναι συναίσθημα !! Είμαστε στη βιτρίνα !! Fuckin’ Unbelievable !!!
Η ώρα του Video Clip δεν άργησε να έρθει . Το “Για να σου τραγουδώ” , πρώτο κομμάτι του album , ήταν η επιλογή ως το πιό “εμπορικό” . Το ραντεβού καθορίστηκε μία Κυριακή κάπου στις αρχές Μαρτίου 1999 (αν θυμάμαι καλά…) στη παραλία του Σχοινιά στη Νέα Μάκρη . Κρύο που φάγαμε δε λέγεται !!! Πάνω σε μια εξέδρα που βρισκόταν σε λιμνάζοντα νερά δίπλα στη παραλία στήσαμε τα όργανα περνώντας τα ένα-ένα πάνω από μια αυτοσχέδια “γέφυρα” από κιβώτια , ντενεκέδες κλπ… Κάμερες , playback…and video shooting !! Πλάνα αυτοκινήτων μέσα στην άμμο τραβήχτηκαν στο ίδιο μέρος την ίδια μέρα αφού έτυχε να μαζεύονται εκεί παλιά “φτιαγμένα” για απολαυστικά απογευματινά “μπαντιλίκια” !!!!
…Οι ζωντανές εμφανίσεις συνεχίστηκαν , άλλωστε η μπάντα πλέον είχε ενα δίσκο !! Και μετά τι όμως ;; Κάπου σ’αυτό το σημείο πιστεύω πως βρίσκεται η αδυναμία όλων των ελληνικών ροκ σχημάτων που καταγράφησαν δισκογραφικά…Το να μείνεις ενωμένος . Ισως είναι λίγο δύσκολο . Το ίδιο συνέβη και με μας . Θέλεις η προτροπή του παραγωγού προς τον τραγουδιστή , θέλεις η προσωπική φιλοδοξία , θέλεις οι προσωπικές σχέσεις , ισως μια ματαιοδοξία , όλα αυτά οδήγησαν τον , καλό φίλο κατά τ’άλλα , Αποστόλη να αποφασίσει να μείνει στη Αθήνα προσπαθώντας μόνος . Δε θα αναφερθώ παραπάνω σ’αυτό . Αλλωστε οι επιλογές όλων είναι προσωπικές . Σημασία έχει πως το σχήμα κλονίστηκε και το βασικότερο ότι έμεινε ακέφαλο . Ακολούθησε μια περίοδος απραξίας . Λογικότατο ίσως . Η αποχώρηση από το σχήμα και του μπασίστα δεν άργησε να έρθει . Τα πράγματα μάλλον ήταν σοβαρά . Για κάμποσο καιρό οι εναπομείναντες Δραπέτες χαζοτζαμάραν στο υπόγειό τους μόνο και μόνο για να μη χάσουμε την επαφή μας…. Κάποια πράγματα έπρεπε να αλλάξουν και έτσι και έγινε . Τα 2 πρόσωπα αντικαταστάθησαν σχετικά γρήγορα και ο Παναγιώτης Καραγκούνης ήρθε στο σχήμα ως μπασίστας ενώ στη φωνή ανέλαβε ο Αγγελος Λογαράς . Εκείνη ήταν μια περίοδος δύσκολη και οφείλω να ομολογήσω πως ο Σπύρος Νάκος ήταν αυτός που κράτησε το σχήμα να μη διαλυθεί τελείως και να προσπαθήσει ξανά να σταθεί στα πόδια του….Και οι πρόβες στο γνωστό υπόγειο της Αγ. Νικολάου ξανάρχισαν… Ο Αγγελος γρήγορα εγκληματίστηκε , έμαθε τα τραγούδια και πρόβα με τη πρόβα το συγκρότημα ανέκαμψε και μάλιστα εμφανίστηκε και σε αρκετά live της εποχής . Ο δε Παναγιώτης στο μπάσο έφερε νέο “αέρα” στο σχήμα μιας και επρόκειτο για πολύ καλό επαγγελματία μουσικό με αρκετές εμφανίσεις στη πλάτη του . Ηταν όντως μια δεύτερη εποχή για το σχήμα που μάλιστα δεν έμεινε άπραγο !!! Ξεκινήσαμε να γράφουμε και άλλα τραγούδια . Μέχρι και instrumental και ως συνήθως , κατά πάγια τακτική μας τα ηχογραφούσαμε σαν demo . “Της αυγής η ψύχρα” , “Μια ανατολή και μια δύση” , “Καπνός” , “Instrumental” , “Κάποιος , κάπου , κάποτε” , “ο ξένος” , “Φωνές στον ουρανό” , “Χημείο 2.0” ήταν κομμάτια που προβάραμε εκείνη την εποχή και παίζαμε στις εμφανίσεις μας συν φυσικά τα κομμάτια του δίσκου μας….Κάποιες διασκευές επίσης συμπλήρωναν το ρεπερτόριό μας . Με αυτή την σύνθεση το συγκρότημα “περπάτησε” περίπου μέχρι και το καλοκαίρι του 2001…
…Δύο πολύ όμορφα κομμάτια έδωσε εκείνη την εποχή ο Αγγελος Λογαράς στους Δραπέτες…”Της Αυγής η Ψύχρα” , ένα κομμάτι που ευτυχώς κάποια χρόνια αργότερα εκδόθηκε από το ΔΙΑΠΑΣΩΝ και το γκαζωμένο “Η Τελευταία μου Ελπίδα” που οφείλω να ομολογήσω πως ήταν ένα από τα πιο εθιστικά για live κομμάτια…πράγμα που συνέβαινε όντως στα lives εκείνης της περιόδου.
Καλά όλα λοιπόν και το σχήμα άρχισε πάλι να παράγει ώσπου…αποχωρεί ο Παναγιώτης από το σχήμα…χωρίς μπάσσο λοιπόν , πάλι να ψάχνουμε για νέο μέλος.
…Το οποίο δεν άργησε να βρεθεί. Ο Θανάσης Καρασαϊνης ήταν ο επόμενος μπασίστας των Δραπετών. Οι πρόβες ως γνωστόν ξανάρχισαν και φτου κι απ’την αρχή….
….to be continued….
[μαζεύεται υλικό προς δημοσίευση…]
Το Βίντεο Κλιπ – Για να σου τραγουδώ
