(On Air Music)
(ACOUSTIC- ELECTRO)
Είμαι σίγουρος πως από τη πρώτη στιγμή που άκουσα τη συγκεκριμένη κατάθεση η οποία αποτελεί και το εναρκτήριο δισκογραφικό βήμα της πολυτάλαντης Μαρίας Πανοσιάν ένιωσα πως η μουσικός εξαρχής είχε πραγματοποιήσει τον σκοπό της : να πει αυτά που έχει να πει έχοντας τη δική της άποψη και τη δική της ταυτότητα. Αυτό άλλωστε γίνεται ξεκάθαρο για τον ακροατή από πολλά σημεία του δίσκου τα οποία όμως για να τα ψηλαφίσεις πρέπει να αφουγκραστείς κάθε νότα, κάθε μελωδική γραμμή.
Την Μαρία Πανοσιάν είχα τη χαρά να τη γνωρίσω πριν από μερικά χρόνια όταν είχα ανακαλύψει τον ιδιαίτερο ήχο μιας μπάντας που προσωπικά πιστεύω πάρα πολύ παρά τις λιγοστές τους ζωντανές εμφανίσεις : ότι πρόκειται για το καλύτερο γκρουπ που έφερε το ρεμπέτικο τραγούδι στο αστικό περιβάλλον και κοντά στο ροκ και σε πιο ψυχεδελικά στοιχεία με κομμάτια που πολλές φορές γράφτηκαν – και ας παίχτηκαν με ηλεκτρικό ύφος- σε ένα τζουρά. Εκεί η Μαρία Πανοσιάν έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην πορεία του γκρουπ που ονομάστηκε από τον Βαγγέλη Βέκιο “Ελελεύ”, όντας από τα βασικά της μέλη με τη «πνιχτή» φωνή της να αναδεικνύει μοναδικά το υλικό ενός γκρουπ που βγήκε αναπάντεχα να φωνάξει δυνατά «επίθεση».
Εδώ αφήνει πίσω της για λίγο το επιθετικό σύνθημα των Ελελεύ και με μια αρκετά πιο εσωτερική διάθεση «βγάζει» 15 συνθέσεις με σκωπτικό ύφος που δεν αρκούνται σίγουρα σε μια ακρόαση αλλά χρειάζονται σοβαρότητα στη προσέγγιση τους. Βέβαια το ίδιο αναπάντεχα –και αυτό είναι το εκπληκτικό- παρουσιάζεται και αυτή η δουλειά δείχνοντας μια άλλη καλλιτεχνική πλευρά και έκφραση με μπόλικη άποψη της νεαρής μουσικού. Ισως και να «φταίει» και το ισχυρό DNA που φιλτράρει καλά τις μουσικές που έχει μέσα στο κεφάλι της (κατάγεται από την Κύπρο, από Κύπρια μητέρα και Γαλλοαρμένιο πατέρα).
Εχοντας στο πλευρό της σπουδαίους μουσικούς διάλεξε μια «σφιχτή», λιτή αλλά και ελιτίστικη όπως αποδείχτηκε μουσική προσέγγιση για να δώσει τα χρώματα που ήθελε να δώσει στις νότες αλλά και στα λόγια που ήθελε να ντύσει ενίοτε τις νότες αυτές. Τα χρώματα βγαίνουν από τους ήχους του πιάνου (Μαρία Πανοσιάν), του τσέλου (Σταύρος Παργινός, Δάφνη Φαράζη) και του ηλεκτρικού μπάσου (Ζωή Ζιώγα) δίνοντας στο τελικό υλικό ένα σφιχτοδεμένο και ενιαίο άκουσμα το οποίο αναδεικνύεται συν τοις άλλοις και από την άρτια παραγωγή. Μέσα από τα όργανα αυτά διαπερνάνε λόγια και συναισθήματα που ξεπηδούν από αποσπάσματα δυο βιβλίων («το ταξίδι που λέγαμε» της Αλκυόνης Παπαδάκη και «τα μυστικά του κόσμου» της Εμιλυς Παύλου), και από λόγια μοναχικότητας και εσωστρέφειας της Μαρίας Πανοσιάν που μετουσιώνονται ή μεταμορφώνονται -κρατήστε όποια λέξη προτιμάτε- σε τροφή για σκέψη …. και όλα αυτά στη πρώτη κυκλοφορία της νεοσύστατης On Air Music που εντυπωσιάζει με το ντεμπούτο της -όσο εντυπωσιάζει και η ίδια η Πανοσιάν με το δικό της ντεμπούτο… Τι άλλο ; Όλα τα παραπάνω είναι σχεδιασμένα μέσα από ένα θαυμάσιο artwork δια χειρός Χαριτίνης Κυριακού.
Αλέξανδρος Γερασίμου
