Ανέβασε την ένταση να το ζήσουμε! (Pt. 10 of ?)
Έκανα πρόσφατα μια βουτιά με το κεφάλι επάνω σε έναν τοίχο! Χτύπησα άγρια με το παρελθόν και θυμήθηκα! Θυμήθηκα πως κάποτε (μιλάμε για τότε που το χαρτί δεν ήτανε μονάχα σε ρολό τουαλέτας αλλά κυκλοφορούσαν και μουσικά περιοδικά) άκουγα ώρες μουσική και έγραφα για εκείνη, έγραφα μαζί της, για εμένα, για όσους γουστάρανε να ακούνε! Εντάξει! Ανοιγόκλεισα τα μάτια μετά τη βουτιά στον τοίχο και κατάλαβα πως κάπου έχασα 18 με 20 χρόνια. Πολλά; Αναστήθηκα, οπότε ξύπνα κι εσύ γιατί σου έχω λίστα ηχητικέ μου αναγνώστη!
Ξεκαθαρίζω: Δεν είμαι κριτικός, είμαι απλός ακροατής. Όσα γράφω δεν ήρθαν συστημένα από εταιρίες, προήλθαν από την αγάπη στο αντικείμενο και κυρίως σε παιδιά που γουστάρουν να το κρατήσουν ζωντανό και να το πάνε ένα βήμα παραπέρα. Στο άρθρο θα βρεις μόνο ελληνικές μπάντες (με ελληνικό και αγγλόφωνο στίχο) αλλά δε γνωρίζω κανένα από τα παιδιά. Επίσης, οι δίσκοι δεν είναι όλοι του 2018, οπότε σε όποιον δεν αρέσει αυτό, ας κόψει λάσπη νωρίς! Αν μείνεις, να θυμάσαι πως το Ροκ και η μουσική εν γένει είναι ένα λιβάδι όπου όλα φυτρώνουν για να ανθίσουν, άρα μπορούν και –ναι!– αλλάζουν θέση, κουβαλώντας ως σταθερά τους μία: την αλήθεια!
Φύγαμε για το Part 10 of ?
32 Bastards
Δίσκος: Hooey EP
Τσαμπουκαλεμένο και rock’n’roll-άδικο ξάφνιασμα από το ντεμπούτο EP των παιδιών που έφτασε στα αυτιά μου.
Το δισκάκι ξεκινάει με το ολοζώντανο «Hit ‘Ν’ Run» να σε αρπάζει σε ένα groovy punk ‘n’ roll συνολάκι, φορεμένο για να σηκώνεται στον αέρα των συναυλιών και να κοπανιέται κλωτσώντας ολούθε. Ακολουθεί το «Witchez» και (yeah!) είναι ακόμη πιο θυμωμένο από το πρώτο, ενώ όμορφη εντύπωση μου κάνει η half minute reggae προσθήκη στο τρίτο μέρος του κομματιού που του δίνει άλλη αίσθηση και δεν ξενίζει ουδόλως. Το τρίτο κομμάτι με τίτλο «Humanity Down» είναι το πιο dark του δισκακίου και οδηγάει το ηχητικό φορτηγάκι της μπάντας σε πιο stonish roads που θεωρώ πως θα ατενίσουμε στο μέλλον της ομάδας και σε έναν ολοκληρωμένο δίσκο τους (let’s find out guys!). Το τελευταίο κομμάτι του EP λέγεται «Illegal» και είναι το πιο pure punk του συνόλου ολοκληρώνοντας την ηχητική εμπειρία και αφήνοντας όμορφη γεύση στα ηλεκτρικά (κι ελπίζω όχι γερασμένα!) αυτιά μου.
Τουτέστιν: Οι στίχοι ξεκάθαρα feisty από την ομάδα, δυναμικά τα κύμβαλα, κιθαριστικές αντάρες με εμπνευσμένα riff-ογυρίσματα και μια αξιοπρεπέστατη παραγωγή. Βρήκα πολύ καλό το πρώτο βήμα της μπάντας, μια δουλειά που ακούγεται over ‘n’ over καθώς το EP δε χαρίζεται σε κανέναν στιχουργικά, σεργιανίζει σε mainstream punk βουνοπλαγιές (από Offspring στα ξεκινήματά τους και Bad Religion, για να καταλαβαινόμαστε ηχητικέ μου αναγνώστη). Σε αυτά, προσθέστε κι ένα αλανιάρικο artwork! Well done guys, περιμένουμε τη συνέχεια.
Για περισσότερους μπάσταρδους, στηρίξτε τους 32 εδώ:
https://32bastards.bandcamp.com/
Αυτά for now από εμένα! Εύχομαι να επιστρέψω σύντομα. Ως τότε, να γελάτε δυνατά να σπάνε τα άσχημα, να ρισκάρετε για τα απίθανα και να ζείτε τις στιγμές πριν αυτές τελειώσουν.
Γεώργιος Ελ. Τζιτζικάκης
FB: https://www.facebook.com/georgios.tzitzikakis1
FB page: https://www.facebook.com/tzitzikakis.books/
