Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη και μεγαλωμένος στο Σιδηρόκαστρο Σερρών, ο Ηρακλής Τριανταφυλλίδης από πολύ μικρός είχε μεγάλη κλίση στη μουσική, έπαιζε διάφορα όργανα (φυσαρμόνικα και φλογέρα, ακορντεόν, κιθάρα, κ.α.) κι έγραφε στίχους, ποίηση πεζά και συνέθετε τραγούδια και μουσικές.
Το Δεκέμβρη του 2004 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Παπαϊωάννου ένα βιβλίο του, ο “Ονειροταξιδευτής”, που είναι ένα μυθιστόρημα φιλοσοφικής φαντασίας. Έτσι η αναφορά στον Ηρακλή μοιράζεται στο μουσικό και το συγγραφικό του έργο.
1) Μουσική
Στη μουσική έχουμε μια πρώτη περίοδο με δημιουργία συγκροτημάτων (κυρίως ελληνικού ροκ χαρακτήρα), και μια δεύτερη, όπου γράφει για μεγάλα σύνολα, όπως η ροκ όπερα “Σε άλλους κόσμους”, ή μουσικά έργα για αυτοέλεγχο, μουσικοθεραπεία και διαλογισμό, όπως τριλογία “Υδριάλα”, η τετραλογία “Κυνηγός της ευτυχίας” και η “Γλυκιά ανάμνηση”.
α) Συγκροτήματα
Το πρώτο γκρουπ που συμμετείχε, ήταν The Green Birds (Σιδηρόκαστρο, αρχές δεκαετίας ’60) με ρεπερτόριο από Rock’n’ Roll, τζαζ κι ελληνικά της εποχής και στη συνέχεια δημιουργεί το γκρουπ Les Etoiles με ρεπερτόριο από το εποχιακό ροκ.
Την περίοδο 1967-1969, παράλληλα με τις σπουδές του (Χημικός-Μικροβιολόγος στο Δημόκριτο Θεσσαλονίκης), εργάζεται περιστασιακά ως μουσικός σε διάφορα είδη μουσικής. Εκείνη την εποχή περνά από διάφορα σχήματα της Θεσσαλονίκης, όπως το Τρίο Σαλόνικα, (λατινοαμερικάνικα και ελληνικά εποχής), The Saints, (ροκ, soul εποχής και δικές τους συνθέσεις), και The Slides (ροκ και soul εποχής).
“Ηρακλής και DNA“
Στις αρχές του 1971 μετά το στρατό, φεύγει στη Γερμανία. Επιστρέφει το Φθινόπωρο στην Ελλάδα για σπουδές στην οδοντιατρική σχολή Αθηνών.
Την εποχή εκείνη ιδρύει ένα γκρουπ, που τα μέλη αρχικά, είναι κυρίως συμφοιτητές. Το όνομα του σχήματος :
“Ηρακλής και DNA”.
Ηρακλής [φωνή, διάφορα όργανα]
Σοφία Γιαννάτου [φωνή, κρουστά]
Πέτρος Πρωτόπαπας [φλάουτο, φωνητικά]
Φώντας Χατζής [κρουστά]
Λάκης Παπαδόπουλος [κιθάρα, μπουζούκι, φωνητικά]
Ρένα Τσακουρίδου [φωνητικά]
Κώστας Μιχαλάκης [κιθάρα, φωνητικά]
Είδος : Ελληνικό προοδευτικό φολκλόρ.
Στίχος : Λαϊκοδημοτικός με κοινωνικό περιεχόμενο.
Στίχοι – Μουσική και ενορχήστρωση : Ηρ. Τριανταφυλλίδης.
Αργότερα σε διάφορους ανασχηματισμούς που ακολούθησαν, συμμετείχαν στο γκρουπ οι:
Γιώργος Μαγκλάρας (βιολί, φωνητικά),
Λένα Πλάτωνος (φωνητικά, κρουστά),
Θανάσης Μπίκος (κιθάρα, φωνητικά) και
Χρήστος Στημαγκιώτης (φλάουτο).
Εμφανίστηκαν σε διάφορες μπουάτ όπως «Εσπερίδες» και «Πέμπτη Εποχή» στην Πλάκα και έδωσαν μερικές συναυλίες.
Δισκογραφικά ξεκίνησαν στην Polydor το 1972 με ένα 45αρι, που περιείχε δύο τραγούδια “Ο Γιάννης” / “Τα Ίδια Όνειρα” (ή “Αγναντεύεις”).
Στην ηχογράφηση συμμετέχουν : Λάκης Παπαδόπουλος (κιθάρα, μπουζούκι, φωνητικά), Φώντας Χατζής (τύμπανα, κρουστά), Σόφη Γιαννάτου (φωνή, κρουστά), Σαβίνα Γιαννάτου (φωνητικά), Πέτρος Πρωτόπαππας (φλάουτο, φωνητικά), Λένα Πλάτωνος (φωνητικά, πιάνο, κρουστά), Ρένα Τσακουρίδου (φωνητικά), Γιάννης Μπαράκος (Μπάσο), και Ηρακλής (φωνή, κιθάρες, βιολί, λύρα ποντιακή, μπουζούκι, κλπ).
Δυστυχώς, εκτός από το δισκάκι αυτό, η δουλειά εκείνης της εποχής δεν κυκλοφόρησε σε LP.
Μετά από την διάλυση των “DNA”, δημιουργεί το γκρουπ “Ηρακλής και η Λερναία Ύδρα”.
“Ηρακλής και Λερναία Ύδρα”
Ελληνικό ροκ σχήμα με στοιχεία από τζαζ ροκ και πολλά έθνικ (ελληνική παράδοση) που δημιουργήθηκε το 1972. Πρόκειται για την μετεξέλιξη του γκρουπ “Ηρακλής και DNA”.
1η Σύνθεση [1972 – 1974]
Ηρακλής Τριανταφυλλίδης (φωνή, κιθάρα, βιολί, μπάντζο – μαντολίνο, φλογέρες, φυσαρμόνικα κλπ)
Γιώργος Μαγκλάρας (βιολί)
Πέτρος Πρωτόπαπας (φλάουτο, φωνητικά)
Φώντας Χατζής (τύμπανα)
Γιώργος Τζάγκερ (μπάσο)
Στίχος ποιητικός με κοινωνικοπολιτικό προβληματισμό. Οι στίχοι, η μουσική καθώς και η ενορχήστρωση είναι του Ηρακλή Τριανταφυλλίδη.
Αργότερα παίζουν εναλλακτικά : Χρήστος Στημαγκιώτης (φλάουτο), Λάκης Παπαδόπουλος (κιθάρα, φωνητικά), Τόλης Δημητρακόπουλος (κιθάρα, φωνητικά) και Νίκος Παυλάκος (μπάσο).
Το καλοκαίρι του 1973 ο Ηρακλής γράφει το μουσικό έργο «Σε άλλους κόσμους» που παίζεται στην μπουάτ της πλάκας «11η εντολή». Εκεί ακούει τη δουλειά ο Τάσος Φαληρέας από την EMI και προτείνει στον Ηρακλή την ηχογράφηση σε δίσκο. Γίνονται συζητήσεις για να κυκλοφορήσει το Πάσχα του 1974, αλλά τελικά αναβάλλεται.
Ο Ηρακλής που σπουδάζει στην οδοντιατρική σχολή Αθηνών την περίοδο της χούντας, δεν έχει από πουθενά οικονομικούς πόρους. Μετά από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου τα πράγματα δυσκόλεψαν περισσότερο από κάθε άποψη και την άνοιξη του 1974, μετά από μια συναυλία στη Θεσσαλονίκη, ξαναφεύγει για την Γερμανία.
Η συναυλία της Θεσσαλονίκης ήταν και η τελευταία στην Ελλάδα της περιόδου εκείνης και είχε πολύ μεγάλη επιτυχία. Το θέατρο Χατζώκου όπου έγινε, είχε γεμίσει ασφυκτικά.
Το σχήμα ενισχυμένο με νέα κι αξιόλογα μέλη, είχε μια από τις καλύτερες επιδόσεις. Η σύνθεση : Ηρακλής, Φώντας, Μαγκλάρας, Πρωτόπαπας, με τον Γιώργο Φιλιππίδη στο μπάσο, και το Γιάννη Παχούλη στην κιθάρα και στα φωνητικά.
Το 95% των τραγουδιών είχαν κοπεί από τη λογοκρισία, παρ’ όλα αυτά το πρόγραμμα παίχτηκε ατόφιο, χάρη στον άξιο οργανωτή της συναυλίας, τον Αντώνη Γκαγκαβούζη.
Στη Γερμανία τώρα, ο Ηρακλής δημιουργεί μαζί με Γερμανούς μουσικούς ένα συγκρότημα, που ανοίγει την συναυλία του Champion Jack Dupree στις 28 Σεπτέμβρη 1974 και παίζει τη μουσική του με πολύ μεγάλη επιτυχία.
Το σχήμα έπαιξε με την ονομασία “Iraklis aus Griechenland” (Ο Ηρακλής από την Ελλάδα) και ήταν επταμελές, ενώ οι περισσότεροι μουσικοί ήταν “δανεικοί” από άλλα γκρουπ.
Η σύνθεση : Ηρακλής (φωνή, διάφορα όργανα), Birgit Rutters (φωνή, φλογέρα-μπάσο, πιάνο). Η Birgit εκτός των άλλων, έμαθε και τραγούδησε στα ελληνικά το “Αγναντεύεις”. Norbert Kranz (μπάσο), Stefan (Steev) Dohmen (βιολί), Volker Beyerle (πλήκτρα),
Otto…(κιθάρα, πνευστά), R…(τύμπανα).
Μετά τη μεγάλη επιτυχία στο live, ο Paul (ο εκπρόσωπος του concert-buro και μάνατζερ του Ηρακλή), του προτείνει να παίξει και στα επόμενα κοντσέρτα που θα γίνονταν προσεχώς. Αρχικά με τους Pasports (από τα πρώτα τζαζ-ροκ γκρουπ της εποχής), και στη συνέχεια με τους Exepsions (έντεχνο ροκ).
Η ανάγκη να κάνει ένα μόνιμο δικό του σχήμα φέρνει κοντά του τον Edgar, τον καλύτερο ντράμερ της περιοχής, με τρία LP (free jazz) με πολυεθνικά σχήματα στο ενεργητικό του, και μαζί με τους Norbert (μπάσο) και Birgit (φωνή, πνευστά) από τους παλιούς, συν έναν πιανίστα της τζαζ από την περιοχή κι έναν νεαρό ταλαντούχο φλαουτίστα από τη Βόννη, πετυχαίνει έναν καταπληκτικό συνδυασμό.
Παρ’ όλες τις ευοίωνες προοπτικές, ο Ηρακλής επιστρέψει στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης τον Οκτώβρη του 1974… με σκοπό να επιστρέψει έγκαιρα για τις συναυλίες.
Δυστυχώς όμως η προσωρινή του μετάβαση, για τη μεταπολίτευση, στην Ελλάδα έγινε μόνιμη, αφού μεσολάβησε η ηχογράφησή του «Σε Άλλους Κόσμους», που αντί να αρχίσει αμέσως και να τελειώσει μέσα στο μήνα, άρχισε το 1975….
Ύστερα από ένα χρόνο ηχογραφήσεων, το Γενάρη του 1976 κυκλοφορεί σε διπλό άλμπουμ από την EMI. Συμμετέχουν σαράντα μουσικοί, ανάμεσα τους πολλά μέλη από τα διάφορα σχήματα της Λερναίας Ύδρας, όπως, Μαγκλάρας (βιολί), Πρωτόπαπας (φλάουτο, πνευστά), Φιλιππίδης (Μπάσο), Θεολόγος Στρατηγός (κιθάρα). Χορωδίες, παραδοσιακά, κλασικά και ηλεκτρικά όργανα (συνολικά 80 τον αριθμό) και πολλοί τραγουδιστές σε τραγούδια και φωνητικά: Θρ. Αποστόλου, Γ. Ζώη, Ν. Ζιώγαλας, Π. και Χ. Κατσιμίχας, Χρ. Κουλουμπής, Μ. Ψάλτη, Δ. Πουλικάκος.
Ο Νίκος Ξυλούρης ήταν να τραγουδήσει το «Πανηγύρι», όμως τελικά η εταιρεία έφερε κώλυμα.
Ο δίσκος αυτός για διάφορους λόγους δεν προωθήθηκε καθόλου. Ο Ηρακλής φεύγει για το Παρίσι και το Άμστερνταμ.
Το 1976 ξαναδημιουργείται η Λερναία Ύδρα με νέα σύνθεση : Μαριάννα (φωνή), Δημήτρης Ζαφειρέλης (κιθάρα, φωνή), Γιώργος Σιέρας (κιθάρα, φωνητικά), Βασίλης Σταματιάδης (τύμπανα), Νίκος Δόικας (μπάσο), Γιώργος Γαβαλάς (φλάουτο, φωνητικά), Νίκος Σακέλης (πλήκτρα) και Νίκος Μηλιώνης (φυσαρμόνικα).
Οι συναυλίες γίνονται χωρίς εισιτήριο. Το κοινό συνεισφέρει ό,τι και όπως θέλει στο τέλος της παράστασης. Όλες οι εκδηλώσεις τους έχουν μεγάλη επιτυχία και το κοινό τους ακολουθεί, όμως οι εσωτερικές τριβές στο πολυμελές γκρουπ, η έλλειψη οικονομικών πόρων (εκείνη την εποχή δεν μπορούσε να επιβιώσει κανείς παίζοντας ροκ), δεν το αφήνουν να συνεχίσει την επιτυχημένη του πορεία.
Στην επόμενη φάση, μετά από καιρό, ο Ηρακλής ανασυγκροτεί τη Λερναία Ύδρα με τους Πιέρ Χορέμη (κιθάρα), Σπύρο Φατούρο (τύμπανα), Νίκο Γιαννάτο (μπάσο) και τη Μαριάννα (φωνή).
Παρ’ όλες τις επιτυχημένες συναυλίες τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Τα ροκ γκρουπ δεν μπορούν να επιβιώσουν. Ο Ηρακλής ξαναφεύγει για το εξωτερικό απ’ όπου γυρνά και ανασυντάσσει το γκρουπ με σύνθεση αυτή τη φορά τους Μαριάννα (φωνή), Γιώργο Σιέρα (κιθάρα, φωνητικά), Ηρακλή Σαριδάκη (κιθάρα), Μιχάλη Νικολαΐδη (μπάσο), Θάνο Αποστόλου (τύμπανα). Αργότερα στη θέση των Σιέρα και Σαριδάκη έρχεται ο Τάσος Καλιανιώτης, και πολύ αργότερα στα τύμπανα ο Στέλιος Ζαχαρίου.
Πολλές επιτυχημένες συναυλίες την περίοδο αυτή στα θέατρα «Λουζιτάνια» και «Βρετάνια» επίσης στο τζαζ-ροκ κλαμπ του Μπαράκου στην Πλάκα.
Το τελευταίο σχήμα αυτής της περιόδου ήταν με τη Μαριάννα στη φωνή, τον Μιχάλη Νικολαΐδη στο μπάσο και τον Βασίλη Λεμονή στα τύμπανα.
Αξέχαστη έμεινε, εκτός των άλλων εμφανίσεων, η παράσταση στα Γουριά, το καλοκαίρι του 1980. Τη συναυλία διοργάνωσαν οι ανεξάρτητοι νέοι του χωριού και είχε μαζευτεί η νεολαία από τις γύρω περιοχές (Αγρίνιο, Μεσολόγγι, Ναύπακτο, κ.α.), σαν ένα μικρό Γούντστοκ.
Το φθινόπωρο του 1980 ο Ηρακλής ανοίγει τη «Σοφίτα» στην Πλάκα που γίνεται ελεύθερο βήμα για κάθε είδος καλλιτεχνικής έκφρασης μέχρι το 1984, που έκλεισε. Παράλληλα ανασυγκροτεί μια νέα Λερναία Ύδρα, έχοντας τον Μιχάλη στο μπάσο και τους Τάσο Φωτοδήμο (τύμπανα), Γιάννη Γιοκαρίνη (πλήκτρα, φωνητικά), Πάνο Πατσόγλου (τρομπόνι) και Κικινή (σαξόφωνο και φλάουτο).
Το 1981 η Λερναία Ύδρα αλλάζει κεφάλια, και με σταθερούς τους Μιχάλη και Φωτοδήμο προστίθεται ο Χρήστος Λαγός (κιθάρα) και ο Νίκος Ζιώγαλας (φωνή). Με αυτό το σχήμα παίζουν επί μία σεζόν στη σοφίτα. Μαζί τους ο Αλέκος Κολιόπουλος και οι “Φατμέ”.
Την εποχή εκείνη κυκλοφόρησε σε ανεξάρτητη παραγωγή το άλμπουμ «Παίζεις με τις μηχανές», ενώ παράλληλα δίνονται παραστάσεις και σε άλλους χώρους.
Στη συνέχει διάφορα μέλη αλλάζουν και η Λερναία Ύδρα παίρνει τη μορφή. Ηρακλής, Μιχάλης (μπάσο), Παναγιώτης Γανωσέλης (τύμπανα) και Γιώργος Γραικούσης (φωνητικά).
Αργότερα η Λερναία Ύδρα κάνει μια σειρά επιτυχημένων συναυλιών σε πολλά μέρη της Ελλάδας με : Άκη Περδίκη (τύμπανα), τον Αμερικάνο Ματ Ντάριαν (σοπράνο σαξόφωνο) τη Μιλένα Τριανταφύλλου (πλήκτρα) και φυσικά τον Μιχάλη στο Μπάσο.
Αξιοσημείωτη η συναυλία στον Βελβεντό Κοζάνης.
Ένα από τα τελευταία δυνατά σχήματα της Λερναίας Ύδρας που άντεξαν στο χρόνο ήταν : Ηρακλής, Μιχάλης και Βαγγέλης Ευσταθίου [τύμπανα], Μάκης Σημίτης [πλήκτρα] και για κάποιο διάστημα ο Πάνος Στρέκλας [σαξόφωνο].
Το 1984 και αφού είχε κλείσει η «Σοφίτα» κυκλοφορεί ένα νέο LP τη «Στιγμή» ενώ οι συναυλίες του συγκροτήματος, εκτός από όλη την Ελλάδα, φτάνουν το 1985 μέχρι το Βελιγράδι, με εντυπωσιακή επιτυχία.
Στα τέλη του 1985 το σχήμα μένει τρίο (Κιθάρα – Μπάσο – Τύμπανα) με πιο Jazz-Rock ήχο. Την ίδια εποχή συμμετέχει και είναι συνιδρυτής της “ΜουΣυνΚΑ” (Μουσική Συνεργατική Κίνηση Αθηνών), που οργανώνει μουσική σκηνή για τα συγκροτήματα στο Rodeo club.
Ύστερα από διαφωνία και σύγκρουση (άνοιξη 1986) αποχωρεί και ιδρύει – οργανώνει το καλλιτεχνικό σωματείο “Α.Ε.ΤΑ” (Ανεξάρτητες Εκφραστικές Τάσεις). Μεγάλη συμμετοχή καλλιτεχνών (πάνω από τριάντα μουσικά συγκροτήματα Αθηνών και επαρχίας, ηθοποιοί, χορευτές, ακροβάτες, ζωγράφοι, ποιητές κλπ). Παραστάσεις μαμούθ (Διήμερο στο Λυκαβηττό, διήμερο στο πάρκο Ελευθερίας, ανοιχτά θέατρα δήμων της Αθήνας.)
Παρ’ όλο οι δραστηριότητές του δεν του αφήνουν ελεύθερο χρόνο, για τις ανάγκες των παραστάσεων της ΑΕΤΑ δημιουργεί νέα “Λερναία Ύδρα” με τους Στράτο Αλοίμονο (πλήκτρα), Κώστα Παπανικολάου (Μπάσο), Μανώλη Σκουλά (κιθάρα) και Νίκος Μακράκης (Τύμπανα) [συναυλία Πάρκου Ελευθερίας], και το Σεπτέμβρη 1986 για τη συναυλία του Λυκαβητού με τους Στράτο Αλοίμονο (πλήκτρα), Κώστα Παπανικολάου (Μπάσο), Πέτρο Πελέλη (Τύμπανα).
Με το τελευταίο σχήμα και τη συνδρομή της Μαριάννας δίνουν μερικές ακόμη συναυλίες στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Το 1987 στήνει το στούντιο πρόβας – ντέμο του “Πολύαυλου” στο Πεδίο του Άρεως. Μέχρι το 1990 ανασυγκροτεί τη “Λερναία Ύδρα” με διάφορες μορφές, δυνατά σχήματα με ικανοποιητικές εμφανίσεις.
Στα διάφορα σχήματα συμμετέχουν:
Χάρης Αντωνίου (Τύμπανα), Τόλης Βουλτζάτης (Κιθάρα), Μανώλης Πεταλάκης (Πλήκτρα), Κώστας Παπανικολάου (Μπάσο), Μιχάλης Νικολαΐδης (Μπάσο), Βαγγέλης Ευσταθίου (τύμπανα), Στράτος Αλοίμονος (πλήκτρα).
Την τελευταία επανίδρυση της “Λερναίας Ύδρας” έκανε γύρω στο 1995. Το σχήμα ήταν άψογο, με τον Άκη Μουχλιανίτη (Πλήκτρα), Δημήτρη Παπανίκου (Μπάσο) και τον Χάρη Αντωνίου (Τύμπανα) στην αρχή και στη συνέχεια τον Γιώργο Ράλλη.
Δόθηκαν αρκετές και αξιόλογες συναυλίες με κορυφαία αυτήν στο Σιδηρόκαστρο όπου γέμισε ολόκληρη η κεντρική πλατεία από τους συμπατριώτες του που ήρθαν να τον ακούσουν. Στη συναυλία αυτή συμμετείχαν και τα δυο παιδιά του Ηρακλή, ο Αλέξανδρος (Κιθάρα, φωνητικά) και Ειρήνη (Φωνητικά).
β) Μουσικά έργα
* “Σε άλλους κόσμους” (Αναλυτικά αναφέρεται παραπάνω)
* “Υδριάλα” Τριλογία. (1. Υδριάλα, 2. Ονείρεμα, 3. Το θρόισμα της λεύκας). Μουσική για χαλάρωση, αυτοέλεγχο και αυτοθεραπεία.
Χρησιμοποιούνται φυσικοί ήχοι (ρυάκια, πηγές, κύματα θάλασσας, κλπ), από πουλιά, έντομα, ζώα.
* “Κυνηγός της ευτυχίας” Τετραλογία. (1. Κυνηγός της ευτυχίας, 2. Αρμονία των αντιθέτων, 3. Ταξιδευτές του απείρου, 4. Βουτιά στην αιωνιότητα). Αποτελεί συνέχεια και κινείται στα ίδια περίπου επίπεδα. O κύκλος της Υδριάλας ολοκληρώνεται με την
* “Γλυκιά ανάμνηση”.
Εκτός των άλλων ενορχήστρωσε και διεύθυνε για δισκογραφία και συναυλίες τόσο τις δικές του συνθέσεις όσο και τρίτων.
Έγραψε τη μουσική για πάνω από τριάντα θεατρικά έργα (Παιδικά, Επιθεωρήσεις, Δραματικά κλπ.) για ιδιωτικούς και περιφερειακούς δημοτικούς θιάσους, καθώς και για τον κινηματογράφο
Συνθέσεις – Δισκογραφία :
« Ο Γιάννης » 45 στρφ POLYGRAM 1971
«Σε άλλους κόσμους» 2(LP) ΕΜΙ 1976
«Σαν όνειρο γλυκό» 45 στρφ ΕΜΙ 1977
«Παίζεις με τις μηχανές» LP ΠΟΛΥΑΥΛΟΣ 1981
«Η στιγμή» LP ΠΟΛΥΑΥΛΟΣ 1984
«Υδριάλα» TC ΠΟΛΥΑΥΛΟΣ 1993
«Ονείρεμα» TC ΠΟΛΥΑΥΛΟΣ 1993
«Το θρόισμα της λεύκας» TC ΠΟΛΥΑΥΛΟΣ 1994
«Υπερπέραν» (Συμμετοχή) CD AUDIO 1997
«Κυνηγός της ευτυχίας» TC ΠΟΛΥΑΥΛΟΣ 1997
«Αρμονία των αντιθέτων» TC ΠΟΛΥΑΥΛΟΣ 1997
«Ταξιδευτές του απείρου» TC ΠΟΛΥΑΥΛΟΣ 1997
«Βουτιά στην αιωνιότητα» TC ΠΟΛΥΑΥΛΟΣ 1997
«Γλυκιά ανάμνηση» CD ΠΟΛΥΑΥΛΟΣ 2007
2) Συγγραφή
Σαν συγγραφέας ξεκίνησε να δημοσιεύει στα μέσα της δεκαετίας του ’70 γράφοντας μικρά διηγήματα για τα έντυπα του αξέχαστου φίλου του δημοσιογράφου Τάσου Ψαλτάκη. Στο “Μουσικό εξπρές” του έγραφε διάφορα άρθρα ή του έστηνε σελίδες. Αργότερα και για κάποιο διάστημα έγραψε με ψευδώνυμο ολόκληρες σειρές από ευθυμογραφήματα, παράξενα διηγήματα και χρονογραφήματα για διάφορα οικογενειακά περιοδικά ευρείας κυκλοφορίας.
Το αγαπημένο του λογοτεχνικό είδος είναι η επιστημονική φαντασία, κι έχει γράψει πάρα πολλά, διηγήματα, νουβέλες και μυθιστορήματα. Πολλά διηγήματα Ε.Φ. όπως και άρθρα του (κοινωνικοπολιτικά, εναλλακτικής ιατρικής και κουλτούρας) δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες και περιοδικά (Ιδεοδρόμιο, Ανοιχτή Πόλη, Χιονάτη, στο 9 της Ελευθεροτυπίας, Άναρχος, Διατροφή και υγεία, Πολιτιστική έκφραση, κλπ.)
Ένα μυθιστόρημά του Ε.Φ., “Ο πόλεμος των Ζωδίων”, είχε εγκριθεί από την ΥΕΝΕΔ (περίπου 1976) για μια σειρά από παραγωγές ταινιών επιστημονικής φαντασίας. Για κάποιο λόγο το πρόγραμμα αυτό ματαιώθηκε.
Εκδόθηκε επίσης ένα βιβλίο με ποιήματα και στίχους του σε πρωτότυπη χειρόγραφη έκδοση.
Έγραψε μια θεατρική επιθεώρηση, όπως και κωμικά σκετς για την τηλεόραση.
Ο “Ονειροταξιδευτής” είναι το πρώτο μυθιστόρημά του που δημοσιεύεται. Μια συναρπαστική ιστορία που κινείται στα πιο ακραία όρια της φαντασίας και της αναζήτησης.
