Ο Νεκτάριος Θεοδώρου είναι από τους πιστούς μαχητές του ελληνόφωνου ροκ στην χώρα μας. Απόδειξη το έργο του! Μέσα από τις 6 δισκογραφικές δουλειές που μας έχει προσφέρει, σίγουρα θα βρεις νοήματα και ψυχή. Ας δούμε τι έχει να μας πει.

Συνέντευξη στον Νίκο Γραμμάτο

 

–          Για κάποιον που δεν γνωρίζει τι εστί ΜΟΝΟ ΓΥΜΝΟ, πες μας μερικά λόγια για την μπάντα και την όλη της δράση όλα αυτά τα χρόνια.

Την ιδέα αυτής της ”μπάντας”  την ξεκίνησα το 1998 με το σκεπτικό να προβάλλει μέσα από τα τραγούδια  όλες μα όλες τις ανησυχίες μας. Τις χαρές μας και τις λύπες μας. Τα συναισθήματά μας, το γέλιο και το κλάμα μας. Πολλές φορές με έχεις ακούσει να μιλάω για ένα ιδεογράφημα απλά και όχι για μπάντα. Είναι γιατί ποτέ δεν έδωσα τόσο μεγάλη σημασία στην μουσική σε σχέση με τη στιχομυθία. Σωστό; Λάθος; Δεν ξέρω, είναι η αλήθεια μου όμως. Το κάθε τραγούδι έχει και την ιστορία του. Τίποτα μα τίποτα δεν είναι τυχαίο. Αυτά πιστεύω ότι είναι και τα πιο ουσιαστικά που πρέπει να αναφέρω, όχι η δράση της. Αυτός που αγαπάει, ακούει και νιώθει Μόνο Γυμνό ξέρει. Κι εσύ ξέρεις.

 

–          Αρχές του 2015 κυκλοφορήσατε την νέα σας δουλειά με τίτλο «Μια πληρωμένη απάντηση». Μίλησε μας για αυτή την δουλειά και για το που μπορεί να την βρει ο κόσμος.

Είναι ακριβώς μια “πληρωμένη” απάντηση. Σε όλα αυτά που περνάμε. Σε όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Ένας δίσκος με διδάγματα και διδαχές. Ένα διαφορετικό project από τα προηγούμενα χωρίς όμως να προσβάλει τα θέλω του Μόνο Γυμνό και τις απαιτήσεις των ανθρώπων που μας αγαπάνε, μας ακούν και μας ακολουθούν. Δεν θα μπορούσα άλλωστε να κάνω κάτι διαφορετικό από αυτά που σου λέω.  Και το Μόνο Γυμνό έχει αποδείξει σε όλη του την πορεία μέχρι σήμερα ότι πράττει  ελεύθερα και πειραματίζεται συνεχώς επάνω στην μουσική.

Σε αυτόν το δίσκο όπως και στους 2 προηγούμενους χτυπάγαμε πολύ έντονα τις καμπάνες για αυτά που ζούμε. Για τις δυσκολίες και τη σαπίλα που υπάρχει. Αλλά παράλληλα όμως και για όλα τα όμορφα που υπάρχουν ακόμα μες στις καρδιές μας. Κι εκεί καμπανάκια του στυλ “παιδιά μη χαλιέστε με τα δύσκολα, έχουμε περίσσια ομορφιά μες στις ψυχές μας. Χαμογελάστε, γευτείτε τα ωραία. Δημιουργήστε τα ή αν δεν μπορείτε τουλάχιστον μην τα ξεχνάτε. Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν για πάντα”.

Τέλος πάντων, ξέφυγα λίγο από την ερώτησή σου αλλά πάντα γίνετε αυτό γιατί η κάθε καινούρια δουλειά που παρουσιάζουμε είναι η συνέχεια της προηγούμενης.  Το “Μια πληρωμένη απάντηση” είναι ένας δίσκος που αλλάξαμε λίγο τον ήχο μας. Σχεδόν όλα τα τραγούδια και σε αυτόν είναι αυτοβιογραφίες. Κι αυτό είναι κι ένα μεγάλο βάρος για εμένα. Δε θα πω κάτι παραπάνω. Ο καθένας θα βγάλει τα δικά του συμπεράσματα όταν τον ακούσει. Τώρα για το που θα τον βρει. Μπορεί να γίνει μέλος τις επίσημης σελίδας μας στο facebook και να τον ζητήσει στέλνοντάς μας ένα μήνυμα ή στα e-mail; necki100@gmail.com . Πολλά από αυτά θα μπορούν να τα βρουν και στο κανάλι μας στο youtube.

 

–          Έχετε κυκλοφορήσει αρκετές δουλειές τα τελευταία χρόνια. Είναι ανάγκη για δημιουργία και έκφραση; Είναι οι καιροί που δίνουν αμέτρητα ερεθίσματα; Τι φταίει;

Ένας άνθρωπος που αγαπά και ασχολείται με την οποιαδήποτε τέχνη είναι από την φύση του ανήσυχος. Από την φύση του δημιουργικός. Η αίσθηση αυτή της δημιουργίας είναι όμως ευχή και κατάρα για τον ίδιο. Είναι ένας απόλυτα μοναχικός δρόμος που δύσκολα σε κάνει να συμβιβαστείς με τα δεδομένα μιας καθημερινής συνηθισμένης  ζωής. Πάντα υπάρχει η επιθυμία της έκφρασης και της δημιουργίας. Ειδικά όταν αφουγκράζεσαι την εξέλιξη του κάθε τρελού καιρού.  Αλλά τα ερεθίσματα τα δίνουν οι άνθρωποι με τις πράξεις τους όχι οι καιροί.

–          Έχουμε δει δουλειές σας να κυκλοφορούν σε cd από εταιρεία αλλά και να δίνετε free κάποιες από αυτές. Προτιμάτε το φυσικό προϊόν που βρίσκει την θέση του στα δισκάδικα; Έχει χαθεί όλη αυτή η μαγεία λόγο ίντερνετ ή πιστεύετε ότι είναι κάτι που κάποια στιγμή θα αλλάξει πάλι; Έχουμε δει το βινύλιο να παίρνει τα πάνω του τα τελευταία χρόνια.

Το θέμα κυκλοφορίας πρέπει να το δούμε λίγο για να μην υπάρξει παρερμήνευση. Έχουμε παρουσιάσει μέχρι τώρα 6 δισκογραφικές δουλειές (5 cd και 1 cd single), που μόνο στην πρώτη μας δουλειά και σε αυτήν την  τελευταία μέχρι τώρα συνεργαστήκαμε με εταιρεία κι αυτό στο “κομμάτι”  της κοπής του δίσκου. Όχι στην παραγωγή. Όλες οι παραγωγές είναι δικές μας και γνωρίζεις κι εσύ σαν μουσικός που είσαι, το κόστος, τον χρόνο, το άγχος  και την ταλαιπωρία που έχει η όλη αυτή διαδικασία και ειδικά όταν εργάζεσαι μόνος σου, χωρίς κεφάλαιο, με τα ελάχιστα μηχανήματα. Παρόλα αυτά καταφέραμε να παρουσιάσουμε στον κόσμο μέχρι τώρα όμορφες δουλειές. Αυτό για να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα όσον αφορά την φράση “κυκλοφορία από εταιρεία” να μην μπερδεύεται ο κόσμος και νομίζει ότι μας είχε πάρει εργολαβία καμιά εταιρεία και μας πλήρωνε τα στούντιο ή μας έδωσε χρήματα για τις παραγωγές μας .

Τώρα… υπάρχει μια ολόκληρη διαδικασία στο θέμα της διανομής. Δεν υπάρχουν πλέον τα δισκοπωλεία που ξέραμε γιατί δεν υπάρχει απλούστατα το αγοραστικό ενδιαφέρον που υπήρχε κάποτε. Αυτό σηματοδοτεί μια σειρά από αμφίβολες εξελίξεις στο χώρο μας. Σίγουρα θα ήθελα όλες μας οι δουλειές να είναι τυπωμένες σε cd αλλά πρόσεξε τώρα. Το 2013 ειδικά και το 2014 που είχαν στείλει οι εθνοσωτήρες μας όλο τον κόσμο στα συσσίτια και στα παγκάκια, που δεν είχαν να φάνε, που συμπληρώσαμε 3.000.000 οικογένειες που  ζουν ακόμα και τώρα κάτω από τα όρια της φτώχιας, με τόσους ανέργους και συνεχόμενες αυτοκτονίες, που όλα αυτά τσάκιζαν τον κόσμο ψυχολογικά και σωματικά ποιος θα πήγαινε να αγοράσει cd;  Δουλευόμαστε τώρα; Εδώ δεν είχαν να πάρουν οι άνθρωποι ένα τοστ για το παιδί τους στο σχολείο. Μεροκάματα αστεία κι αν. Άσε που ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ  να βγάλω εγώ προσωπικά ένα δίσκο και να ζητήσω λεφτά μετά, σε μία τέτοια κατάσταση που επικρατούσε. Είναι κατά της ιδεολογίας μου κάτι τέτοιο. Δε ζω σε άλλο κόσμο. Στον ίδιο είμαστε και περνάω κι εγώ ότι περνάνε όλοι. Και νιώθω πολύ τυχερός στη ζωή μου που έχω δίπλα μου ανθρώπους που συνεργάζομαι με τέτοιες ευαισθησίες και έτσι προχωρήσαμε στο να παρουσιάσουμε 2 δουλειές διαδικτυακά και να μπορεί να τις κατεβάζει ο κόσμος δωρεάν (free download).

KAMIA κρίση δεν θα εμποδίσει τον κάθε καλλιτέχνη να εκφραστεί ελεύθερα. Όσο για τους τρόπους; Υπάρχουν πολλοί. Θα τους βρίσκουμε κάθε φορά που θα έχουμε να πούμε κάτι  και ήταν ΑΔΥΝΑΤΟΝ σε μια τέτοια εξέλιξη των πραγμάτων  να το βουλώσει το Μόνο Γυμνό και να περιμένει πότε θα καλυτερέψουν τα πράγματα για να μιλήσει. Θα λεγόταν κάπως αλλιώς τότε. Όχι Μόνο Γυμνό. Κι εσύ ξέρεις πολύ καλά τον πόλεμο που έχω φάει. Εδώ λοιπόν είναι η βοήθεια του διαδικτύου. Σίγουρα δεν έχει την μαγεία που εμείς προλάβαμε αλλά είναι πλέον ένα πάρα πολύ καλό στοιχείο επικοινωνίας και ενημέρωσης. Όσο για τα βινύλια; Για τους ρομαντικούς. Όχι γιατί δεν μου αρέσουν, το αντίθετο. Αλλά καλά θα ήταν να παρακολουθούμε και την εξέλιξη. Και δεν μου αρέσει αυτό που λέω.

 

–          Πόσο δύσκολο είναι να σταθεί μια μπάντα στα πόδια της με σταθερό line up και να αντέξει στον χρόνο; Οικονομικά και ψυχικά. Βλέπουμε πλέον ότι δύσκολα μια μπάντα επιμένει στο αρχικό της όνειρο και τα παρατάνε εύκολα. Εσείς τι δυσκολίες έχετε αντιμετωπίσει μέχρι σήμερα;

Έχω αναφέρει σε παρόμοια ερώτηση πιο παλιά, ότι δεν ξέρω τι έχει για όνειρο ο κάθε καλλιτέχνης μες στο τρελό του κεφάλι. Άλλος μπορεί το όνειρό του είναι να βγει μόνο και μόνο στην τηλεόραση για να γίνει μεγάλος και τρανός. Άλλος έχει το ένα, άλλος έχει το άλλο. Τι να πω; Υπάρχουν και αυτοί που θέλουν απλά να πουν κάτι μέσα από τα τραγούδια τους. Αυτούς λοιπόν τους χαίρομαι. Θέλω να είμαι μαζί τους. Παρέα τους. Μικροί, μεγάλοι.    Όταν όμως λειτουργείς ανεξάρτητα, αυτοδύναμα,  το στομάχι σφίγγει πολύ. Πρέπει από την αρχή να ξέρεις τι είναι αυτό που θες να κάνεις σε αυτόν τον χώρο. Να βάλεις στόχο. Να επιμείνεις σε αυτόν. Να μη αλλάξεις γραμμή πλεύσης. Αλλά έχει βαρύ τίμημα όλο  αυτό κι εκεί πρέπει να βάλεις πολύ ψηλά τον πήχη της αξιοπρέπειας και του σεβασμού, για εσένα και για αυτό που υπηρετείς. Δύσκολος δρόμος. Πολύ δύσκολος. Αλλά αυτή είναι και η ομορφιά. Κι εμείς με τη σειρά μας σαν μπάντα μόνο δυσκολίες είχαμε, αλλά κι αυτές τις κάναμε τραγούδια.

 

–          Τι είναι αυτό που γεμίζει την ψυχή σου Νεκτάριε σε σχέση με την ενασχόληση με την μουσική και την μπάντα; Περιέγραψέ μου μια δυνατή στιγμή που έχετε ζήσει.

Για εμένα προσωπικά είναι όταν η σκέψη μου παίρνει “σάρκα και οστά”.

Αυτό που γίνετε με τα τραγούδια είναι κάτι εξαιρετικό. Κάτι μαγικό.  Έχεις μια φανταστική εικόνα μπροστά σου,  μια ιδέα, ένα δυνατό συναίσθημα, μια ανησυχία, μια εμπειρία και παίρνεις νερό και χώμα και φτιάχνεις το σώμα. Τους στίχους, τα λόγια που θα ακουστούν. Κι όταν το έχεις έτοιμο του φοράς και τα ρούχα που επιλέγεις εκείνη τη στιγμή και θεωρείς κατάλληλα για να μην κρυώσει. Την μουσική. Έτσι λοιπόν άλλα τα ντύνεις πιο ελαφριά, ανοιξιάτικα, άλλα με πιο βαριά, πιο χοντρά ρούχα και πάει λέγοντας.

Όταν τελειώνω λοιπόν με τη δημιουργία ενός τραγουδιού, κάθομαι μετά σαν απλός ακροατής και το απολαμβάνω. Είναι η στιγμή που παίρνω το ρόλο ενός τρίτου ανθρώπου και μπορεί και να δακρύσω ή να θυμώσω με αυτό. Και τα δύο μου κάνουν. Όσο για την μπάντα τι να πω; Κάθε φορά μόνο και μόνο ο Τσακίρης στα τύμπανα είναι μια ξεχωριστή εμπειρία, που είναι και επί τόσα χρόνια φίλος και συνεργάτης μου και αναπόσπαστο κομμάτι του Μόνο Γυμνό. Φαντάσου όλοι οι υπόλοιποι που είναι πιο φρέσκοι και μπαίνουν στο δικό μας τρυπ. Δεν στέκουν και πολύ στα καλά τους, χαχαχαχαχαχα. Κάθε φορά ζούμε κάτι διαφορετικό και έντονο.

 

–          Έχω δει να διασκευάζετε αρκετές φορές Παύλο Σιδηρόπουλο και γενικά να ταυτίζεστε με την αγία τριάδα των Εξαρχείων (Νικόλας, Γώγου, Παύλος). Έχετε ταυτιστεί και εμπνευστεί από το έργο τους; Ποια τα συναισθήματα σας για αυτά τα πρόσωπα που λείπουν από την ζωή και το καλλιτεχνικό έργο;

Ταύτιση δεν υπάρχει καμία. Και είναι και μία λέξη που με ενοχλεί αφάνταστα. Έμπνευση ναι. Πάντα ο Παύλος ήταν έμπνευση για εμένα με τα πειράματά του στη μουσική. Μη ξεχνάς ότι ήταν ο πρώτος που πάντρεψε το ρεμπέτικο με το rock. Αυτό το αλήτικο που μ’ αρέσει. Ο μπάρμπα Νίκος μετά. Ο προφήτης. Φώναζε, φώναζε, φώναζε στα τραγούδια του, τα έλεγε,  έκανε πράγματα, κάποια στιγμή έσκασε, δεν άντεξε. Η Κατερίνα μας, με τα ποιήματά της. Έμπαινε μέσα σου τόσο ευγενικά και σε δευτερόλεπτα σε έκανε να ουρλιάζεις από τον πόνο. Να πονάει η ψυχή σου και να τρέχεις να την προλάβεις μην φύγει.

Μεγάλωσα φίλε μου σε επαρχία. Εκεί στα μέρη τα δικά μου, εκτιμούμε πάρα πολύ τέτοιου είδους καλλιτέχνες. Ανθρώπους ανήσυχους. Ανθρώπους που συνέχεια την ψάχνουν. Που δε βολεύονται. Που δεν τα κατεβάζουν. Αυτούς εγώ προσωπικά τους έχω κορυφή. Θεώρησα ηθική υποχρέωση να τραγουδήσω τραγούδια τους, να γράψω για αυτούς και να τους αφιερώσω κιόλας, τιμής ένεκεν, όπως έκανα για την Κατερίνα.

Θα ήθελα πάρα πολύ να ήταν τώρα εν ζωή σε αυτόν τον καιρό που ζούμε και να παλεύαμε παρέα για ένα καλύτερο αύριο. Με λυπεί το γεγονός ότι έχουν φύγει όπως κι άλλοι πολλοί που έχουν αφήσει πίσω τους  τεράστια έργα και με πολύ αγώνα. Τώρα τους χρειαζόμασταν όσο ποτέ άλλοτε.

 

–          Έχω δει ότι δεν μασάτε τα λόγια σας και εναντιώνεστε μέσα από τα τραγούδια σας στην Νέα Τάξη Πραγμάτων και γενικά σε όλο αυτό το καλοστημένο σκλαβοπάζαρο που μας θέλουν κομπάρσους. Δεν το τολμούν πολλοί καλλιτέχνες, αντίθετα σιωπούν οι περισσότεροι ή μασάνε τα λόγια τους. Ποιο το μήνυμα που θέλετε να περάσετε στον κόσμο;

Πονηρή ερώτηση αλλά θα σου απαντήσω. Προσπαθείς να με θυμώσεις, το ξέρω, αλλά δε θα σε αφήσω. Χαχαχαχα.

Πιστεύω στο Ελεύθερο Άνθρωπο. Στο Ελεύθερο Πνεύμα. Και μου αρέσουν πολύ οι Έλληνες ποιητές. Αυτά τα τρία πράγματα δένουν πολύ καλά μεταξύ τους. Κουμπώνουν. Δε γίνετε να μασήσουμε  τα λόγια μας φίλε μου Νίκο. Δεν είναι του χαρακτήρα μας. Μεγαλώσαμε λίγο και δεν μπορούμε να σκύψουμε εύκολα γιατί πονάει η μέση μας πλέον.

Τα τραγούδια μας μιλάνε από μόνα τους, δε χρειάζεται να τα πάρουμε απ’ το χέρι για να τα βγάλουμε βόλτα στα διάφορα κεφάλια. Αυτά επιλέγουν σε πια κεφάλια θα πάνε να κάτσουν. Εγώ πάντα ήμουν και είμαι της άποψης,  λίγα και συνέχεια, λίγα και ουσιαστικά. Αυτό το χαίρομαι και με τους ανθρώπους που έρχονται στις live εμφανίσεις μας. Είναι άνθρωποι ουσίας, όχι από αυτούς που δεν έχουν τίποτα να κάνουν και θέλουν  να σκοτώσουν την ώρα τους.

Έχω όμως και μια όχι συνηθισμένη άποψη για τους καλλιτέχνες και ίσως και αυτό να είναι η μισή απάντηση στην ερώτησή σου και πιθανόν και το συμπλήρωμα προηγούμενης. Θεωρώ ότι ο μουσικοσυνθέτης και ο ποιητής είναι 2 πρόσωπα που καταγράφουν με την μουσική και την ποίηση, την κοινωνική και όχι μόνο κατάσταση της κάθε εποχής. Τους υπολογίζω  λοιπόν, ως “ιστορικούς”.  Ίσως να ακούγεται λίγο υπερβολικό αλλά όμως, ακούγοντας για παράδειγμα τραγούδια του Θεοδωράκη ή του Μαρκόπουλου, αυτομάτως καταλαβαίνεις τι γινόταν την τότε εποχή. Έχεις μπροστά σου τα συναισθήματα, τον αγώνα, την κοινωνικοπολιτική κατάσταση και πολλά άλλα. Διαβάζοντας επίσης Ρίτσο ή Καζαντζάκη ή  Παπαδιαμάντη (και αναφέρω απλά τα πρώτα ονόματα που μου έρχονται στο μυαλό) καταλαβαίνεις, αποκωδικοποιείς, ξέρεις. Πιστεύω λοιπόν ότι είναι υποχρέωση του δημιουργού να αποτυπώνει επάνω στο έργο του την εποχή και  του εκάστοτε καλλιτέχνη να ξεχνάει για λίγο ότι είναι απλά ένας διασκεδαστής και να περνάει στον κόσμο που απευθύνεται το μήνυμα. Μπροστά σε αυτούς τους παράξενους καιρούς που διανύουμε δεν μπορείς να το βουλώσεις όταν βλέπεις το τι γίνετε γύρω σου. Τώρα γιατί δεν τολμούν κάποιοι άλλοι: Ε σίγουρα θα έχουν κάποιο λόγο.

 

–          Τελικά ήμαστε νούμερα ή άνθρωποι; Ο κόσμος φαίνεται ότι χρειάζεται μια αλλαγή πλεύσης. Πως οραματίζεστε αυτό το καλύτερο αύριο που όλοι έχουμε ανάγκη;

Ένα αύριο με σεβασμό στον Άνθρωπο. Δε θέλουμε πολλά. Να καλύπτουμε τις υποχρεώσεις μας και να έχουμε λεφτά να κερνάμε τους φίλους μας. Όπως έλεγε και ο Νίκος Ξυλούρης. Μια ήσυχη γωνιά για να μπορούμε να στήνουμε γλέντια παρέα με τον Ήλιο μας, τον Ουρανό μας και τη Θάλασσά μας. Με το χαμόγελό μας. Αυτά μας φτάνουν. Κι ας έρθουν παρέα μας οι περαστικοί από όλο τον κόσμο να χορέψουν μαζί μας και να μοιραστούμε τις ομορφιές . Να δεχθούν τη φιλοξενία μας. Είμαστε παιδιά του Ξενίου Διός, ας μην το ξεχνάμε αυτό.

Δεν είμαστε νούμερα. Όχι. Τα νούμερα είναι οι  χαρτογιακάδες. Αυτά τα λαμόγια. Αυτές τις κοπριές. Αυτούς που ζυγίζουν τις ζωές μας στραβά για το συμφέρον τους και κλέβουν και στο ζύγι. Όχι φίλε μου, εμείς δεν έχουμε καμία σχέση με αυτά τα κιτρινισμένα ανθρωπάκια, αυτά που έχουν χάσει το χρώμα τους από την μιζέρια τους και τις κατάρες των μανάδων που έχουν σταματήσει να ζουν από το θάνατο της επόμενης μέρας. Εμείς και ως Έλληνες αγαπάμε τον Άνθρωπο. Έχουμε πολεμήσει για την ελευθερία του. Για έναν όμορφο κόσμο!

 

–          Γράψε μας 10 αγαπημένα συγκροτήματα, ελληνικά ή ξένα, ώστε να πάρουμε μια γεύση από τα ακούσματά σου.

Τώρα τι με βάζεις να κάνω; Είναι πάρα πολλά ρε εσύ, τι δέκα μου λες; Είμαι γενικά της garage – punk και της dark wave σκηνής, της ανεξάρτητης αγγλόφωνης και ελληνόφωνης και ακούω και πολύ blues rock. Επίσης η funk η αλήτικη μου έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον κατά καιρούς. Εν τω μεταξύ η δική μας η Ελληνική ροκ σκηνή έχει πάρα πολλούς και εξαιρετικά αξιόλογους καλλιτέχνες. Και παλιούς και νέους. Τώρα κάποιες αδυναμίες μου αν το θέσουμε έτσι είναι:  Joy Division, Nick Cave, Bauhaus, Tom Waits, S R V, BB King και άλλοι πολλοί. Παρακολουθώ όμως τα πάντα. Μου αρέσει επίσης η chill και η ambient σκηνή. Η hip hop πάλι, έχει βγάλει καλούς καλλιτέχνες. Δεν έχω κάτι στανταράκι να σου πω.

 

–          Ποια τα σχέδια των Μόνο Γυμνό για την συνέχεια; Να περιμένουμε live εμφανίσεις σύντομα;

Ετοιμάζεται πάλι κάτι καινούριο,  αλλά δε θα βγει όμως σύντομα. Σε 2 χρόνια από τώρα αν είμαστε καλά θα το κυκλοφορήσουμε. Θέλουμε αυτήν  την χρονιά που έρχεται να ασχοληθούμε με τα live για να υποστηρίξουμε τα τραγούδια μας. Κουραστήκαμε και λίγο με τις παραγωγές είναι η αλήθεια. Ήρθε η ώρα να βγούμε στον κόσμο και να του μιλήσουμε από κοντά. Να τα πιούμε και να βγάλουμε γούστα. Το έχουμε κι εμείς ανάγκη αυτό μην νομίζεις. Έχουν γίνει και κάποιες αλλαγές στα μέλη της μπάντας και ετοιμαζόμαστε σιγά σιγά. Χωρίς άγχος. Θα σου τα ανακοινώσω όταν θα είμαστε οκ σε όλα.

 

–          Ο επίλογος δικός σου, άφησε ένα μήνυμα στον κόσμο που θα διαβάσει αυτές τις λέξεις.

     Μη φοβάστε κανέναν και τίποτα. Πάμε δυνατά. Κανείς άλλος δε θα είναι νταβατζής στη ζωή μας παρά μόνο εμείς οι ίδιοι. Έχουμε δύσκολες μέρες και ίσως να έρθουν και δυσκολότερες. Θα τα καταφέρουμε και πάλι,  με αξιοπρέπεια. Έχουμε μάθει στα δύσκολα. Ο δικός μας ο θεός είναι αλήτης, τι να κάνουμε;

Και τώρα η σειρά σου. Πονηρές οι ερωτήσεις σου αγαπητέ μου φίλε, αλλά την πάτησες. Δεν κατάφερες να με θυμώσεις. Χαχαχαχα. Σε ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία!

 

Επίσημες σελίδες:

https://www.facebook.com/monogymno

https://www.youtube.com/channel/UCaDVmeUvr9vaoVrerXXBVxg

 

Ας μιλήσουν τα τραγούδια: