Οι Σέλας είναι από τις ελπιδοφόρες μπάντες της ελληνόφωνης ροκ σκηνής του σήμερα. Την χρονιά που μας πέρασε ο δίσκος τους βρέθηκε στα καλύτερα album της χρονιάς στο Rockap. Έχω την τύχη να τους παρακολουθώ από την πρώτη στιγμή που μας στείλανε το demo τους, μέχρι την εξέλιξη του σήμερα, και ελπίζω να δω κι άλλα όμορφα πράγματα από τους ίδιους.
Συνέντευξη στον Νίκο Γραμμάτο
– Σας γνωρίσαμε επισήμως το 2008 με το πρώτο σας demo αλλά η μπάντα ήταν στα σκαριά ακόμα πιο πριν. Πείτε μου για το πότε ξεκίνησαν όλα και ποια τα όνειρα της μπάντας.
Η προσπάθεια να δημιουργηθεί η μπάντα, ξεκινάει αρκετά χρόνια πριν, κάπου μετά το 2000, όταν και γνωριστήκαμε με τον Θάνο (τον πρώτο μας τραγουδιστή και στιχουργό) στις Σέρρες.
Αρχικά, είμασταν οι δυο μας, γράφαμε τραγούδια, στίχους, κάναμε πρόβες με ανθρώπους “περαστικούς”, μέχρι να καταφέρουμε από σχήμα να γίνουμε μπάντα. Κάτι που έγινε όταν πια, είχαμε επιστρέψει για τα καλά στην Αθήνα. Το 06′ ήρθε ο Χρήστος (τύμπανα) και λίγο μετά ο Τόλης (κιθάρες, πλήκτρα). Ο Παναγιώτης (φωνή) είναι ο τελευταίος που ήρθε στη μπάντα, πριν δυο χρόνια.
Τα όνειρά μας δοκιμάζονται πολλά χρόνια τώρα. Αν καταφέρουμε να αντέξουμε, θα θέλαμε να καθιερωθούμε στον χώρο της ελληνόφωνης ροκ μουσικής και να παίζουμε όπου υπάρχει κόσμος που ενδιαφέρεται να γνωρίσει την αλήθεια μας. Και να ταξιδεύουμε…
– Στα τέλη του 2014 κυκλοφορείτε ανεξάρτητα την πρώτη σας ολοκληρωμένη δουλειά, στην οποία σας ακούμε με νέα σύνθεση. Πόσο καιρό δουλεύατε αυτόν τον δίσκο και πως βιώσατε τις αλλαγές;
Ουσιαστικά, είμαστε τρεις απ’τα παλιά (Ηλίας, Χρήστος, Τόλης) και δυο πιο πρόσφατοι, ο Γιώργος κι ο Παναγιώτης. Τραγούδια αυτού του δίσκου δουλεύτηκαν και εξελίχτηκαν, χωρίς υπερβολή, απ’ το 2000 και μετά. Παράδειγμα, η “ομίχλη”, το “τελευταίο θλιμμένο τραγούδι” και τα “κεριά”, είναι τραγούδια που γράφτηκαν δεκαπέντε χρόνια πριν. Ωριμάσαμε μαζί με τα τραγούδια μας.
Φυσικά, όταν στα τέλη του 06′ ήρθε ο Τόλης, ασχοληθήκαμε σε βάθος με την ενορχήστρωση και αρκετά πράγματα άλλαξαν. Όπως αρκετά στοιχεία προστέθηκαν ή αφαιρέθηκαν και στο στούντιο, όταν γράφαμε τον δίσκο.
– Γιατί ανεξάρτητα; Δοκιμάσατε να χτυπήσετε την πόρτα των εταιριών ή δεν υπάρχει νόημα πλέον;
Μάλλον, δεν υπάρχει νόημα, αν επιμένεις να έχεις ελληνικό στίχο και δεν είσαι “έντεχνος”. Οι πόρτες είναι ορθάνοιχτες, αν έχεις επιλέξει να είσαι διασκεδαστής. Είτε αυτό γίνεται με την καθιερωμένη στη χώρα μας “έντεχνη” προσέγγιση, είτε με τη νέα γενιά πολυεργαλείων που λίγο τραγουδάνε, είναι και λίγο ηθοποιοί, είναι και λίγο παρουσιαστές, είτε με ξένο στίχο και πιο σκληρό ήχο, που είναι και της μόδας.
Τώρα, μάλιστα, που βλέπουμε να στελεχώνεται η δημόσια τηλεόραση με πρόσωπα άφθαρτα, τα οποία μαζί με το αιώνιο παρεάκι τους τίμησαν και τιμούν την καλή ελληνική μουσική, καθυσηχαστήκαμε.
Δεν έχουμε και το μπαμπά από πίσω να χρηματοδοτεί… οπότε η ανεξάρτητη παραγωγή ήταν μονόδρομος.
– Ποια η ανταπόκριση από τον κόσμο; Σας παρακολουθώ ότι το παλεύετε και κάνετε εμφανίσεις. Πως βλέπετε το θέμα «lives» στην ελλάδα της κρίσης και του 2015;
Η ανταπόκριση απ’ τον κόσμο όταν μας βλέπει σ ένα λάιβ ή όταν έχει ακούσει τα τραγούδια μας, είναι πραγματικά πολύ θετική. Δε θα μπορούσαμε να ζητήσουμε κάτι παραπάνω . Η δυσκολία έγκειται στο να καταφέρουμε να παίξουμε και να ακουστούμε σε πιο ευρύ κοινό. Απ τη στιγμή που δεν υπάρχει ραδιόφωνο για μας, με ελάχιστες εξαιρέσεις, το λάιβ είναι ο μόνος τρόπος να κερδίσουμε το κοινό μας. Είναι δύσκολο και για τους ιδιοκτήτες, να επιμένουν σε μπάντες που δεν παίζουν εμπορικά. Αλλά το παλεύουμε όπως διαπιστώνεις… κόντρα σε όλα είπαμε…
– Παρατηρώ μουσικές και στιχουργικές καταβολές επηρεασμένες από τα Διάφανα Κρίνα, χωρίς φυσικά να είναι κακό αυτό, αφού δεν κοπιάρετε κάτι αλλά αντιθέτως έχετε αφήσει το δικό σας στίγμα. Είναι από τα αγαπημένα σας ακούσματα; Τι άλλο ακούγανε οι Σέλας πριν χρόνια που στάθηκε αφορμή να τους κάνει να ασχοληθούν με την μουσική;
Οι Σέλας ξεκίνησαν σε μια εποχή που η μεγαλύτερη μπάντα της χώρας, οι Τρύπες, είχαν σταματήσει να παίζουν.Τα Κρίνα, για μια δεκαετία, κράτησαν μόνα τους τη σκηνή αυτή.Η μουσική και ο στίχος τους ήταν πάντα προσεγμένα. Δεν είναι πολλές οι μπάντες εδώ, που μπορείς να πάρεις κάποια στοιχεία. Οπότε, ναι, υπήρξαν απ’τα αγαπημένα μας ακούσματα, μαζί με τις Τρύπες, τους λιγότερο γνωστούς Closer και κάποιους που ξεχνάμε τώρα.
Ίσως, η μέχρι τώρα θεματολογία μας και ο τρόπος που προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε τα συναισθήματά μας, σου θύμησε τα κρίνα. Μιλάμε πιο πολύ για τις σχέσεις των ανθρώπων και λιγότερο για πολιτικά θέματα, όπως οι πανκ μπάντες, τις οποίες και σεβόμαστε… Είναι θέμα επιλογής. Ή θα γράψεις για τον γάτο σου τον τούρκο ή θα προσπαθήσεις να τα πεις αλλιώς και λόγω έλλειψης μέτρου σύγκρισης, είναι πιθανό να σου πουν, θυμίζεις λίγο κρίνα.
Μουσικά, πάντως, οι επιρροές μας είναι απ το εξωτερικό. Ακούμε το μεγαλύτερο φάσμα της ροκ, μπλουζ και λιγότερο της μέταλ σκηνής, με αγαπημένες μπάντες τους Radiohead, Cure, Madrugada, Joy division, Tindersticks, Callexico, Pearl jam, Pink floyd…
– Γιατί ελληνικός στίχος και όχι αγγλικός; Βλέπουμε πολλές ελληνικές μπάντες που καταφέρνουν να φύγουν και εκτός ελλάδας. Το έχετε σκεφτεί;
Έχουμε μεγαλώσει λίγο για να σκεφτόμαστε εκτός συνόρων ταξίδια. Εδώ ζούμε και μιλάμε ελληνικά για να γινόμαστε πιο κατανοητοί και πιο άμεσοι. Είναι πολύ εύκολο να τα λες στα αγγλικά, με τον τρόπο που το κάνουν οι περισσότεροι. Αν το κάνεις σοβαρά και με αξιοπρέπεια, βεβαίως και να το κάνεις. Αλλά ελάχιστοι είναι αυτοί. Οι περισσότεροι αποφεύγουν τον ελληνικό στίχο, με το πρόσχημα του ξεπερασμένου, γνωρίζοντας πολύ καλά και οι ίδιοι, ότι τους είναι αδύνατο να συντάξουν σωστά μια πρόταση, πόσο μάλλον να προσεγγίσουν τον στίχο λίγο πιο ποιητικά.
Για μας ο στίχος είναι πρόκληση ώστε να γινόμαστε καλύτεροι και να προσπαθούμε περισσότερο.
– Πως βλέπετε το ελληνόφωνο ροκ από το 2010 και μετά; Ενώ πολλοί στην συνείδηση τους το έχουν πεθαμένο από το 2000, βλέπουμε πολλές μπάντες να επιμένουν ελληνικά.
Και οι μπάντες έχουν ευθύνη γι αυτό. Πολλές φορές λειτουργούν με προχειρότητα και στον ήχο και στον στίχο. Θέλει πολύ…σκάψιμο και πάλι δύσκολα θα βγεις στην επιφάνεια. Λες ότι για πολλούς είναι πεθαμένο απ το 2000. Δηλαδή τη δεκαετία του 90 ήταν καλό? Υπήρχαν πέντε έξι μπαντάρες κι από κει και πέρα δεκάδες μπάντες που έμειναν σε ένα χιτάκι και χάθηκαν σταδιακά.
Τον τελευταίο καιρό που καταφέραμε να βγούμε παραέξω, γνωρίσαμε καλές μπάντες κι απ την Αθήνα κι απ την Πάτρα κι απ τα Γιάννενα που προσπαθούν πολύ. Ελπίζουμε κάποια στιγμή να αλλάξουν τα πράγματα και να έρθουν οι μπάντες μεταξύ τους πιο κοντά, να στηρίξουν η μία την άλλη και κάτι να ξαναρχίσει να κινείται.
– Ποιοι οι στόχοι και τα όνειρα των Σέλας για την συνέχεια;
Πρώτος στόχος είναι να αντέξουμε, να είμαστε καλά μεταξύ μας σαν φίλοι και σαν μπάντα. Γιατί ο δρόμος που επιλέξαμε είναι κόντρα σε όλα… Και όσο θα αντέχουμε, θα μπορούμε να συνεχίζουμε να γράφουμε τραγούδια, να παίζουμε μπροστά σε κόσμο που θα του δίνεται και θα μας δίνεται η ευκαιρία να γνωριστούμε. Ετοιμάζουμε κάποια πράγματα για του χρόνου, θα τα δούμε σιγά σιγά. Κύριο μέλημά μας, προς το παρόν, είναι τα καλά λάιβ και για του χρόνου τα λάιβ στην επαρχία. Ελπίζουμε να ρθούμε πάνω και να τα πούμε από κοντά.
– Τελευταία λόγια δικά σας… τι μήνυμα θέλετε να στείλετε στον κόσμο;
Να μη γίνετε μέρος της μάζας. Και να βγαίνετε απ το σπίτι σας.
Σ ευχαριστούμε πολύ
Χρήσιμοι σύνδεσμοι:
https://www.youtube.com/channel/UCI1ZiJdOeONO3sjvvWwEOHQ
https://soundcloud.com/selas-band
https://selas.bandcamp.com/releases
http://www.jumpingfish.gr/selas
http://www.reverbnation.com/selas8
Επιπλέον τα τραγούδια μας είναι διαθέσιμα στο Spotify, στο iTunes και στο Google Play απλά κάνοντας αναζήτηση για Selas Duo aiwnes meta
