Ο Αλέξης Τσιώνης, γνωστός και ως “το Φευγιό“, είναι ένας νέος καλλιτέχνης από τα Γιάννενα. Διδάσκει κλασσική κιθάρα, διακρίνεται για την εσωστρέφειά του και εκφράζεται γράφοντας στίχους και μουσική. Στις αρχές του 2018 κυκλοφόρησε ανεξάρτητα την πρώτη του δισκογραφική δουλειά “Από την Βάλια Κάλντα στο Νησί“.
Στον Ανδρέα Σεϊντή (seidis)
– Θα θέλαμε να μας δώσεις ένα σύντομο βιογραφικό γι αυτούς που δεν σε γνωρίζουν.
Κατάγομαι από τα Γιάννενα οπού ζω και εργάζομαι στην πόλη αυτή ως δάσκαλος κλασσικής κιθάρας. Από πολύ νωρίς δημιουργούσα τις δικές μου μελωδίες ως εφηβική εκτόνωση.
Το 1999 ξεκίνησα να μαθαίνω κιθάρα και δεν άργησα να εκφράζομαι μέσα από τους ήχους της. ‘Ήταν και η εποχή έντονα εκφραστική, το ροκ μονοπωλούσε τότε (ήμουν και εγώ ανήσυχο πνεύμα!) δεν ήθελε και πολύ… Στην αρχή ξεκίνησα διασκευάζοντας γνωστά κομμάτια από το ελληνικό αλλά και ξένο ρεπερτόριο, με εναλλακτικούς τρόπους που δεν κατάλαβα και ποτέ αν οφειλόταν στην μέτρια μουσική μου γνώση εκείνη την εποχή ή τον έμφυτο πειραματισμό που εξακολουθώ να διαθέτω.
Με εξιτάρει το να βάζω την προσωπικότητα μου σε κομμάτια που με καθοδήγησαν μουσικά…
Η μουσική περιπέτεια συνεχίστηκε και στα φοιτητικά χρόνια στην Πάτρα όπου πήρα μέρος σε διάφορα σχήματα. Συνέχισα παράλληλα και τις μουσικές σπουδές και καθώς τα νέα μουσικά είδη κατέκλυζαν τις επιρροές μου, ένοιωθα ότι μπορούσα να διαμορφώσω σιγά σιγά και το ύφος μου. ‘Ένα ύφος που ποτέ δεν κατέληξε κάπου, κι ας περνάει ο καιρός, ελπίζω να μην καταλήξει κάπου σύντομα.
– Το “Φευγιό” έχει να κάνει με προσωπικά βιώματα ή με κάποιον μυθοπλαστικό χαρακτήρα;
Το ψευδώνυμο ” Το Φευγιό ” μου ήρθε σαν ιδέα αφού είχα ολοκληρώσει τα κομμάτια για τον πρώτο μου δίσκο. Όταν μικρός ονειροπολούσα δεν έκανα εικόνες σαν μπροστάρης μιας μπάντας. Όσο κι αν μου αρέσει να ”χτυπιέμαι” με την κιθάρα είτε μόνος είτε σε κοινό μπροστά, η μορφή ενός performer δεν μου ταιριάζει και προς το παρόν δεν την αποζητώ. Για τον λόγο αυτό δεν ήθελα να βάλω πρώτα το ονοματεπώνυμό μου. ‘Είχα περισσότερο την ανάγκη να ταυτιστώ με κάτι που συνταξιδεύει μέσα μου. Κι αυτό είναι η φυγή από καταστάσεις που με σταματούσαν στο να εξελιχθώ. Αν είναι σωστό ή όχι να φεύγεις χωρίς να προσπαθήσεις να κάνεις μια αλλαγή, υποθέτω πως κάποια στιγμή τον απολογισμό δεν θα τον γλυτώσεις.
– Τον Φεβρουάριο του 2018 κυκλοφόρησες την πρώτη σου προσωπική δουλειά με τίτλο “Από την Βάλια Κάλντα στο Νησί”. Πες μας δυο λόγια γι αυτήν την προσπάθεια.
Ύστερα από πολύμηνη υπομονή και προσπάθεια κατάφερα τον περασμένο Φλεβάρη να κυκλοφορήσω την δουλεία μου. Ένοιωθα πως έπρεπε να κάνω την αρχή. Μαζεύτηκαν πολλά κομμάτια και όφειλα να κλείσω έναν κύκλο που είχε ξεκινήσει από τα φοιτητικά κιόλας χρόνια. Το ύφος μελωδικό, οι στίχοι γεμάτοι εσωστρέφεια, δεν γινόταν να τα κρατάω άλλο για μένα. Άσε που πια με τα χρόνια, συνέχεια επηρεάζομαι από νέα μουσικά είδη και θέλω να συνεχίσω. Η συγκεκριμένη δουλειά ανήκει στο φάσμα της έντεχνης νεοελληνικής κουλτούρας. Λατρεύω την ποιητική εκδοχή της μουσικής και από την στιγμή που όλα αυτά τα χρόνια δούλευα τα κομμάτια εντελώς μόνος κάτι πιο πλουραλιστικό και μοντέρνο ήταν αδύνατο. Οπότε το έντεχνο ύφος με βοήθησε σε αυτή την έκφραση των ιδεών μου. Η ηχογράφηση έγινε σε σπίτι ενός φίλου και ταλαντούχου μουσικού, ο οποίος επιμελήθηκε μαζί μου το αποτέλεσμα. Βοήθησαν επίσης κάποιοι επίσης ταλαντούχοι άνθρωποι να γίνει όλο αυτό πραγματικότητα, άλλοι με την υπέροχη ερμηνεία τους κι άλλοι με τα “τίμια” παιξίματά τους. Τους ευχαριστώ εκ βαθέων. Η εμπειρία ήταν έντονη καθώς όλη η διαδικασία πέρασε από μένα, κάτι το οποίο θα ήθελα την επόμενη φορά, εφόσον υπάρξει, να πορευτώ και να συνεργαστώ και με άλλους δημιουργικούς ανθρώπους σε μια ακόμη πορεία.
– Από που πηγάζει η στιχουργική σου έμπνευση;
Αν και πρώτα ξεκίνησα να φτιάχνω μελωδίες, δεν άργησε να γεννηθεί η ανάγκη για κάποια λόγια που θα τις συνόδευαν Η αρχή έγινε με τετράστιχα με αφορμή σχολικά σκιρτήματα (τα διαβάζω καμιά φορά και με πιάνουν τα γέλια, όμως κάπως έπρεπε να γίνει η αρχή!). Κατόπιν, έγινε πιο σοβαρό το πράγμα καθώς η ελληνική ποίηση καθόρισε μεγάλο μέρος του μέσα κόσμου μου. Δεν έχω αγαπημένο ποιητή. Μακάρι να μπορούσα να μελοποιήσω τους πάντες. Τώρα όσον αφορά τις δικές μου εμπνεύσεις έχω την εντύπωση πώς πηγάζουν από εσωτερικές ανεξίτηλες χαρακιές, άλλες από μαχαίρια κι άλλες από ατσούμπαλα χάδια. Μου αρέσει η βαθιά επικοινωνία με νόημα περισσότερο από την επιφανειακή, άσχετα που με την επιφανειακή γελάω περισσότερο!
[ytp_video source=”laBs887-B9k”]
– Υπάρχουν πλάνα για να κυκλοφορήσει επίσημα από κάποια εταιρία ή προτιμάς την ανεξάρτητη οδό;
”Από την Βάλια Κάλντα στο Νησί” είναι η πρώτη μου δουλειά. Το συναισθηματικό βάρος μεγάλο και γι αυτό δεν θα ήθελα να εκμεταλλευτώ με κανέναν τρόπο μια από τις πιο ευτυχείς συγκυρίες της ζωής μου. ‘Ένα δώρο από μένα για μένα και σε όσους νοιώσουν κάτι δικό τους να ερμηνεύεται και να παίρνει εικόνα μέσα απο τις δικές μου εμπνεύσεις. Σε επόμενα βήματα ίσως αναθεωρήσω και εγώ κάποια πράγματα όσον αφορά την όποια εκμετάλλευση. Προς το παρόν ας εκτιμήσουμε τα δώρα.
– Με δεδομένο ότι ζεις στα Γιάννενα, πόσο εύκολο είναι να επιβιώσει κανείς από τη μουσική; Υπάρχει κινητικότητα στην επαρχία από άλλους καλλιτέχνες – συγκροτήματα;
Νομίζω τα Γιάννενα τα τελευταία χρόνια έχουν μπει δυνατά στα εγχώρια μουσικά δρώμενα. Αρχίζω και πιστεύω πως για πολλά χρόνια προετοιμαζόταν με σύνεση, σεβασμό και κάποιο βαθμό μυστικοπάθειας, ένα όμορφο μουσικό τοπίο. Πολύ με χαροποιεί αυτή η έκβαση των γεγονότων. Όσον αφορά την επιβίωση έχει ήδη γίνει πολύ δύσκολη με ότι κι αν αποφασίσεις ν’ ασχοληθείς. Αυτή την περίοδο βιοπορίζομαι με την διδασκαλία της κιθάρας. Είναι μια ασφαλής επιλογή και ελεγχόμενη. Τώρα τί να πω, αν γίνω τόσο περιζήτητος σαν ” Φευγιό”… τρέμε Θανάση, Σωκράτη και λοιποί!! (χεχεχε)
– Η μουσική για σένα είναι τρόπος ζωής ή απλά ένας τρόπος εκτόνωσης;
Η μουσική όσα χρόνια με θυμάμαι είναι μες την καθημερινότητα μου. Η αλήθεια είναι πως σαν ακροατής ξεσπάω καλύτερα γιατί δεν έχω τον φόβο της ερμηνείας να με βαραίνει, ούτε αναρωτιέμαι αν περνάω τα μηνύματα μου στο κοινό ή όχι, απλώς αφήνομαι στους ήχους και με ελεύθερη συνείδηση πορεύομαι… Ελπίζω με την απόκτηση εμπειρίας και μιας δυναμικότερης επίγνωσης των προσπαθειών μου να καταφέρω να απολαύσω την όποια στιγμή. Μέχρι τότε δεν μπορώ να φανταστώ άλλον τρόπο να επικοινωνώ τις σιωπές μου.
– Κλείσε με έναν στίχο που έχει επηρεάσει την ζωή σου.
Αυτό που μου ζητάς είναι αδύνατο! Παρολαυτά θα παραθέσω έναν δικό μου στίχο που σίγουρα μου έδωσε δύναμη στο να μιλάμε αυτή την στιγμή για αυτή μου την προσπάθεια στη μουσική.
”… Άν στα ταξίδια σου αγαπηθείς, λένε πως κάποτε θ’ αναστηθείς….”
Ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δώσατε. Εις το επανιδείν.
