Ο Νίκος Πασχάλης είναι ο τραγουδιστής των ΜΟΝΤΑΖ, ενός συγκροτήματος που γνωρίσαμε, ακούσαμε και αγαπήσαμε στα τέλη της δεκαετίας του 90. Στα τέλη του 2011 κυκλοφόρησε την πρώτη του προσωπική δουλειά με τίτλο “Πρόσωπα” μια δουλειά που βρέθηκε στους καλύτερους δίσκους που ακούσαμε για το 2011. Ο Νίκος Γραμμάτος παραθέτει τις ερωτήσεις του…
– Μίλησε μας για την πρώτη σου δισκογραφική δουλειά. Ήταν κάτι που το σχεδίαζες ή έγινε ξαφνικά;
Καταρχήν να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε σένα και στο Rockap.gr που παρουσιάσατε την πρώτη δισκογραφική δουλειά μου. Χαίρομαι ιδιαίτερα που σου άρεσε όταν το άκουσες και εύχομαι να αρέσει και στους ακροατές που θα το ακούσουν. Δεν ήταν κάτι που είχα σχεδιάσει. Η έμπνευση, σου χτυπάει την πόρτα όποτε θέλει κι έτσι εσύ απλά την ανοίγεις και αρχίζεις να δημιουργείς. Το αποτέλεσμα στην αρχή δεν σε πολυενδιαφέρει μα όσο περνάει ο καιρός όλο και πιο πολύ θέλεις να προσθέσεις κάτι ώστε να βγει κάτι καλό για τον κόσμο. Μετά αρχίζει ο σχεδιασμός. Ο σχεδιασμός για το πώς θα το κυκλοφορήσεις.
– Με τους Μοντάζ τι έγινε; Η μπάντα εξακολουθεί να υπάρχει ή έχει διαλυθεί;
Η μπάντα δεν θα έλεγα ποτέ ότι έχει διαλυθεί. Για μας που την ζήσαμε τόσα χρόνια πάντα θα υπάρχει και πάντα θα μας περιμένει. Κάποια μέλη την δεδομένη στιγμή δεν μπορούν να ακολουθήσουν αλλά εγώ με τον κιθαρίστα αλλά και ιδρυτή της μπάντας Μανώλη Παπουλιά είμαστε έτοιμοι να κάνουμε ίσως κάτι καινούριο. Όταν θα το αποφασίσουμε τότε θα καλέσουμε κάποιους φίλους αν θέλουν να συμμετέχουν στην συνέχεια των ΜΟΝΤΑΖ. Αν θα κάνουμε CD ή αν απλά θα γίνουν κάποιες συναυλίες αυτό είναι κάτι που θα αποφασιστεί μετά από συζήτηση.
– Πόσο εύκολο είναι σε μια μπάντα να κρατήσει στον χρόνο και να κάνει αξιόλογη πορεία στον χώρο; Μήπως τελικά είναι δύσκολο να είσαι ροκ στην Ελλάδα;
Είναι πολύ δύσκολο φίλε Νίκο να είσαι ροκ στην Ελλάδα. Εννοώ ότι δεν μπορείς να πεις ότι θα κάνω ροκ μπάντα και θα ζω από αυτό. Δυστυχώς στις μέρες μας αλλά και παλιότερα το ροκ δεν ήταν επιθυμητό απ τον πολύ κόσμο κι έτσι δεν μπορείς να προβληθείς σωστά και να επιβιώσεις, ιδίως όταν φτάνεις σε κάποια ηλικία που οι υποχρεώσεις σε πνίγουν και λες πρέπει να ανταπεξέλθω. Όσο όμως είσαι πιτσιρικάς και έχεις το όνειρο μέσα σου και την ροκ μουσική σημαία σου αλλά και τρόπο ζωής αυτά δεν τα σκέφτεσαι και έτσι πρέπει.
– Ξεκίνησες με τους Μοντάζ σε μια εποχή όπου το ελληνόφωνο ροκ ήταν στα φόρτε του, πως έβλεπες τα πράγματα τότε και ποιες διαφορές βλέπεις με το σήμερα;
Ήταν όντως στα φόρτε του και τότε υπήρχαν πολλές μπάντες και μάλιστα πολύ καλές. Θυμηθείτε «Μωρά στη φωτιά», «Τρύπες», «Long Live», «Rubicon», «Northwind», «Fourth Dimension», «Αντίδοτο», «Ενδελέχεια», «Διάφανα κρίνα», «Πράσειν άλογα»….. κι άμα συνεχίσω δεν πρόκειται να μου φτάσουν οι σελίδες της συνέντευξης! Εμείς είχαμε την τύχη να ζήσουμε αυτήν την εποχή αλλά είχαμε την ατυχία να μπλέξουμε με απατεώνες που μας έταξαν δίσκο και τελικά μας παράτησαν και εξαφανίστηκαν. Το Τι κόσμος είν αυτός κυκλοφόρησε τελικά από την LEGEND το 1996 ενώ θα πρεπε να κυκλοφορήσει το 1992 τότε που μια εταιρία μας το είχε υποσχεθεί αλλά όπως προείπα μας κορόιδεψαν. Οι διαφορές είναι πολλές του τότε με το τώρα. Τότε έπαιρνες τους φίλους στο σταθερό να τους καλέσεις στην συναυλία και δεν είχες την πολυτέλεια των SMS και του INTERNET γενικότερα. Ο υπόλοιπος κόσμος ήξερε ότι παίζεις, μόνο απ την αφισοκόλληση που έκανε το εκάστοτε Rock Club.Τότε υπήρχαν αρκετά Rock Club και είχες διάφορες επιλογές σε όλη την Ελλάδα. Τότε γενικά τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα όσον αφορά την προώθηση της δουλειά σου αλλά ήταν πιο ρομαντική και πιο ροκ η κατάσταση απ ότι είναι τώρα. Τώρα έχεις φράγκα; Τα λες και λίγο; Είσαι κομπλε. Φυσικά και τότε αν είχες λεφτά έκανες δουλειά αλλά μόνο αν σε δεχόταν η εταιρία και έβλεπε κάτι σε σένα. Σήμερα αυτά δεν υπάρχουν δυστυχώς αλλά και ευτυχώς. Υπάρχει το Ιντερνετ και πολλά παιδιά δεν χρειάζεται να ιδρώσουν για να τους ακούσουμε.
– Η αλήθεια είναι ότι για να μείνεις αφοσιωμένος στην τέχνη και να είσαι δημιουργικός συνέχεια, απαιτεί να μην έχεις κάποια άλλη δουλειά ώστε να μπορείς να αποδίδεις τα μέγιστα. Πιστεύεις ότι η Ελλάδα τρώει τους καλλιτέχνες; Και δεν μιλάω μόνο για μουσική αλλά για οποιαδήποτε άλλη τέχνη.
Όπως προείπα στην Ελλάδα καλλιτέχνης=φτωχός, τουλάχιστον στις περισσότερες των περιπτώσεων έχεις κάποιον από πίσω να τρέχει και να προωθεί την δουλειά σου είναι πιο εύκολα τα πράγματα. Κι αυτός βέβαια απαιτεί να πληρωθεί για να ζήσει οπότε για μας τους ροκάδες αυτό ήταν και νομίζω είναι πολυτέλεια. Μόνος σου τρέχεις, μόνος κανονίζεις και η ανηφόρα είναι μεγάλη. Δεν πα να αξίζεις; Κανείς δεν θα σου δώσει σημασία αν δεν σε δει 50 φορές στην τηλεόραση κι αν δεν σ ακούσει 100 φορές στο ραδιόφωνο. Σήμερα για να παίξεις στα μεγάλα ραδιόφωνα πρέπει να σε έχει αναλάβει μεγάλη εταιρία ή να έχεις πολλά λεφτά. Τουλάχιστον στην ροκ σκηνή οι ροκάδες παραμένουν ροκάδες είτε συνεχίσουν είτε όχι. Πολλοί καλλιτέχνες φεύγουν στο εξωτερικό επειδή εδώ δεν αναγνωρίζονται. Ναι λοιπόν, η Ελλάδα «καταβροχθίζει» τα παιδιά της, και σήμερα όχι μόνο στην τέχνη αλλά σε όλα τα επαγγέλματα.
– Εσύ πως ζεις, τι δουλειά κάνεις;
Εγώ έχω την τύχη να κάνω την δουλειά που αγαπώ. Τραγουδάω εδώ και 21 χρόνια. Είμαι απ τους τυχερούς καλλιτέχνες που τουλάχιστον έχω δουλειά κάθε χρόνο. Η μοναδική ατυχία μου είναι ότι τραγουδάω και τραγούδια που δεν μου αρέσουν τόσο πολύ αλλά πρέπει να το κάνω αν θέλω να φάω και να πω ότι συντηρώ ένα σπίτι. Σίγουρα επιλέγω τι θα τραγουδήσω στο πρόγραμμά μου κι αυτό είναι σημαντικό.
– Πως βλέπεις την πολιτική κατάσταση στην χώρα μας, θα αντέξουμε; Τι θα έπρεπε να γίνει κατά την γνώμη σου για να γλυτώσουμε από τους ξένους που έχουν βάλει τον πλούτο μας στο μάτι; Τι κόσμος τελικά είναι αυτός;
Στο πίσω μέρος του πρώτου μας δίσκου με τους ΜΟΝΤΑΖ γράφει κάτι: “Το τι κόσμος ειν αυτός είναι αφιερωμένο στον παραλογισμό της λογικής των δίποδων ζώων, πάνω στην οποία λογική, στηρίχθηκαν, και θα στηρίζονται τα χειρότερα εγκλήματα, μέχρι τον τελικό αφανισμό.”
Αυτή είναι η γνώμη μου για όλους αυτούς που θέλουν να μας πιούν το αίμα, και τους έξω αλλά και τους μέσα που μας φτάσαν εδώ. Δεν θέλω να αναπτυχθώ ιδιαίτερα σ αυτό το θέμα γιατί το μόνο που μου προκαλεί είναι αηδία. Θέλω να μιλήσω μόνο για ροκ.
– Αξίζει μια νέα μπάντα ή ένας καλλιτέχνης να δισκογραφήσει εν έτη 2012; Αξίζει να χτυπήσει πόρτες εταιριών ή προτείνεις τον κλασικό πλέον δρόμο για τους ροκάδες και μη, το να γράψεις μόνος, να πληρώσεις τα cd σου και απλά να το διανέμει μια εταιρία;
Αξίζει καταρχήν, μια ροκ μπάντα να υπάρχει, αξίζει όλος ο ιδρώτας που θα χύσει στις πρόβες και στις συναυλίες, αξίζουν οι απίστευτες ώρες μοναξιάς και έμπνευσης για την δημιουργία μιας μουσικής ή κάποιων στίχων. Αξίζουν όλα αυτά τόσο που δεν σε νοιάζει αν θα γίνεις φίρμα ή αν τελικά μείνεις φίρμα στις καρδιές των φίλων σου και των δικών σου ανθρώπων. Είτε σε αναλάβει εταιρία, είτε κάνεις μόνος σου την δουλειά πάλι λεφτά χρειάζεται. Τίποτα πλέον δεν είναι τσάμπα και κανείς δεν ενδιαφέρεται για σένα όσο υπάρχουν οι καρχαρίες των ΜΜΕ που καθημερινά μας ποτίζουν το μυαλό με ανούσιες μουσικές. Στην δική μου τελευταία προσωπική δισκογραφική δουλειά πλήρωσα τα πάντα εγώ. Θα συμβουλέψω τους νέους καλλιτέχνες να προσέχουν απλά σε ποια εταιρία θα κάνουν την διανομή τους.
– Πως βλέπεις το διαδίκτυο; Βοηθάει ή τελικά καταστρέφει; Ποια η γνώμη σου για την πειρατεία και τον όλο ντόρο που γίνεται τελευταία με τα πνευματικά δικαιώματα;
Το διαδίκτυο σαφώς και βοηθάει τους καλλιτέχνες. Τέτοια προβολή ούτε στον ύπνο μας δεν είχαμε μερικά χρόνια πριν. Η μοναδική καταστροφή είναι στο θέμα των πνευματικών δικαιωμάτων. Την έμπνευσή σου δεν θα την πληρώσει πλέον κανείς. Βέβαια είναι λίγοι αυτοί που γίναν πλούσιοι μέσω των πνευματικών δικαιωμάτων αλλά αυτοί ανήκουν στην κλίκα των “μεγάλων”. Εμείς που έχουμε κάνει 3 δισκογραφικές δουλειές ως ΜΟΝΤΑΖ παίρνουμε ψίχουλα. Αν το καλοσκεφτείς όμως όταν εγώ έγραφα ένα τραγούδι το μόνο που δεν σκεφτόμουν ήταν τα λεφτά οπότε δεν με ενδιαφέρει και πολύ αυτού του είδους η πληρωμή. Τα τραγούδια μας εδώ και χρόνια παίζονται σε πολλά ροκ ραδιόφωνα και σε πολλά ροκ μπαράκια αλλά κανείς από τους αρμόδιους των πνευματικών δικαιωμάτων δεν μας περιλαμβάνει στις λίστες. Έχουν αλλάξει τα πράγματα και τώρα σε νοιάζει πόσα views έχεις στο youtube και όχι πόσα cd πούλησες. Απ την μια είναι καλό απ την άλλη όχι. Οι καλλιτέχνες πλέον βγάζουν λεφτά απ τις συναυλίες μόνο.
– Εσύ κατοχυρώνεις την τέχνη σου; Έχεις να κερδίσεις κάτι από αυτό ή απλά είναι για τους εμπορικούς και λίγους;
Κατοχυρώνω τα τραγούδια μου μόνο και μόνο για να μην δω κάποια στιγμή ότι το «ΜΑΝΑ» το έγραψε κάποιος άλλος και όχι εγώ. Δεν περιμένω λεφτά με αυτόν τον τρόπο. Τα λεφτά θα τα βγάλω όταν ιδρώσω μπροστά στο μικρόφωνο.
– Το ελληνικό ροκ βοηθήθηκε πολύ στην δεκαετία του 90 από το ραδιόφωνο, πλέον ζει στο ίντερνετ, πιστεύεις ότι το ραδιόφωνο έχασε την αγνότητα και τον ρομαντισμό του ή απλά το «πέταξε» έξω η εποχή μας;
Είναι λίγα τα ραδιόφωνα που συνεχίζουν να υποστηρίζουν ανεξάρτητες ροκ δουλειές. Πολύ λίγα δυστυχώς. Αυτά τα ραδιόφωνα δεν έχουν χάσει την αγνότητα και τον ρομαντισμό τους. Πολλά πλέον ραδιόφωνα γίναν ιντερνετικά και εκπέμπουν μόνο μέσω του διαδικτύου. Αυτό ήταν μια καλή κίνηση πιστεύω γιατί μπορούν πολλοί να κάνουν ραδιόφωνο και όσοι αξίζουν θα έχουν ακροατήριο και θα παραμείνουν. Αυτά τα ραδιόφωνα βοηθούν ακόμα τους ανεξάρτητους ροκ καλλιτέχνες.
– Θα κάνεις συναυλίες για την προώθηση του δίσκου σου;
Ναι, θα κάνω συναυλίες. Ίσως αρχίσω από αυτό το καλοκαίρι αλλιώς από Σεπτέμβριο θα γίνουν κάποιες εμφανίσεις στην Θεσσαλονίκη και βλέπουμε.
– Πριν τελειώσουμε, άφησε αν θέλεις μερικές συμβουλές σαν πιο παλιός, στα νέα παιδιά που γουστάρουν να ασχοληθούν με το ροκ και να δημιουργήσουν. Τι τους προτείνεις;;;
Τους προτείνω να ακολουθούν την καρδιά τους και τίποτε άλλο. Να είναι ροκ και στην ζωή τους. Τίποτα δεν πρέπει να τους σταματήσει κι ας μην φτάσουν πουθενά. Το ταξίδι είναι που μετράει και όχι ο προορισμός. Πίστεψε με αυτό το ταξίδι μακάρι να το ζήσουν πολλοί άνθρωποι σε όλους τους τομείς, πόσο παραπάνω στην ροκ που σου προσφέρει ξεχωριστές στιγμές πάνω στη σκηνή.
– Πως σου φαίνεται η προσπάθεια που κάνουμε στο Rockap.gr ; Ένα τελευταίο μήνυμα για τους ακροατές σου, αλλά και τους αναγνώστε μας. Σ’ευχαριστώ!
Κάνετε καταπληκτική δουλειά. Είμαι ευγνώμων που δεχτήκατε τη δουλειά μου και την παρουσιάσατε. Είμαι ευγνώμων που με καλέσατε για αυτήν την συνέντευξη. Στηρίζετε πολύ τους νέους αλλά και τους παλιούς καλλιτέχνες, κάτι που δεν το κάνουν πολλοί και μόνο αυτό σας κατατάσσει πρώτους στις ροκ ανησυχίες μας. Εγώ ευχαριστώ!
Youtube Link: http://www.youtube.com/user/nenikos/videos
Facebook: http://www.facebook.com/profile.php?id=681247223
Ακούστε το τραγούδι “Μάνα”