Ο δεύτερος δίσκος του Μπάμπη ,κατά πολλούς,είναι η φυσική συνέχεια του προηγούμενου , κυρίως λόγω νοοτροπίας και φιλοσοφίας , που όμως , επι της ουσίας , αποτελεί και τρόπο ζωής για αυτόν.
Είναι το ζουμί που έβγαλε από τα τραγούδια των τεκέδων του παλιού Πειραιά (Πόρτο Δράκο) και που ο Μπάμπης τα ανασκευάζει (το διασκευάζει είναι λίγο) και στη ουσία ξαναπροτείνει!
Με ακουστικό και όχι ηλεκτρικό τοπίο αυτή τη φορά , υψηλή τεχνική (όπου βγαίνει, χωρίς μουσικά ζογκλερικά και επιτήδευση) που αγγίζει τα ούτως ή άλλως γνώριμα σε αυτόν τζαζ σύνορα, δίνει νέο νόημα και νέα αξία ή αν θέλετε νέα οπτική γωνία και οντότητα σε αυτά τα παλιά ρεμπέτικα όπως και στον εν λόγω δίσκο , κάνοντάς τον μια διαφορετική , ουσιαστική και αδιαφιλονίκητα πρόταση με προσωπικότητα από αυτές που σπάνια ακούς κιόλας! Γιατί , ένα τέτοιο πράμα , πέρα από γνώση και ψυχή απαιτεί και άποψη και τόλμη!
Σε αυτόν το δίσκο ο Μπάμπης ηχογραφεί με τρίο που συμπληρώνεται με τους : Δημήτρης Βλαχομήτρος (μπουζούκι) και Διονύσης Μακρής (κοντραμπάσσο) .Σε ορισμένα μικρά εμβόλιμα κομμάτια πιάνο παίζει ο Γιώργος Χριστιανάκης. Ηχογραφήθηκε και μιξαρίστικε στο Royal Alzheimer Hall απο τον Τίτο Καργιωτάκη .
Και αν σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς δεν τον βρείτε στα δισκάδικα χτυπήστε στο παρακάτω λινκ
http://www.myspace.com/puzzlemusik
Κείμενο : Man
