Ο όρος Ποπ Αρτ (δημοφιλής τέχνη) αναφέρεται στο καλλιτεχνικό κίνημα που αναπτύχθηκε αρχικά στη Μεγάλη Βρετανία και αργότερα στην Αμερική περί τα τέλη της δεκαετίας του ’50. Η Ποπ Αρτ γεννήθηκε ως μια αντίδραση στη σοβαρότητα του κινήματος του αφηρημένου εξπρεσιονισμού, προβάλλοντας κατά κύριο λόγο σύμβολα του καταναλωτισμού, απλά αντικείμενα που ανάγονταν σε έργα τέχνης.
Από όσο καταλαβαίνουμε δηλαδή η Pop δεν υφίσταται ως μουσικό ιδίωμα, αλλά καλύπτει ένα ευρύτερο φάσμα καλλιτεχνικό το οποίο έχει ως αυτοσκοπό να αγγίξει ένα ευρύτερο κοινό, την μάζα.
Αυτό ήθελα να το πω εδώ και κάποια χρόνια, αλλά τώρα βρήκα την ευκαιρία, καθώς έχω ακούσει να μιλάνε πολλάκις για Pop ως μουσικό είδος κάτι που δεν υπάρχει.
-Τι μουσική παίζεις ρε φιλαράκι με την μπάντα σου;
-Pop παίζουμε…
-Τι Pop ρε φίλε, αφού δεν σας ξέρει ούτε η μάνα σας!!!
Με λίγα λόγια, δεν φτιάχνεις pop, γίνεσαι pop στην πορεία.
Άρχισα πάλι τις παπαροφιλοσοφίες και ξέφυγα από το θέμα μας που είναι ο τέταρτος δίσκος των Μέντα με τίτλο ‘Ποπ’. Ένας δίσκος που ξεχωρίζει για την καλοδουλεμένη μουσική του και την καλοπροσεγμένη παραγωγή του. Έντεκα κομμάτια, το ένα από αυτά instrumental, πάντα με ελληνικό στίχο.
Όμορφες μελωδίες και στίχοι που προσδίδουν μία χαλαρότητα και μία διάθεση αντιμετώπισης των πραγμάτων με αισιοδοξία. Κινούνται σε soft rock φόρμες με συνδυασμό διαφόρων επιρροών από ηλεκτρονική, new wave έως reggae και ska punk μουσική.
Ταξιδιάρικα, ρυθμικά, παιχνιδιάρικα κομμάτια με χορευτικές τάσεις που είναι ότι χρειαζόμαστε για τους καλοκαιρινούς μήνες που διανύουμε.
Οι Μέντα έχουν ήδη στην πλάτη τους δέκα χρόνια πορείας στην δισκογραφία και έχουν αποδείξει την αξία τους και την πρόοδό τους. Η παρούσα δουλειά τους είναι η αρτιότερη, προσωπικά, της μέχρι τώρα πορείας τους. Το ‘Ποπ’ μπορεί να αγγίξει ένα ευρύτερο κοινό, οπότε σας το προτείνω ανεπιφύλακτα.
http://menta-band.gr/
www.myspace.com/mentagr
Αντώνης Δριβελόπουλος
