Η περίπτωση του μουσικού Χάρη Βρούλη είναι ιδιότυπη και μοναδική αφού αν και σχεδόν αυτοδίδακτος κατέθεσε μια πολύ ενδιαφέρουσα δισκογραφική δουλειά και κέρδισε με αυτήν τον σεβασμό ενός δύσκολου κοινού.
Αναλυτικότερα ο Χάρης Βρούλης γεννήθηκε στην Κυψέλη όπου στην ηλικία των δώδεκα χρονών παίρνει δώρο από έναν θείο του ένα ισπανικό κιθαρώνι. Η παρουσία του οργάνου καθώς και η δίψα του για περαιτέρω μάθηση τον οδηγούν να παρακολουθήσει μετά από δύο χρόνια μαθήματα κιθάρας από την θεατρική ηθοποιό Σωτηρία Ιατρίδου για δύο χρόνια χτίζοντας έτσι κάποιες στέρεες βάσεις για την μετέπειτα συνθετική του πορεία. Με βάση τα τότε ακούσματα έρχεται πολύ κοντά στο Νέο Κύμα,τον Χατζιδάκι,τον Donovan και κυρίως τον Bob Dylan. Στην ηλικία των 17 χρονών εμφανίζεται στην Πλάκα ανοίγοντας το πρόγραμμα του Διονύση Σαββόπουλου και την επόμενη χρονιά μετακομίζει στην δεύτερη πατρίδα του,το Houston όπου και αποφοιτά από το Πανεπιστήμιο με το πτυχίο Μηχανολόγου Μηχανικού και παράλληλα γράφει το πρώτο του τραγούδι (Το τρένο τώρα) με βάση μια οδυνηρή εμπειρία φιλικού του προσώπου.
Κατόπιν το καλοκαίρι του1971 και μέσω μιας κοινής φίλης που τους έφερε σε επαφή γνωρίζει την τραγουδίστρια Μαρίνα και στην οποία εμπιστεύεται το τραγούδι του για να το παρουσιάσει στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης υπό την ενορχήστρωση του Κώστα Κλαββά και παρόλο που προκρίθηκε στα 20 τελικά τραγούδια δεν ήταν στους φιναλίστ του διαγωνισμού γιατί η ψηφοφορία ήταν υποκειμενική και πολιτικά καθοδηγούμενη. Απογοητευμένος από αυτήν την εξέλιξη ετοιμαζόταν για να αναχωρήσει στις Η.Π.Α. όταν πληροφορήθηκε ότι οι κριτικοί σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την διαδικασία εκλογής, θέσπισαν τα σαφώς αντικειμενικότερα βραβεία Τύπου από τα οποία κατέλαβε συνολικά τα δύο από τα τρία (Μουσικής ,Ερμηνείας).Δυστυχώς όμως ήταν αργά πια για να παραλάβει το βραβείο του αφού είχε ήδη αποβιβαστεί στην πτήση για Houston.
Επιστρέφοντας στις Η.Π.Α. με την βοήθεια της φλαουτίστριας Jani Cole η οποία είναι δασκάλα αλλά και σολίστ φλαουτίστρια στην συμφωνική ορχήστρα του Houston ενορχηστρώνει και δισκογραφεί σε μια ανεξάρτητη παραγωγή τα τραγούδια “Golden Cross” και το ηδη γνώστο “The train now ” ενώ ηχογραφούνται και παραμένουν ανέκδοτα αρκετά ακόμα τραγούδια στο ίδιο ύφος και κλίμα καθώς και κάποιες διασκευές ξένων αλλά και ελληνικών τραγουδιών ενώ γίνεται και ένα πέρασμα από το τηλεοπτικό κανάλι TV 39 του Houston.
Μετά από αυτό αρχίζει άλλη μια δημιουργική περίοδος αφού μέσω του ποιητή Δημήτρη Τσαλουμά που ήταν κοινός φίλος του Χάρη Βρούλη αλλά και του Μάνου Χατζιδάκι ο οποίος βρίσκεται αυτοεξόριστος στην Νέα Υόρκη γίνεται μια πρώτη γνωριμία των δύο ανδρών. Η ακρόαση της μελοποιημένης ποίησης του Τσαλουμά από τον Χάρη Βρούλη καθώς και η διασκευή πάνω στο γνωστό τραγούδι “Come back Lisa” ενθουσιάζουν τον Χατζιδάκι ο οποίος δέχεται να αναλάβει την ενορχήστρωση του έργου και κατόπιν τα τραγούδια στέλνονται στον Αλέκο Πατσιφά της Lyra με την οποία υπήρχε συνεργασία εκείνη την περίοδο αλλά δεν ευοδώθηκε κάποια έκδοση αφού ο Πατσιφάς ήταν αρνητικός. Παράλληλα επέρχεται η πτώση της δικτατορίας και ο Χατζιδάκις επιστρέφει πλέον στην Ελλάδα οπότε δυστυχώς χάθηκαν για πάντα αυτές οι ηχογραφήσεις.
Στον κύκλο αυτών των χαμένων ευκαιριών θα πρέπει να αναφερθεί και κάποια επαφή που είχε γίνει με την Νανά Μούσχουρη όταν είχε βρεθεί για κάποιο ρεσιτάλ στο Houston και ήρθε σε επαφή με τον συνθέτη αλλά λόγω της αρνητικής στάσης του τότε μάνατζερ δεν ευοδόθηκε κάποια συνεργασία. Μια τελευταία προσπάθεια έλαβε χώρα στα τέλη της δεκαέτιας του 1980 όταν σε μια συνάντηση με την αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη είχαν δρομολογηθεί κάποιες επαφές και με τον Μάνο Χατζιδάκι αλλά για άλλη μια φορά δεν προχώρησαν καθόσον η υγεία και των δύο ήταν ήδη κλονισμένη. Πλέον ο Χάρης Βρούλης πλην των άλλων ασχολιών του τρέχει και σε μαραθώνιους σημειώνοντας μάλιστα αξιόλογες επιδόσεις.
Αξιοσημείωτο: Σίγουρα ο Χάρης Βρούλης αποτελεί μια μοναδική περίπτωση για τα ελληνικά δεδομένα αφού οι πολλαπλές ατυχίες δεν του έδωσαν την ευκαιρία να ξεδιπλώσει τις συνθετικές του αρετές αν και μόνο από την μοναδική του δισκογραφική παρουσία γνώρισε μια μεγάλη αποδοχή από τον μουσικό χώρο του Folk-progressive του οποίου μας κατέθεσε ένα αριστουργηματικό δείγμα.
Δισκογραφία:
Single “All alone.The train now/The golden cross” Athena Discos /1971
http://www.myspace.com/vroulisharry
Του Δημήτρη Βασιλειάδη
