Έκανα πρόσφατα μια βουτιά με το κεφάλι επάνω σε έναν τοίχο! Χτύπησα άγρια με το παρελθόν και θυμήθηκα! Θυμήθηκα πως κάποτε (μιλάμε για τότε που το χαρτί δεν ήτανε μονάχα σε ρολό τουαλέτας αλλά κυκλοφορούσαν και μουσικά περιοδικά) άκουγα ώρες μουσική και έγραφα για εκείνη, έγραφα μαζί της, για εμένα, για όσους γουστάρανε να ακούνε! Εντάξει! Ανοιγόκλεισα τα μάτια μετά τη βουτιά στον τοίχο και κατάλαβα πως κάπου έχασα 18 με 20 χρόνια. Πολλά; Αναστήθηκα, οπότε ξύπνα κι εσύ γιατί σου έχω λίστα ηχητικέ μου αναγνώστη!
Ξεκαθαρίζω: Δεν είμαι κριτικός, είμαι απλός ακροατής. Όσα γράφω δεν ήρθαν συστημένα από εταιρίες, προήλθαν από την αγάπη στο αντικείμενο και κυρίως σε παιδιά που γουστάρουν να το κρατήσουν ζωντανό και να το πάνε ένα βήμα παραπέρα. Στο άρθρο θα βρεις μόνο ελληνικές μπάντες (με ελληνικό και αγγλόφωνο στίχο) αλλά δε γνωρίζω κανένα από τα παιδιά. Επίσης, οι δίσκοι δεν είναι όλοι του 2018, οπότε σε όποιον δεν αρέσει αυτό, ας κόψει λάσπη νωρίς! Αν μείνεις, να θυμάσαι πως το Ροκ και η μουσική εν γένει είναι ένα λιβάδι όπου όλα φυτρώνουν για να ανθίσουν, άρα μπορούν και –ναι!– αλλάζουν θέση, κουβαλώντας ως σταθερά τους μία: την αλήθεια!
Φύγαμε για το Part 4 of ?
Lacrimae
Δίσκος: Entropia (EP)
Όμορφη έκπληξη για εμένα αυτό το ντεμπούτο EP των παιδιών. Καθαρός ήχος, στιχουργικοί ψίθυροι σε γωνιές της ψυχής και creepy feeling που το λάτρεψα.
Μεθυστική εισαγωγή με το πιανιστικό «Opus Tempus» που σε αρπάζει στα πλήκτρα του σαν ένα καλοσυνάτο μα αγριεμένο φάντασμα που σε παρασέρνει στο επόμενο «Necromancer» για να σου τσιμπήσει σχεδόν κέλτικα τα αυτιά. Μου έφερε κατά νου τους «Lake Of Tears» και με κέρδισε η καθαρότητα της φωνής της μπάντας με μια female ωριμότητα που ηλεκτρίζει δέρματα και αισθήσεις. Instant favourite το κομμάτι, μπήκε στα αγαπημένα γιατί δεν κουράζει και δε χορταίνεται! Στο μεσιανό κατάρτι του EP έχουμε το άκρως μελωδικό «Indistinct» ως μάλλον το πιο αντιπροσωπευτικό που έχουν να προσφέρουν τα παιδιά (oh, yes, yes! Θα είναι όμορφο το μέλλον σας στοιχηματίζω!). Αμέσως μετά ακολουθεί το «Inhale Exhale» που κάνει απειλητική έναρξη και εξελίσσεται σε πιο mainstream δίχως να χάνει από ομορφιά και να δένει άριστα με το ηχητικό σύνολο (μαγικό το electrified φινάλε guys). Το δισκάκι κλείνει με το μάλλον πειραματικό και σύντομο «Outro».
Μερικά μπράβο στα παιδιά, απολαυστική εμπειρία το άκουσμα του EP τους και μακριά από τις υπερβολές. Καθαρές φωνές, λυρισμοί ακόμα και στα δεύτερα ακούσματα, prog ‘n’ light goth ήχος, dark σημειολογία που αφήνει εξαιρετικές εντυπώσεις και όχι μόνο στους fans του είδους αλλά –I bet and I raise!– θα αρέσει και σε ευρύτερο ακροατήριο. Η φωνή της lead woman σε στοιχειώνει αποφεύγοντας τις όποιες μιμητικές επιτηδεύσεις έχουμε δει και ακούσει, τα riffs εκτελούνται με επαγγελματική σύνεση και οι συνθέσεις θα καλύψουν τις απαιτήσεις σου ηχητικέ μου αναγνώστη. Η μουσική της ομάδας σε ακολουθεί και πέραν του εικοσάλεπτου EP, οπότε ποντάρω στο ότι θα έχουν όμορφο μέλλον τα παιδιά και περιμένω με το καλό τον ολοκληρωμένο δίσκο τους.
Τα αιθερικά αυτά μουσικά πλάσματα θα τα βρείτε εδώ:
https://www.youtube.com/channel/UCbsnpTXJqzPPigEZb0XQDmw
Αυτά for now από εμένα! Εύχομαι να επιστρέψω σύντομα. Ως τότε, να γελάτε δυνατά να σπάνε τα άσχημα, να ρισκάρετε για τα απίθανα και να ζείτε τις στιγμές πριν αυτές τελειώσουν.
Γεώργιος Ελ. Τζιτζικάκης
FB: https://www.facebook.com/georgios.tzitzikakis1
FB page: https://www.facebook.com/tzitzikakis.books/
