Οι Έμμονο Γκρίζο είναι από τα δυνατά χαρτιά της ελληνόφωνης ροκ σκηνής την σήμερον ημέρα και από τα αγαπημένα μας συγκροτήματα στο Rockap.gr. Ο Νίκος Γραμμάτος επικοινώνησε με τα παιδιά και έθεσε τα ερωτήματά του, ας δούμε τι μας απάντησαν.
– Κάθε τρία χρόνια παρατηρώ ότι βγάζετε και νέα δουλειά, είναι τυχαίο; Μιλήστε μου για αυτή την νέα σας δουλειά.
Τα τρία χρόνια που αναφέρεις είναι ένα τυχαίο χρονικό διάστημα. Αυτό που έχει σημασία για εμάς είναι τα τραγούδια να πάρουν τον χρόνο που χρειάζονται, για να δημιουργηθούν και να ωριμάσουν. Η αφορμή και το τελικό αποτέλεσμα αυτής της δουλειάς είναι συνάρτηση διαφόρων παραγόντων. Οι αλλαγές μελών που συνέβησαν, επανέφεραν την μπάντα στην πρωταρχική της μορφή, ως τρίο. Επίσης, στις αρχές του 2011 φτιάξαμε το προσωπικό μας στούντιο (TIMELESS RECORDING). Έτσι, απαλλαγμένοι από ωράρια και χρονοδιαγράμματα, είχαμε όλο τον χρόνο στη διάθεσή μας να τζαμάρουμε και να πειραματιστούμε με το πρωτογενές υλικό. Αυτό έφερε από μόνο του μεγάλη αλλαγή στον τρόπο σύνθεσης των τραγουδιών. Όσον αφορά στο στιχουργικό, κινούμαστε πάντα στο ίδιο ύφος. Οι στίχοι μας, θα λέγαμε ότι διέπονται από εσωστρέφεια, ειλικρίνεια και μπόλικη ποιητική διάθεση. Είναι αληθινές ιστορίες της σύγχρονης πραγματικότητας.
– Ποιο είναι το feedback που παίρνετε μέχρι τώρα σαν συγκρότημα; Έχει απομείνει τελικά αρκετός κόσμος πιστός στο ελληνόφωνο ροκ; Εκτός από εμάς 🙂
Εσείς σίγουρα κάνετε ότι μπορείτε και σας αξίζουν συγχαρητήρια για αυτό. Με αυτά που βλέπουμε γύρω μας, είναι απορίας άξιο το γιατί δεν δυναμώνει το ρεύμα της μουσικής τόσο, ώστε να επηρεάσει και να προβληματίσει τον νου των συνανθρώπων μας. Έτσι γινόταν και στο παρελθόν κατά τη διάρκεια κινημάτων, κοινωνικών ασταθειών, κ.λπ. Όπως ξέρουμε, πολλές φορές, κίνημα ήταν η ίδια η μουσική χωρίς να υπάρχει κάποιο εμφανές κίνητρο, για να δικαιολογήσει την αύξηση της επιρροής της. Πόσο μάλλον τώρα που υπάρχει χώρος και αφορμές. Για να γυρίσουμε στα δικά μας, η «πίτα» των ακροατών της συγκεκριμένης μουσικής είναι μικρή. Λαμβάνοντας υπόψη το παραπάνω, είμαστε πολύ ικανοποιημένοι από την αγάπη του κόσμου. Σαν ΕΜΜΟΝΟ ΓΚΡΙΖΟ πάντως δεν το βάζουμε κάτω. Πάντα θα αναζητούμε κάτι παραπάνω από αυτό που έχουμε! Και θα προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι.
– Είμαι σίγουρος ότι αν δισκογραφούσατε στη δεκαετία του ‘90, η οποία βλέπουμε ότι σας αρέσει εξίσου με εμάς, η αναγνώριση θα ήταν σίγουρα περισσότερη. Τι διαφορές βλέπετε ανάμεσα στο τότε και το τώρα;
Εμείς δεν είμαστε και τόσο σίγουροι όσον αφορά στην αναγνώριση. Εκτός από την εμφανέστατη διαφορά στη γενικότερη ποιότητα ζωής, όταν κοιτάζεις το παρελθόν τείνεις να το αναπολείς… Συνήθως μένουν οι καλές στιγμές. Το ίδιο συμβαίνει και με τη μουσική. Σε 20 χρόνια, οι τότε 35-40άρηδες θα νοσταλγούν τις μπάντες και τα τραγούδια που τους «σημάδεψαν» στην εφηβεία τους. Αν προσπαθήσουμε να γίνουμε περισσότερο αντικειμενικοί, θα λέγαμε ότι η ελληνική και κυρίως η ξένη εναλλακτική rock, έκαναν μια επανάσταση στη δεκαετία του ‘90 και άλλαξαν τον κόσμο! Κάτι παρόμοιο δεν έχει συμβεί μέχρι σήμερα.
– Ποια είναι τα όνειρα των Έμμονο Γκρίζο; Υπάρχει κάτι που θα θέλατε να καταφέρετε σαν μπάντα, για να νιώσετε καλύτερα μέσα σας ή ό,τι κάνετε μέχρι τώρα σας καλύπτει πλήρως;
Πρώτα από όλα είμαστε φίλοι και κάνουμε αυτό που αγαπάμε πολύ, παίζουμε μαζί, κάνουμε πλάκες και βριζόμαστε μέχρι τελικής πτώσης :). Αυτό σημαίνει πως περνάμε καλά με αυτά που έχουμε. Παράλληλα όμως πιστεύουμε πολύ στη μουσική μας και προσπαθούμε να βρούμε τους κατάλληλους διαύλους, ώστε να διαδοθεί περισσότερο. Εκπτώσεις ως προς αυτό που παίζουμε και πιστεύουμε, δεν κάνουμε. Ούτε και όρια βάζουμε ως προς το πού απευθυνόμαστε (σίγουρα όμως δεν θα βγαίναμε να κάνουμε τους διασκεδαστές). Οι περισσότερες ελληνικές μπάντες απεχθάνονται τις ετικέτες… Έμεις καθόλου. Παίζουμε ελληνόφωνο alternative grunge και ανήκουμε στο ευρύ φάσμα του ελληνικού ροκ. Μία από τις προσδοκίες μας (όνειρο αν θες) είναι η συσπείρωση της ελληνικής σκηνής και η ενδυνάμωσή της. Νομίζουμε οτι είναι καιρός να ξεπεράσουμε τους άτοπους διαχωρισμούς, όπως ελληνόφωνο Vs αγγλόφωνο. Τέτοιες στενόμυαλες σκέψεις κρατάνε πίσω τη σκηνή. Όσον αφορά στα όνειρα, ένα γεμάτο στάδιο με εμάς στη σκηνή και τα γκάζια στο τέρμα, δεν θα λέγαμε πως δεν περνάει από την σκέψη μας συχνά!
– Βλέπω ότι επιμένετε να δισκογραφείτε, σε μια περίοδο όπου οι δισκογραφικές δεν προσφέρουν απολύτως ΤΙΠΟΤΑ σε ένα συγκρότημα ροκ. Έχετε κερδίσει κάτι από όλο αυτό; Αναγνώριση; Χρήματα; Προώθηση; Πώς θα κινηθείτε στο μέλλον;
Προερχόμαστε από εποχές που παίρναμε δίσκους και cd. Καθόμασταν με τις ώρες και τα περιεργαζόμασταν, καθώς ακούγαμε κι έτσι αυτή η σχεδόν υπερβατική εμπειρία μας έχει «μπολιάσει». Κατά τη γνώμη μας δεν συγκρίνεται με το να κατεβάζεις ένα άυλο τραγούδι από το διαδίκτυο. Δεν δίνεις την πρέπουσα σημασία σε αυτόν που παίζει και δεν αξιολογείς σωστά τον χρόνο και τον κόπο του. Στην Ελλάδα οι δισκογραφικές δεν έδιναν ποτέ κάτι στα συγκροτήματα, ακόμη και την εποχή που έξω συμπεριφέρονταν στα γκρουπ σαν μαχαραγιάδες. Άρα δεν έχει αλλάξει τίποτα στον τομέα «υποστήριξη διασκογραφικής». Το δεύτερο cd το κάναμε μόνοι μας με την υποστήριξη του Μουσικού Ταχυδρομείου, το οποίο είναι καθαρά εταιρεία διανομής. Υποστηρίζει όμως με τον τρόπο του και τα συγκροτήματα, ώστε να αποφεύγουν τον «βραχνά» των δισκογραφικών. Για τη ΒΡΑΔΥΤΗΤΑ βρήκαμε μια καινούργια εταιρία (Black Bros) η οποία καταρχάς δείχνει να πιστεύει αυτό που κάνουμε και μένει να δούμε στην πορεία του χρόνου αν θα καταφέρει να κερδίσει πλήρως την εμπιστοσύνη μας (και το αντίθετο βεβαίως!). Θέλουμε δηλαδή να δίνουμε ευκαιρίες και στον τομέα των δισκογραφικών, αν βλέπουμε εξ αρχής καλά σημάδια. Χρήματα δεν κερδίζουμε σχεδόν ποτέ, όταν υποστηρίζουμε τις δικές μας συνθέσεις ως ΕΜΜΟΝΟ ΓΚΡΙΖΟ. Δεν είναι και αυτοσκοπός βέβαια, γιατί γνωρίζουμε την περιορισμένη αγορά που υπάρχει στο στυλ μουσικής που παίζουμε τώρα, και δεν μας απασχολεί ιδιαίτερα. Όσον αφορά στο τελευταίο σκέλος της ερώτησης, στο μέλλον σκοπεύουμε να συνεχίσουμε να δημιουργούμε γιατί έτσι ζούμε. Είναι φυσική ανάγκη για εμάς, όπως το φαγητό ή το νερό και ελπίζουμε πως η προσωπική μας έκφραση θα βρίσκει όλο και περισσότερους αποδέκτες.
– Έχω παρατηρήσει ότι δεν κάνετε πολλές συναυλίες, πόσο μάλλον εκτός Αθήνας. Γιατί αυτό; Να περιμένουμε να σας δούμε σε κάποιο tour;
Στο θέμα των συναυλιών, υπάρχουν κάποιοι παράγοντες που θα σου επιτρέψουν να τις κάνεις. Είναι αλήθεια πως είχαμε 1.5 χρόνο να παίξουμε ζωντανά, αλλά είχαμε δραστικές αλλαγές στο σχήμα. Από 4 μείναμε 2 και ψάχναμε μέλη αρκετό καιρό, όμως τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά. Κάποια στιγμή βρήκαμε σταθερούς μουσικούς και, ενώ είχαμε δεύτερο κιθαρίστα, παρατηρούσαμε ότι όταν παίζαμε τρεις (περιμένοντας τον κιθαρίστα, γιατί ο άνθρωπος ερχόταν από μακριά) ο ήχος μας ήταν περισσότερο επιθετικός και καθαρός. Έτσι πήραμε την απόφαση να γυρίσουμε στην πρωτόλεια μορφή του γκρούπ από το ’06, όταν και ήμασταν τρεις. Οι αλλαγές αυτές έδωσαν νέα ώθηση στη δημιουργικότητά μας, με αποτέλεσμα να αναλώσουμε το μεγαλύτερο μέρος της προηγούμενης χρονιάς στη δημιουργία της ΒΡΑΔΥΤΗΤΑΣ. Ξεκινώντας την υποστήριξη του νέου δίσκου, έχουμε κάνει αρκετές συναυλίες, στην Αθήνα προς το παρόν (μαζί με μία στη Μυτιλήνη) και ελπίζουμε να βρούμε τον τρόπο να κάνουμε και άλλες εξορμήσεις εκτός πρωτεύουσας. Το θέλουμε πολύ πάντως!
– Έχετε σκεφτεί ποτέ να γράψετε μουσική πάνω σε ξένο στίχο; Είναι της μόδας τα τελευταία δέκα και βάλε χρόνια. Μπορεί όμως μια ροκ μπάντα να ελπίζει για παγκόσμια αναγνώριση;
Δεν νομίζουμε ότι μπορεί να μας εκφράσει απόλυτα ο αγγλικός στίχος. Βασιζόμαστε στην ποίηση και την αμεσότητα της ελληνικής γραφής και τον αντίκτυπο που έχει στον (έλληνα) ακροατή. Θεωρούμε μεγαλύτερο challenge να γράφουμε στα ελληνικά. Όσο για την αναγνώριση μιας ελληνικής ροκ μπάντας, νομίζω πως δεν πρέπει να το θεωρούμε ταμπού. Άνθρωποι είμαστε όλοι όπως και οι rock stars στο εξωτερικό! Μεράκι πρέπει να υπάρχει, εργατικότητα και σεβασμός προς τον ακροατή. Και αυτό μπορεί να συμβεί, μόνο αν προσπαθούμε να είμαστε εμείς οι αυστηρότεροι κριτές της ίδιας μας της μουσικής, όπως και οι πιο ουδέτεροι (όσο το δυνατόν) ακροατές της. Τα υπόλοιπα μπορούν να έρθουν με λίγη τύχη και ψάξιμο, είτε αργά είτε γρήγορα.
– Παρατηρώ επίσης ότι από το 2000 και μετά, δεν έχει βγει κάποια μπάντα η οποία να προκαλέσει μεγάλη αίσθηση και μαζικότητα στα live της, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως. Έχουμε κολλήσει όλοι στις δεκαετίες του ’80 και του ’90; Τι φταίει για αυτό άραγε;
Αυτό αν το ρωτήσεις στα, σχεδόν, 1 δις viewers του Justin Bieber στο YouTube μάλλον θα σε κοιτάξουν περίεργα και θα σου πουν ότι η επανάσταση είναι ήδη εδώ! Για να σοβαρευτούμε, δεν το έχουμε σκεφτεί ιδιαίτερα. Ίσως η αυξανόμενη εσωστρέφεια του ανθρώπου, η αποξένωση από τη μουσική και η μετατροπή της σε σύντροφο σερφαρίσματος αντί για δημιουργό ιδεών και έμπνευσης, συνετέλεσε στο να μην μπορεί η μουσική να κινεί πια τα νήματα, αλλά να μετατρέπεται η ίδια σε μαριονέτα. Αλλά αυτά τα έχουμε ξαναδεί και πάντα η μουσική επανέρχεται στο προσκήνιο με την αληθινή της υπόσταση… Ως Τέχνη, που μπορεί να αλλάζει τον κόσμο.
– Τι αποκομίσατε από την γνωριμία αλλά και την συνεργασία σας με τον Δημήτρη Δημητράκα το 2005;
Ήταν μια ευχάριστη συνεργασία με έναν ένθρωπο που έχει υπάρξει μεγάλο κεφάλαιο στην ελληνική σκηνή και έχει βοηθήσει πολλά συγκροτήματα.
– Το ρωτάω αρκετά συχνά τον τελευταίο καιρό. Βλέπω και εσάς, υπήρχε αρκετή μεταγραφολογία στη σύνθεση της μπάντας από το 2004 μέχρι να φτάσετε σε αυτό το τρίο. Βλέπω ότι και στην Αθήνα είναι δύσκολο πλέον να βρεις συνεργάτες ή καλύτερα συνοδοιπόρους θα έλεγα σε αυτό το μουσικό ταξίδι. Είναι δύσκολοι οι συμβιβασμοί στις μέρες μας ή φταίει για αυτό η ευκολία που δίνει στον καθένα πλέον η τεχνολογία στην παραγωγή μουσικής;
Δεν υπήρχε δυσκολία στην εύρεση μουσικών. Περισσότερο έχει να κάνει με άλλους παράγοντες όπως η εμπειρία και κυρίως η χημεία. Όσο είμαστε μικρότεροι, είναι ευκολότερο να πέσουμε στην παγίδα του να συνεργαζόμαστε με άτομα που δεν μπορούν να προσφέρουν το κάτι παραπάνω και να βοηθήσουν ουσιαστικά το σύνολο. Το ζητούμενο σε ένα συγκρότημα είναι οι μουσικοί να συννενοούνται πρώτα σαν άνθρωποι αλλά και σαν μουσικοί. Να έχουν παρόμοια ζητούμενα ως προς το τι θέλουν να πετύχουν, κοινό στόχο. Αν κάτι από αυτά είναι διασπασμένο, τότε ο χρόνος ζωής θα είναι περιορισμένος ή το αποτέλεσμα δεν θα είναι το βέλτιστο. Αν λειτουργούν σωστά όλα αυτά, οδηγούν τον μουσικό στο να κάνει λιγότερους συμβιβασμούς, πράγμα που βελτιώνει και έναν άλλο σημαντικό παράγοντα επιβίωσης μιας μπάντας, την αρμονία της.
– Έχω την εντύπωση ότι είστε κι εσείς παιδιά του διαδικτύου, όπως κι εμείς. Κάποτε της μουσικής βιομηχανίας της πείραζε το Napster, σήμερα το Megaupload, αύριο ίσως κάτι άλλο. Ποια η άποψη σας για τον ρόλο του διαδικτύου στην μεταφορά της πληροφορίας και της μουσικής, και ποια η άποψη σας για την φίμωση και τον περιορισμό που θέλουν να επιβάλλον με νόμους τύπου Sopa/Pipa;
Όλα έχουν να κάνουν με την «αγωγή» του καταναλωτικού κοινού. Αν κατεβάζουμε μόνο μουσική και δεν αγοράζουμε αυτή που μας αρέσει περισσότερο, θα συμβάλουμε έστω και λίγο στον πιθανό αφανισμό των μουσικών που κάνουν το χόμπυ τους επάγγελμα. Αυτό δεν γνωρίζουμε αν είναι καλό ή κακό. Το μέλλον θα δείξει αν τα προϊόντα των bedroom studios, απαλλαγμένα από τον βραχνά του χρήματος, καταφέρουν να κάνουν κάτι απείρως πιο επιδραστικό από τους επαγγελματίες καλλιτέχνες και το σύστημα της μουσικής βιομηχανίας που αντιδρά με τις διάφορες… pipes που επινοεί. Η αλήθεια είναι πως όλοι ψάχνουν τρόπους να προβάλουν τις δημιουργίες τους και ενώ το διαδίκτυο προσφέρει ελεύθερη πρόσβαση, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την υπερπληροφόρηση. Αν συνδυαστεί αυτό με τον ολοένα και λιγότερο ελεύθερο χρόνο που έχουν οι άνθρωποι, κάνει την επιλογή και την κρίση της μουσικής δυσκολότερη για τον ακροατή. Όμως το διαδίκτυο δεν παύει να είναι ένα από τα μεγαλύτερα και σύγχρονα θαύματα του κόσμου. Ψάχνει όμως και αυτό να βρει τους βηματισμούς του. Νομίζουμε ότι συνολικά θα κάνει καλό στην μουσική.
– Τι άλλο σας γοητεύει πέρα από τη μουσική; Υπάρχουν κάποιες άλλες ασχολίες που σας ενδιαφέρουν εξίσου;
Όντας οικογενειάρχες και οι τρεις, η οικογένεια είναι η πρώτη προτεραιότητα στις ζωές μας, Παράλληλα προσπαθούμε να μη μας «κλέβει» αυτό σημαντικά πράγματα από τη μουσική και να μην επηρεάζει την απόλαυσή της και τη δημιουργικότητά μας. Αντιθέτως η ομαλή οικογενειακή ζωή μάς εμπνέει θετικά στο μουσικό μέρος. Τα ταξίδια είναι μέρος των ενδιαφερόντων μας. Δεν χάνουμε ευκαιρία να ταξιδέψουμε, κάθε χρόνο στη Φρανκφούρτη για τη μεγαλύτερη έκθεση μουσικής στην Ευρώπη (Musik Messe). Γι’ αυτόν τον λόγο, όπως αναφέραμε και παραπάνω, μια μικρή τουρνέ θα ήταν υπέροχη… Συνδυάζει το ταξίδι με τη μουσική:).
– Το ραδιόφωνο σας μεταδίδει; Πιστεύετε ακόμα σε αυτό το μέσο ή πιστεύετε ότι το έχει αντικαταστήσει και αυτό το διαδίκτυο; Μήπως εντέλει ζούμε στην εποχή του διαδικτύου και όταν βαρεθούμε θα ξαναγυρίσουμε πάλι από την αρχή;
Είμαστε αρκετά τυχεροί γιατί ο Atlantis FM μάς υποστηρίζει χρόνια τώρα μεταδίδοντας κομμάτια ακόμη και από το δεύτερο και (τώρα) τρίτο cd χωρίς να τα έχει κυκλοφορήσει η δισκογραφική του. Παλιότερα είχαμε υποστήριξη και από τον Freedom FM. Τέλος, υπάρχει ανταπόκριση και από τους Internet σταθμούς. Το «κλασικό» ραδιόφωνο είναι πολύ σημαντικό μέσο και θα κινδυνέψει μόνο αν μπει το Ιnternet στα αυτοκίνητα ή όταν γίνει άμεσα διαθέσιμο (και φθηνό) παντού. Όλοι πάντα λέμε ότι η ζωή κύκλους κάνει, η τεχνολογία όμως φαίνεται πως προχωράει μόνο μπροστά. Άρα το διαδίκτυο δεν θα βγει από τη ζωή μας και θα είναι πάντα στο χέρι μας, να το εκμεταλλευόμαστε προς όφελός μας.
– Τώρα που είπα πάλι από την αρχή… βλέπουμε αρκετή δραστηριότητα στις εκδόσεις βινυλίων. Νομίζω ότι δεν το έχετε κάνει ακόμα, το σκέφτεστε;
Είναι ενθαρρυντικό αυτό που βλέπουμε γύρω μας και μένει να δούμε αν θα αποκτήσει παραπάνω δύναμη. Ελπίζουμε να μην μείνει σαν άλλο ένα gadget μερικών νοσταλγών και κάποιων group, που το κάνουν για να αισθανθούν λίγο περισσότερο cool. Πράγμα θεμιτό, το εχουμε συζητήσει ήδη. Το θεωρούμε όμως χωρίς ουσία, όταν θέλεις να έχεις πρόσβαση σε περισσότερους ακροατές.
– Από ποια μέσα ενημερώνεστε γενικά, αλλά και ειδικά, για τη μουσική; Αγοράζετε έντυπα περιοδικά ή σερφάρετε απλά;
Η ενημέρωσή μας είναι όλο και λιγότερο τηλεοπτική και γενικότερα ειδησεογραφική… Για ευνόητους λόγους, που έχουν να κάνουν με την ψυχική μας υγεία.
– Σας εκνευρίζει η πολιτική σκηνή της χώρας μας και το όλο παιχνίδι που παίζουν στις πλάτες μας; Παρακολουθείτε τις εξελίξεις; Σας ενδιαφέρει;
Το μόνο σχόλιο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ψηφίζουμε υπεύθυνα στις εκλογές, να προσπαθούμε να αλλάζουμε εμείς τον κόσμο και όχι να αφήνουμε να το κάνουν οι τηλεοράσεις. Φυσικά και μας αφορά όλο αυτό που γίνεται και επιδρά (αρνητικά θα λέγαμε) πάνω μας. Κατά τη γνώμη μας ο κόσμος πρέπει να διατηρήσει την ψυχραιμία του, να συνεχίσει την ζωή του όπως μπορεί και να κάνει το χρέος του ως πολίτης την ώρα που πρέπει, στις εκλογές.
– Ο επίλογος δικός σας… αν θέλετε αφήστε ένα μήνυμα στα νέα παιδιά τα οποία γουστάρουν να παίξουν ελληνικό ροκ, σαν λίγο πιο παλιότεροι.
Η μουσική δεν κοιτάει ηλικίες, αντιθέτως τις εξισώνει κιόλας. Εμείς αισθανόμαστε όπως όταν ξεκινήσαμε, στα 15 μας. Έχουμε τον ίδιο ενθουσιασμό και την ίδια αίσθηση πλήρωσης, όταν ολοκληρώνουμε κάποιο καινούργιο τραγούδι. Έρωτας διαρκείας δηλαδή. Οπότε δεν υπάρχει κάτι ομορφότερο να ακούς, από κάποιον πιτσιρικά που γουστάρει να ροκάρει. Ξέρεις ότι πιθανότατα θα μείνει ερωτευμένος για πάντα!
Ευχαριστούμε ιδιαίτερα για την ενδιαφέρουσα κουβέντα και τη φιλοξενία. Ευχόμαστε σ’ εσένα Νίκο, στο ROCKAP και στους αναγνώστες του ό,τι καλύτερο!!!
Επίσημες σελίδες :
http://www.myspace.com/emmonogrizo
http://www.emmonogrizo.gr
