Άγριο κράξιμο εξαπέλυσε ο Χρήστος Ξανθάκης από το newpost.gr με αφορμή το καινούριο τραγούδι του Νίκου Πορτοκάλογλου που φέρει τον τίτλο “Θα περάσει κι αυτό”.
Ο συντάκτης αναφέρει ότι μοιάζει σαν να βγήκε από τα υγρά όνειρα του Θόδωρου Πάγκαλου και έρχεται να τον δικαιώσει.
Ας διαβάσουμε ένα απόσπασμα από το κείμενο:
Να τα βάλω στη σειρά, να μη χάσουμε τη μπάλα. Το τραγούδι έσκασε μύτη χθες και διακινήθηκε ανά τα social media μέσω κοινοποιήσεων και ριτουί γνωστών δημοσιογράφων. Από εκεί το είδα κι εγώ και σκέφτηκα κάτσε ρε παιδί να το ακούσω, αφού φαίνεται να κινεί τόσο πολύ το ενδιαφέρον των συναδέλφων. Στο κάτω κάτω της γραφής για την κρίση γράφει ο άνθρωπος, την κρίση την τρώμε στη μούρη εδώ και πέντε χρόνια, θύματα έχουμε θρηνήσει, κόσμος έχει τραβήξει κουπί και συνεχίζει να υποφέρει, ο διάολος μας έχει πάρει, μπορεί να εμπνεύσθηκε ο καλλιτέχνης και να του βγήκε κάτι ζόρικο. Το άκουσα λοιπόν. Και κόντεψα να μείνω στον τόπο.
Διότι οι στίχοι υπογράφονται από τον Πορτοκάλογλου, αλλά είναι σαν να τους έχει σκαρώσει ο Πάγκαλος με τα χεράκια του. Διότι μόνο ο κύριος Θόδωρος, ο τύπος που έχει πει (και έχει υπερασπιστεί) ανερυθριάστως το «μαζί τα φάγαμε», θα μπορούσε να γράψει το τετράστιχο:
Είναι η πόλη μου καμένη
είν’ η χώρα μου μισή
νικητές και νικημένοι
όλοι χάσαμε μαζί
Ορίστε; Όλοι χάσαμε μαζί; Όλοι μα όλοι; Όλοι εντελώς; Ο γάτουλας που οδηγάει τη λίμο και εξακολουθεί να βγάζει ένα σκασμό λεφτά και κατοικεί σε μεζονέτα στα βόρεια προάστια και αναρωτιέται αν το βράδυ θα το περάσει στην Πάολα ή στον Ρέμο, έχασε μαζί με τη δόλια μάνα που μένει στο υπόγειο και περπατάει την Αλεξάνδρας πάνω κάτω γιατί δεν έχει δραχμή για το λεωφορείο και τρέμει το φυλλοκάρδι της τη νύχτα με το μαγκάλι και το γαμημένο το μονοξείδιο;
Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ.
Κάπου εδώ θα κάνω μια ερώτηση στον Χρήστο:
Περίμενες να ακούσεις στίχο με νόημα που θα ήταν γροθιά στις δύσκολες ημέρες που ζούμε, από τους αυτοαποκαλούμενους εντεχνοροκάδες του στίλ Μαχαιρίτσας, Πορτοκάλογλου, Τσακνής κτλ; Μάλλον θα πρέπει να ψάξεις σε άλλα μουσικά είδη με πιο κοφτερό ήχο και στίχο, και όλο αυτό είναι μια καλή αφορμή να αρχίσουν τα media να δίνουν λίγο βάση στους νέους καλλιτέχνες της μουσικής και της ποίησης και να σταματήσουν να ασχολούνται με δεινόσαυρους παλιο”ροκάδες” που κάποτε τραγουδούσαν κατά του συστήματος και τώρα κατάντησαν να γίνουν ένα με αυτό.
Νίκος Γραμμάτος για το Rockap.gr
