Τον Άγγελο Σιαφαρίκα των γνωρίσαμε φέτος με την δουλεία του μέσα από το σχήμα των Black Frame ,με ένα μοναδικό και όμορφο cd το οποίο αποτελεί σημείο αναφοράς για την φετινή χρονιά. Εκτός των Black Frame τους οποίους δημιούργησε από κοινού με τον Ηλία Αυδίκο, είχε ήδη μια μακριά σόλο πορεία άλλοτε ως μπασίστας και άλλοτε ως κιθαρίστας ενώ αξίζει να σημειωθεί και το πέρασμα του ως lead κιθαρίστας στα Μωρά στη Φωτιά ,την περίοδο 1998-1999. Το παρόν άλμπουμ γράφτηκε εξ’ ολοκλήρου από τον ίδιο και σίγουρα κινείται σε διαφορετικά μονοπάτια από αυτά των Black Frame.
Αναλυτικότερα, το cd ξεκινάει με το One, ένα κομμάτι με δυνατά progresivve πλήκτρα και Floydικές κιθάρες, το οποίο μας εισαγάγει αργά αλλά σταθερά στο ηχοτόπιο που πλέκει με επιδέξιες πινελιές ο δημιουργός ενώ το Catch the Sun ξεχωρίζει κατευθείαν με το ζεστό αναλογικό drumming και τα ζεστά φωνητικά που σε συνδυασμό με τις κιθάρες, πλέκουν ένα δίχτυ progressive σκοτεινιάς. Τρίτο στο cd συναντάμε το In the air, το οποίο με όχημα ένα απίστευτα cutchy και μελωδικό riff και τους ελληνικούς στίχους, κάνει την μεγάλη έκπληξη, πιάνοντας το νήμα από εκεί που το είχαν αφήσει οι Flowers of Romance (και μετέπειτα οι Nexus) ,οδηγώντας την ελληνόφωνη σκηνή ένα βήμα παραπέρα και αμέσως μετά το In love με κάπως σκληρότερη μελωδική γραμμή, κρυστάλλινα κιθαριστικά σόλο και στοιχειωμένα φωνητικά α-λα Raining Pleasure. Πέμπτο κομμάτι στο cd συναντάμε το The piece ,ένα ακόμα σκοτεινό progressive διαμαντάκι, με σκληρά φωνητικά και απειλητικό drumming και έπεται το Summer rain, με ένα ανατολίτικο ημι-ψυχεδελικό μοτίβο των πλήκτρων και ιδανικό τελείωμα με ένα μοναχικό πιάνο ενώ το προτελευταίο track με τίτλο Rufio’s song είναι μια ορχηστρική απόδοση των συναισθηματικών μουσικών που κρύβει μέσα του ο Άγγελος Σιαφαρίκας. Το cd κλείνει ιδανικά με το πανέμορφο All over, μια όμορφη στοιχειωμένη ακουστική μπαλάντα, με τα φωνητικά να σε κάνουν να απορείς για μια ακόμη φορά με το εύρος και τις δυνατότητες τους, κλείνοντας έτσι αυτό το άλμα στην προσωπική άβυσσο του δημιουργού.
Ειλικρινά απορώ πλέον με το ταλέντο του ανθρώπου αυτού αφού φροντίζει να μας τροφοδοτεί με μοναδικές όσο και σκοτεινές εργασίες, κορυφαίας αισθητικής και ποιότητας, με εξωφρενικά επαγγελματική και καλή ηχογράφηση και στήσιμο, εν ολίγοις ένα άψογο άλμπουμ το οποίο θα ζήλευαν πολλές μπάντες και περιμένω με αγωνία να δω επιτέλους αυτά τα άλμπουμ να εκδίδονται κάποια στιγμή και να κερδίζουν την θέση που τους αξίζει στο μουσικό στερέωμα.
Κείμενο: Δημήτρης Βασιλειάδης
