O Δημήτρης Νεζερίτης αποτελεί μια χαρακτηριστική περίπτωση ταλαντούχου τραγουδιστή, που έχοντας θητεύσει σε αρκετά μοντέρνα συγκροτήματα, στο τέλος θα ακολουθήσει σόλο καριέρα  και θα συνεχίσει μέχρι σήμερα να προσφέρει τίμια την δουλειά του στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού.

Τα πρώτα του βήματα τα έκανε στην Πάτρα όπου σε ηλικία 13 χρονών, με την παρακίνηση ενός συμμαθητή του ο οποίος έπαιζε ακκορντεόν, τον παρότρυνε να ξεκινήσει να μαθαίνει μουσική και πηγαίνει στον Δημήτρη Παπαδάτο, τον 4^ο καλύτερο κιθαρίστα παγκοσμίως , ο οποίος δίδασκε πολλά μουσικά όργανα και εκείνη την περίοδο πρόσφερε δωρεάν εκμάθηση ενός οργάνου σε ταλέντα της εποχής. Ο δάσκαλος τον ξεχωρίζει αμέσως όταν ακούει την εκτέλεση του πάνω σε ένα τραγούδι με τίτλο «Παίξε πλακιώτικη κιθάρα» και ανάμεσα σε 54 ταλέντα τον ξεχωρίζει και δίπλα του μαθαίνει τα πρώτα μυστικά της κιθάρας ενώ σύντομα εξελίσσεται τόσο που κερδίζει σε έναν τοπικό διαγωνισμό, ο οποίος αναμεταδόθηκε ραδιοφωνικά ,το πρώτο βραβείο ,το οποίο είχε ως έπαθλο μια κουβέρτα.

Ακολουθεί η δημιουργία του πρώτου του συγκροτήματος με την ονομασία “Cinque Amici” ,με μέλη τον Φίλιππο Τσεμπερούλη στα σαξόφωνα,τον Θεόδωρο Αγγέλου στην τρομπέτα, τον Δημήτρη Νεζερίτη στην κιθάρα και την φωνή και δύο φαντάρους ,οι οποίοι είχαν τα φωνητικά και τα ντραμς, προσανατολισμένοι προς τον ήχο της soul. Με την απόλυση των Αθηναίων φαντάρων και την επιστροφή τους στην πρωτεύουσα, το σχήμα διαλύεται και ο Δημήτρης Νεζερίτης συμμετέχει στους θρυλικούς Spiders, αναλαμβάνοντας τα φωνητικά για όλη την χρονιά του 1967. Την επόμενη χρονιά δημιουργεί ένα νέο γκρουπ με την ονομασία “The bats” στο οποίο συμμετέχουν ο Γιάννης Πόδιας στην κιθάρα, ο Γιάννης Πιρπιρής στο ακκορντεόν (λόγω έλλειψης hammond) ,τον Παναγιώτη Κουρούμαλο στο σαξόφωνο και τον Δημήτρη Νεζερίτη πάλι στην κιθάρα και τα φωνητικά.

Δυστυχώς και αυτό το σχήμα δεν είχε μεγάλο κύκλο ζωής οπότε με την ευκαιρία της αναχώρησης του καλού του φίλου Φίλιππου Τσεμπερούλη στην Αθήνα, θα ακολουθήσει και ο Δημήτρης Νεζερίτης βρίσκοντας την πρώτη του δουλειά στην ταβέρνα Πίπης στο Κουκάκι. Την επόμενη σεζόν περπατάει καθημερινά 45 λεπτά για να πηγαίνει στην Πλάκα προς αναζήτηση μιας θέσης εργασίας και τελικά θα σταθεί τυχερός αφού θα δουλέψει στην μπουάτ  Τετράδιο ενώ μέχρι και το 1970 θα δουλεύει και στην μπουάτ Le Guillon στο Κεφαλάρι.

Από την επόμενη χρονιά θα αρχίσει να δουλεύει και σε πιο λαϊκά σχήματα  ξεκινώντας από το Καραβάνι στην Φωκίωνος Νέγρη, μαζί με την Νέλλη Γκίνη και την ίδια χρονιά θα ακολουθήσει και η δισκογράφηση δύο τραγουδιών του στην εταιρεία Simonetta , το single με τα τραγούδια «Του Οδυσσέα το όνειρο/ Χασάπικο» ενώ το 1972 θα εμφανιστεί μαζί με τον συνθέτη Γιάννη Καραμπεσίνη και την Μαίρη Μαραντή στην Κουίντα στην Κυψέλη. Την χρονιά 1973-     74 συμμετέχει σε σχήμα με τον Σταμάτη Κόκκοτα στο κέντρο Αθήνα και κατόπιν στο Αθηναία στον Ιππόδρομο. Αυτήν την χρονιά του γίνεται και η πρόταση από την Polygram, με παραγωγό τον Gino Gudsi, για να γυριστούν σε single τα τραγούδια «Σε λένε λύπη / Μου την έχεις σπάσει» τα οποία όμως επειδή έτυχε να εκτελέσει ζωντανά σε μια εμφάνισή του στην εκπομπή «Νυχτοπούλια» του Μάκη Πάντα που γινόταν στην Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού, υπέπεσε στην αντίληψη ενός ταξίαρχου, ο οποίος απαίτησε την απαγόρευση της δημόσιας εκτέλεσης του, με αποτέλεσμα να λογοκριθεί.

Από το 1975 δουλεύει μαζί με τον μαέστρο Γιώργο Θεοδοσιάδη , την Καίτη Χωματά και τον Τάσο Παπασταμάτη στα Αστέρια της Γλυφάδας, όπου λόγω της διαχείρισης του κέντρου από τον Ε.Ο.Τ. , η πληρωμή του γινόταν όπως των δημοσιών υπαλλήλων, λαμβάνοντας για πρώτη φορά στην ζωή του δώρο Χριστουγέννων και Πάσχα! Την επόμενη χρονιά η συνεργασία του με τον Γιώργο Θεοδοσιάδη θα επιστεγαστεί με την δισκογράφηση του πρώτου του δίσκου, με τον συνθέτη να γράφει τα τραγούδια πάνω σε στίχους του Κώστα Πρετεντέρη, υπό τον τίτλο «Έχω κάτι να σας πω» και το 1975 γνωρίζεται με τον Γιώργο Ζαμπέτα στο σχήμα του οποίου θα ενταχθεί, έως και το 1979 ,μαζί με την Ρίτα Σακελλαρίου, τον Γιάννη Ντουνιά και την Ελένη Ροδά. Παράλληλα, το 1976 θα συμμετέχει σε μουσική επιθεώρηση στο θέατρο Μετροπόλιταν, υπό την διεύθυνση του Γιώργου Κατσαρού ενώ με τον Γιώργο Κατσαρό θα ξανασυνεργαστεί όταν θα ενταχθεί σε σχήμα στον Πύργο Αθηνών μαζί με την Αλέκα Κανελλίδου.

Την επόμενη δεκαετία οι σημαντικότερες συνεργασίες του γίνονται με τον Δημήτρη Μητροπάνο, τον Λάκη Χαλκιά και την Χριστιάνα, στην Όμορφη Νύχτα το 1987 και την επόμενη χρονιά με τον Γιάννη Πουλόπουλο στην Νεράιδα και το 1989 με τον Πασχάλη στο κέντρο Lady M. Tο 1991 θα συμμετάσχει στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με το τραγούδι «Εσύ» ,του Χρήστου Σκαλτσουνάκη (μουσική) και του Μάνου Κουφιανάκη (στίχοι) κερδίζοντας το 2^ο βραβείο ενώ πρέπει να σημειωθεί πως την ίδια χρονιά, ο αείμνηστος Γιώργος Ζαμπέτας ,αν και καταβεβλημένος από τα προβλήματα υγείας, παίζει κάθε βράδυ ζωντανά στην Θεσσαλονίκη και κατόπιν επιστρέφει στο ξενοδοχείο για να βάλει την συσκευή οξυγόνου του. Εκεί θα τον χαιρετήσει ο Δημήτρης Νεζερίτης και ο Ζαμπέτας θα δώσει την ευχή του στον «Μπούμπη», όπως χαϊδευτικά τον αποκαλούσε, να κερδίσει. Όταν τελικά το βράδυ που διεξαγόταν το φεστιβάλ ανακοινώθηκε η βράβευση, ο δάσκαλος αφήνοντας την καθημερινή θεραπεία του ήρθε στο φεστιβάλ για να συμπαρασταθεί στον μαθητή του και σείστηκε από χειροκροτήματα η αίθουσα.

Την επόμενη χρονιά θα συμμετάσχει ξανά στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, αυτήν την φορά με την σύνθεση «Δακρύζω», του Κώστα Παπαιωάννου (μουσική) και του Μιχάλη Τουτουντζή (στίχοι) , με την οποία θα κερδίσει το 1^ο βραβείο και θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα την επόμενη μέρα στον αντίστοιχο ευρωπαϊκό διαγωνισμό τραγουδιού. Το 1996 θα κυκλοφορήσει ο καινούργιος δίσκος του με τίτλο «Για αυτούς που ξέρουν» ,σε μουσική Χρήστου Σκαλτσουνάκη και στίχους Μάνου Κουφιανάκη, Νίκου Κασκάτη και Τάσου Οικονόμου ενώ το 2009 θα συμμετέχει σε μια συλλογή τραγουδιών τα οποία εκδόθηκαν σε cd για φιλανθρωπικούς σκοπούς αφού τα έσοδα της έκδοσης πήγαν στην οργάνωση «Για τα παιδιά του κόσμου» ,τραγουδώντας δύο τραγούδια ενώ θα συμμετέχει και σε ένα ακόμα με την τη συμμετοχή όλων των συντελεστών της συλλογής ( Θέμης Αδαμαντίδης, Ελένη Δήμου, Ευδοκία, Λάμπρος Καρελάς ,Νάντια Καραγιάννη) .

Φυσικά ο Δημήτρης Νεζερίτης συνεχίζει να προσφέρει με την μοναδική φωνή του στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι, παραμένοντας στις επάλξεις των ζωντανών εμφανίσεων και δείχνοντας με την ιστορική του πορεία μέσα από τα χρόνια ,τον τρόπο να παραμένει ακέραιος και γνήσιος  μέσα στις συμπληγάδες του ελληνικού πενταγράμμου, κερδίζοντας με το ήθος του τον σεβασμό όλων των συναδέλφων του.

Δημήτρης Βασιλειάδης για το “Χρονοντούλαπο” του Rockap.gr