Τα πιο όμορφα πράγματα είναι αυτά που ποτέ δεν γνωρίσαμε, μα τα ακόμα πιο όμορφα είναι αυτά που αγαπήσαμε. Το κύκνειο άσμα μιας γενιάς που ποτέ δεν τόλμησε, είναι τα πράγματα που ποτέ δεν γνώρισε… Horror Vacui, ο επίλογος μιας τριλογίας που ποτέ δε γνωρίσαμε. Μια συνέντευξη που μας παραχώρησε ο Τάσος Σιόντης, ντράμερ του συγκροτήματος, στον Αντρέα Σεϊντή.
Α.Σ. Το «κύκνειο άσμα» που στιγμάτισε μουσικά τους Horror Vacui δεν ήταν τελικά μόνο το ομότιτλο τραγούδι τους αλλά και όλος ο δίσκος, μιας και ήταν το πρώτο αλλά και τελευταίο έργο τους. Τι οδήγησε τους Horror Vacui στην διάλυση;
Η μπάντα στην ουσία ποτέ δε διαλύθηκε επίσημα. Λίγο ο στρατός, λίγο οι σπουδές, οι προτεραιότητες που έδινε ο καθένας στη ζωή του μας απομάκρυναν από τους Vacui. Για να μείνει ζωντανή μια μπάντα πρέπει να υπάρχει χρόνος, δέσιμο και ενέργεια. Εμείς μάλλον είχαμε κάνει τον κύκλο μας, περνώντας πολύ όμορφες στιγμές τα χρόνια που ήμασταν μαζί…
Α.Σ. Από πού προήλθε το όνομα της μπάντας και τι σημαίνει «Horror Vacui»;
horror vacui = τρόμος του κενού
Φιλοσοφικά συνδέεται με τον Θιβετιανό βουδισμό. Καλλιτεχνικά σαν κίνημα της αναγέννησης. Ως όρος χρησιμοποιείται σε διάφορους τομείς των τεχνών και των επιστημών. Για εμάς σήμαινε τον τρόμο απέναντι στην κενότητα της καθημερινότητας. Σε κάθε περίπτωση ο καθένας μπορεί να το αντιλαμβάνεται σαν συναίσθημα με τον δικό του τρόπο.
Α.Σ. Από όσα γνωρίζουμε ξεκινήσατε σαν μια ομάδα ελεύθερης έκφρασης και καταλήξατε σε ανεξάρτητη προοδευτική μπάντα. Ήταν και αυτός άλλος ένας τρόπος έκφρασης;
Ο τρόπος που εκφραζόμασταν σαν Horror Vacui αντιπροσώπευε τα μελή της μπάντας και μόνο. Στην “ομάδα στον τρόμο του κενού” συμμετείχαν συγκροτήματα ετερόκλητα μουσικά μεταξύ τους, που εντάσσονταν ιδεολογικά η ακόμη και σε επίπεδο παρέας στο ευρύτερο πλαίσιο της ομάδας. Μέσα απ’ αυτή τη μίξη τα συναυλιακά δρώμενα της ομάδας, προσέφεραν μια ποικιλομορφία που ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα.
Α.Σ. Από πού αντλούσατε τη θεματολογία των στίχων;
Όλοι οι στίχοι είναι βασισμένοι σε ποίηση του Τάσου Σαγρή, τραγουδιστή και ιδρυτικού μέλους των Vacui και της “ομάδας στον τρόμο του κενού”.
Α.Σ. Η μπάντα δημιουργήθηκε το 1993 και κάπως άδοξα έκλεισε ο κύκλος της το 1997 μετά την επανακυκλοφορία του δίσκου σας σε cd και μάλιστα με ένα κομμάτι επιπλέον. Υπάρχει πιθανότητα να δούμε την μπάντα ξανά επί σκηνής;
Ξεκινήσαμε να παίζουμε μουσική σαν Horror Vacui στα τέλη του 1990. Ήταν η έκφραση μιας παρέας 25αρηδων τη συγκεκριμένη περίοδο της ζωής τους. Προσπαθούμε να κοιτάζουμε μπροστά και να μην έχουμε εμμονές με το παρελθόν μας . Πιστεύω πως αν ξαναβρισκόμασταν πάλι μαζί θα παίζαμε εντελώς διαφορετικές μουσικές. Ακόμη και το υπάρχον υλικό θα το αυτοδιασκευάζαμε, τάση που την είχαμε και όταν παίζαμε άλλωστε. Αυτό που θα ‘μενε αναλλοίωτο είναι η χημεία που είχαμε αναπτύξει μεταξύ μας. Προσωπικά με αφήνει αδιάφορο η μόδα των επανασυνδέσεων… τόπο στα νιάτα!
Α.Σ. Έχουμε δει και 2 τραγούδια εκτός δισκογραφίας που δώσατε σε συλλογές. Πως προέκυψε αυτό;
Στην Ελλάδα έχουν κατά καιρούς κυκλοφορήσει συλλογές διαμάντια. Αισθανόμαστε τυχεροί που συμμετείχαμε σε δυο από αυτές. Την πρώτη είχε επιμεληθεί το fanzine “the thing” και περιλάμβανε μερικά από τα καλύτερα συγκροτήματα της εποχής (ακόμη ανατριχιάζω όταν ακούω το κομμάτι των “Dirty Thoughts”). Η δεύτερη συμμετοχή μας ήταν στη συλλογή του θρυλικού sub studio στο Παγκράτι, στα υπόγεια του οποίου ζήσαμε απίστευτες στιγμές… Τζαμαρίσματα, παρέες, κραιπάλες αλλά και καβγάδες όταν η μια μπάντα “έτρωγε” την ώρα της άλλης στο προβάδικο (το κομμάτι πάντα “έβγαινε” στο και πέντε!). Γενικά η συμμετοχή σε τέτοιες συλλογές ήταν μια ευκαιρία να ανεβάσεις τη δημοφιλία σου και να προωθήσεις δείγματα της δουλειάς σου, καθώς οι δισκογραφικές ευκαιρίες ήταν περιορισμένες.
Α.Σ. Τι ακριβώς είναι το «Κενό Δίκτυο»; Πείτε μου δύο λόγια για την δράση του.
Πρόκειται για την ώριμη εξέλιξη της “ομάδας στον τρόμο του κενού” σε πιο global μορφή. Για όποιον ενδιαφέρεται μπορεί να ρίξει μια ματιά εδώ: voidnetwork.blogspot.com
Α.Σ. Οι δισκογραφικές εταιρίες έπαιξαν τον δικό τους ρόλο (καλό ή κακό) την δεκαετία του ’90 και επηρέασαν καταστάσεις. Πως ζήσατε την συνεργασία σας με την Fifth Dimension Records;
Όλες οι ανεξάρτητες δισκογραφικές εταιρίες που δραστηριοποιήθηκαν στην Ελλάδα άφησαν πίσω τους μια τεράστια παρακαταθήκη έτσι ώστε να υπάρχει σήμερα υπόσταση σε αυτό που ονομάζουμε «ανεξάρτητη ελληνική σκηνή». Το άδικο είναι πως δεν έχει καταγραφεί υλικό από μπάντες που έχουν παίξει καταπληκτικές μουσικές και δεν τους άξιζε να λησμονηθούν. Η συνεργασία μας με τη fifth dimension ήταν άψογη, παρά το γεγονός ότι η έδρα της ήταν στην επαρχία (Κιάτο). Δεν υπήρξε καμιά παρέμβαση σε αυτό που θέλαμε να κάνουμε (παρά τον μετεφηβικό κωλοπαιδισμό που δείξαμε σε κάποιες περιπτώσεις) και τους ευχαριστούμε θερμά για την ευκαιρία που μας έδωσαν. Όλο το concept ήταν δική μας ιδέα και έτσι ακριβώς υλοποιήθηκε. Το project αφορούσε τρεις κυκλοφορίες που θα αποτελούσαν μια τριλογία. Δυστυχώς κυκλοφόρησε μόνο το πρώτο μέρος.
Α.Σ. Τη μουσική τη σκότωσε η απληστία των δισκογραφικών ή το «παράνομο» κατέβασμα (downloading);
Τη μουσική δεν τη σκότωσε τίποτε. Ίσα ίσα πλέον ο καθένας έχει τη δυνατότητα να προβάλει το υλικό του σε σημείο κορεσμού. Χρόνος να υπάρχει ν’ ακούς καινούρια πράγματα. Το εμπόριο και η κερδοφορία της όμως καταστράφηκε ανεπανόρθωτα. Ήταν η εκδίκηση του βινυλίου και ίσως η μόνη περίπτωση στη σύγχρονη ιστορία όπου πολυεθνικές εταιρίες την πάτησαν άσχημα, τουλάχιστον όσο το διαδίκτυο παραμένει στην τωρινή του μορφή. Πιστεύω πάντως πως μέσα από αυτή την εξέλιξη ο όρος album όπως τον ξέραμε έχει πλέον ξεπεραστεί. Θυσιάστηκε στο βωμό του όγκου της πληροφορίας.
Α.Σ. Πως βλέπατε τότε τα πράγματα σε σχέση με το σήμερα; Μουσικά, πολιτικά, ιδεολογικά…
Ήμασταν η τελευταία γενιά που έζησε εν τη γενέσει της μουσικά κινήματα που είχαν κάτι να πουν. Είχαμε πρόσφατες επιρροές και γι’ αυτό το λόγο υπήρχε έντονη μουσική δημιουργική δραστηριότητα. Ο πιτσιρικάς μάθαινε ηλεκτρική κιθάρα και όχι υπολογιστές. Δεν υπήρχε η σημερινή χειραγώγηση και ο κόσμος εκφραζόταν με αγνά αισθήματα, ήταν πιο ελεύθερος, αθώος και ανυποψίαστος και ανταποκρινόταν στα καλέσματα αυθόρμητα. Το τηλεκοντρόλ και η κατανάλωση δεν έπαιζε τόσο μεγάλο ρόλο στη ζωή των ανθρώπων και οι επαφές μας ήταν πιο άμεσες και ειλικρινείς. Η σημερινή κυρίαρχη ιδεολογία του παρτάκια αφορούσε πολύ λιγότερο κόσμο και το «σικέ» δεν ήταν lifestyle. Σε 15 χρόνια πάλι μπορεί να μιλάμε για τη σημερινή κοινωνία με τα καλύτερα λόγια σε σχέση με τη μελλοντική. Ελπίζω το επόμενο ξέσπασμα να μην είναι πλιάτσικο και να αναγεννήσει ανθρώπους συνειδητοποιημένους…
Α.Σ. Αν σας ρωτούσαν, που κατατάσσονται μουσικά οι Horror Vacui, τι θα απαντούσατε;
Έλα μου ντε; Εσύ τι λες;
Α.Σ. Το γεγονός ότι ο ήχος σας δεν ήταν ροκ αλλά σκοτεινός και ψυχεδελικός, έπαιξε ρόλο στα live που πιθανόν δώσατε;
Συναυλιακά ήμασταν αρκετά δραστήριοι. Σε διάστημα 6 χρόνων δώσαμε γύρω στα πενήντα live. Σίγουρα δεν ήμασταν η μπάντα που ο κόσμος θα ερχόταν να μας ακούσει για να χορέψει, αλλά συνήθως ήμασταν πολύ πιο φασαριόζοι από αυτό που βγάζαμε στο studio και αρκετά απρόβλεπτοι. η μουσική μας σε συνδυασμό με την ποίηση του Τάσου δημιουργούσε περίεργες ατμόσφαιρες για τις οποίες δεν ήταν πάντα προετοιμασμένο το κοινό και οι αντιδράσεις ήταν είτε εγκωμιαστικές είτε απαξιωτικές, μ’αρέσει η δε μ’αρέσει!
Α.Σ. Πως υποστηρίζατε τα live στην εποχή σας;
Πολύ τρέξιμο γι’ αυτά που στήναμε μονοί μας. Μέσα δεν μπήκαμε ποτέ. Ούτε λεφτά βγάλαμε φυσικά κάτι που δεν ήταν κι ο σκοπός μας. Δίναμε σημασία στο να στήσουμε ατμόσφαιρες με στοιχειώδη μέσα στα οποία όμως υποβοηθούσαν άνθρωποι με ανεπτυγμένο καλλιτεχνικό ένστικτο (βλ. ομάδα στον τρόμο του κενού). Συναυλιακοί χώροι λίγοι, με βασικότερους το ΡΟΔΟΝ και το Αν club. Φεστιβάλ και διοργανώσεις όμως πολλές. Το σημαντικότερο για μας ήταν πως υπήρχε κοινό που στήριζε τα συγκροτήματα, υπήρχε πιο οργανωμένη κοινότητα. Βασικό μέσω προώθησης ήταν τα flyers η πλειοψηφία των οποίων ήταν εξαιρετικές δουλειές φίλων. Μόνιμο πρόβλημα στις μέρες μας ήταν ο ανεπαρκής ήχος.
Α.Σ. Στις μέρες μας βλέπουμε την αυτοοργάνωση και το «κίνημα» του κάντο μόνος σου (d.i.y.) να δίνει φωνή σε ανεξάρτητες μπάντες και να κρατάει την underground σκηνή ζωντανή. Τι γνώμη έχετε πάνω σε αυτό;
Θετικότατη! Αρκεί να μη βγάζει ο ένας τα μάτια του άλλου… Η ισχύς εν τη ενώσει.
Α.Σ. Μάθαμε ότι υπάρχουν ηχογραφημένα σας κομμάτια που ήταν να μπουν στον επερχόμενο 10ιντσο δίσκο που δεν κυκλοφόρησε ποτέ. Ποιοι ήταν οι λόγοι αυτοί;
Ήταν μια εσφαλμένη τακτική marketing… Χωρίς πλάκα, νομίζω ότι η απάντηση στο πρώτο σου ερώτημα καλύπτει και το παραπάνω. Είναι κρίμα πάντως γιατί το υλικό που είχαμε ήταν αξιόλογο, πιο ώριμο και εξελικτικό σε σχέση με την πρώτη μας δουλειά.
Α.Σ. Αν αύριο σας ζητούσε μια πολυεθνική εταιρία να της δώσετε το υλικό σας να το κυκλοφορήσει θα το κάνατε;
No way!
Προτιμούμε να μας ακούει ο λύκος παρά τα πρόβατα στο μαντρί. Άσε που θα μπαίνανε και μέσα…
Α.Σ. Υπάρχει περίπτωση αυτό το ακυκλοφόρητο υλικό δηλαδή τα άλλα 2 μέρη του project να δουν το φώς της δημοσιότητας;
Δε νομίζω, το υλικό είναι ημιτελές… Φαντάσου πως κάποια κομμάτια έχουν χαθεί! Από τη στιγμή που η μπάντα είναι ανενεργή εδώ και 14 χρόνια δεν πιστεύω πως έχει κάποιο νόημα να κυκλοφορήσει ένας δίσκος φάντασμα. Παρόλα αυτά για όποιον ενδιαφέρεται μπορεί να ρίξει μια ματιά εδώ : http://soundcloud.com/siontistas/kremasmenos
Α.Σ. Στην Ελλάδα μόνο νεκρός περνάς στην «αθανασία». Πιστεύετε ότι μετά από τόσα χρόνια ήρθε επιτέλους η στιγμή να αναγνωρίσει ο κόσμος το σημαντικό έργο που αφήσατε πίσω;
Δεν αισθανόμαστε αδικημένοι. θεωρούμε τους εαυτούς μας από τους τυχερούς για τα ελληνικά δεδομένα και αυτά που ζήσαμε σαν Horror Vacui μοναδικές εμπειρίες ζωής. Τα εύσημα ανήκουν σε σας, που αφιλόκερδα και με αποκλειστικό γνώμονα το μεράκι και την αγάπη σας για τη μουσική , δεν αφήνετε τις ταπεινές προσπάθειες των εγχώριων μουσικών σχημάτων να ισοπεδωθούν από το μαζικό σκουπιδαριό. Να’ στε πάντα καλά.
